Page 16 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติกับการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนในความสัมพันธ์ระหว่างเอกชนด้วยกัน
P. 16

๑๒





                                                   ๓๑
                                     สิทธิมนุษยชน คือ   สิทธิที่ครอบคลุมการดํารงอยูของมนุษย เพื่อชีวิตที่ดีในสังคมที่ดี
                       โดยมีหลักการที่สําคัญสามเรื่องคือ สิทธิในชีวิต สิทธิในการยอมรับนับถือ และสิทธิในการดําเนินชีวิต

                       และพัฒนาตนเองตามแนวทางที่ชอบธรรม

                                                    ๓๒
                                     สิทธิมนุษยชน คือ  สิทธิอันจําเปนที่มนุษยพึงมีเพื่อใหมนุษยไดมีชีวิตอยางมีศักดิ์ศรี
                       การที่มนุษยจะมีชีวิตอยางมีศักดิ์ศรีได หาไดมีความหมายเพียงการมีชีวิต การดํารงชีวิตเทานั้น

                       แตมนุษยตองมีสิทธิที่จะพัฒนาตนเองเพื่อใหบรรลุถึงการมีชีวิตอยูอยางมีศักดิ์ศรี

                                     จากความหมายคําวา “สิทธิมนุษยชน” ดังกลาว จะเห็นวาสิทธิมนุษยชนสมัยใหม
                       หรือในยุคปจจุบันมิไดหมายความเฉพาะสิทธิธรรมชาติที่ติดตัวทุกคนมาตั้งแตกําเนิดในฐานะที่เกิดมา

                       เปนมนุษยเทานั้น แตยังรวมถึงสิทธิอันจําเปนที่มนุษยพึงมีเพื่อการดํารงอยูอยางมีศักดิ์ศรีของมนุษยดวย

                       ไดแก สิทธิในความเปนอยูที่ดี สิทธิในการยอมรับนับถือ สิทธิในการกําหนดตนเอง สิทธิในการพัฒนา
                       ตนเอง หรือสิทธิมีสวนรวมในการจัดการทรัพยากรของรัฐ นอกจากนี้สิทธิมนุษยชนสมัยใหมยังมิได

                       หมายถึงเฉพาะสิทธิของปจเจกชนเทานั้น แตยังรวมถึงสิทธิของกลุมบุคคลดวย โดยเฉพาะกลุมบุคคล
                       ที่เปนผูดอยโอกาสและเสียเปรียบในสังคมที่ตองไดรับการดูแลปกปองจากสังคมหรือรัฐ ดังนั้น จึงอาจ

                                                                                   ๓๓
                       กลาวไดวาสิทธิมนุษยชนสมัยใหมหรือในยุคปจจุบันมีสองระดับคือ  สิทธิของปจเจกชนกับ
                       สิทธิของกลุมบุคคล (Collective Rights)
                                     (๑.๑.๒) ความสําคัญของสิทธิมนุษยชน

                                     จากความหมายและพัฒนาการทางประวัติศาสตรของสิทธิมนุษยชนตามที่กลาวมา

                       ขางตนจะเห็นวาสิทธิมนุษยชนมีที่มาจากความตองการสองประการของมนุษย คือ ความตองการเปน

                       อิสระและความเทาเทียมกันระหวางระหวางมนุษยดวยกันและความตองการจํากัดอํานาจของ
                       ผูปกครองที่ใชอํานาจกดขี่ประชาชน และจากความตองการดังกลาวทําใหเห็นวาสิทธิมนุษยชน

                       มีความสําคัญ ๒ ประการคือ
                                     ๑) สิทธิมนุษยชนในฐานะที่เปนหลักในการเรียกรองอิสรภาพและความเทาเทียมกัน

                       ของมนุษย

                                     สืบเนื่องจากสังคมมนุษยในสมัยบุพกาลที่เต็มไปดวยความทุกขยากและความ
                       ไมเสมอภาคเทาเทียมของมนุษย โดยมนุษยถูกแบงออกเปนชนชั้นสูงกับชนชั้นลาง โดยชนชั้นลาง

                       จะถูกเอารัดเอาเปรียบและถูกปฏิบัติเหมือนกับเปนวัตถุสิ่งของหรือสัตวเลี้ยงของชนชั้นสูงสิทธิตางๆ
                       ในสังคมถูกสงวนไวสําหรับคนชั้นสูงเทานั้น ทั้งนี้ เนื่องจากชนชั้นลางในขณะนั้นไมมีความเปนตัวของ







                              ๓๑
                                เพิ่งอาง.
                              ๓๒
                                วิชัย  ศรีรัตน, อางแลว เชิงอรรถที่ ๑๗, น. ๔๗.
                              ๓๓
                                เพิ่งอาง. น. ๔๘.
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21