Page 55 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติกับการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนในความสัมพันธ์ระหว่างเอกชนด้วยกัน

บทที่ ๒

คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแหงชาติกับการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน
ในความสัมพันธระหวางเอกชนดวยกันของไทยและตางประเทศ

ภายหลังจากการประกาศปฏิญญาสากลวาดวยสิทธิมนุษยชน เมื่อวันที่ ๑๐ ธันวาคม

ค.ศ. ๑๙๔๘ ซึ่งเปนผลของนําแนวความคิดในทางปรัชญาเกี่ยวกับสิทธิมนุษยมาบัญญัติในเอกสาร
เพื่อใหเปนมาตรฐานสากลเดียวกัน นับแตนั้นเปนตนมาสิทธิของมนุษยไดทวีความสําคัญมากขึ้น

ตามลําดับ จนกลาวไดวาเปนหนาที่ของประเทศตางๆ ที่จะตองรวมมือกันหาทางคุมครองสิทธิ
มนุษยชนใหดีที่สุด พัฒนาการสูงสุดของความรวมมือกันเพื่อคุมครองสิทธิมนุษยชนของประเทศตางๆ

ที่เกิดขึ้นในเวทีระดับโลกคือ การยกระดับความสําคัญของสิทธิเอกชน (Individual Rights) ใหเปน

สิทธิระหวางประเทศ (International Rights) ซึ่งหมายความวา ในกรณีที่รัฐกระทําการใดอันเปนการ
ละเมิดสิทธิของปจเจกบุคคลแลว ปจเจกบุคคลอาจเปนผูเสียหายตามกฎหมายระหวางประเทศและ

สามารถยื่นคํารองเรียนตอองคกรซึ่งทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชนระหวางประเทศได จะเห็นวาการ

กําหนดหลักเกณฑใหปจเจกชนในฐานะผูเสียหายสามารถยื่นคํารองขอตอศาลไดนั้น ถือเปนขอยกเวน
ของหลักทั่วไปในกฎหมายระหวางประเทศที่กําหนดวารัฐและองคการระหวางประเทศเทานั้นที่เปนผู

ทรงสิทธิตามกฎหมายระหวางประเทศ สวนสิทธิ หนาที่และความรับผิดของบุคคลธรรมดาในทาง
๙๔
ระหวางประเทศนั้นจะแสดงออกโดยผานรัฐซึ่งเปนเจาของสัญชาติของบุคคลดังกลาว นอกจากนี้
การกระทําละเมิดของรัฐดังกลาวอาจถือเปนการกระทบกระเทือนสิทธิของรัฐอื่นๆ และทําใหรัฐ

เหลานั้นมีสิทธิรวมมือกันดําเนินมาตรการที่เหมาะสมเพื่อยุติการกระทํานั้นๆ ไดอีกดวย กลาวไดวา
ปจจุบันกระแสเรื่องสิทธิมนุษยชนไดทวีความสําคัญมากยิ่งขึ้นจนนํามาสูการกอตั้งสถาบันและองคกร

ตางๆ ทั้งในระดับระหวางประเทศและระดับภูมิภาคขึ้นเพื่อเปนกลไกสําคัญในการทําหนาที่คุมครอง

สิทธิมนุษยชนโดยมุงหมายใหการคุมครองสิทธิมนุษยชนมีผลในทางปฏิบัติไดอยางแทจริงและมี
ประสิทธิภาพมากที่สุด ในบทนี้ คณะผูศึกษาวิจัยไดแบงหัวขอการศึกษาออกเปน ๓ ขอ ไดแก (๑)

บทบาทและอํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชนระดับภูมิภาค (๒) บทบาทและ
อํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชนในระดับประเทศ และ (๓) บทสรุป

วิเคราะหเปรียบเทียบเกี่ยวกับขอบเขตอํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชน

ซึ่งมีรายละเอียด ดังนี้

๙๔
จุมพต สายสุนทร, กฎหมายระหวางประเทศเลม ๑, พิมพครั้งที่ ๗ (กรุงเทพฯ : สํานักพิมพวิญูชน,
๒๕๕๐), น. ๒๒๗.