Page 52 - รายงานโครงการศึกษาวิจัย การต่อสู้ภาคประชาสังคมเพื่อยุติการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน : กรณีศึกษาสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน)
P. 52
๕๑
ความมุ่งมั่นเดียวกัน เป็นสิ่งที่ “สหภาพ” ให้ความสําคัญมาโดยตลอดชีวิตการทํางานและการต่อสู้
กระบวนการประชาสังคมเพื่อยุติการเลือกปฏิบัติต่อผู้หญิงทุกรูปแบบในบริษัทการบินไทย จึงเป็น
กระบวนการประชาสังคมที่มีผู้บริหารสูงสุดและผู้บริหารทุกระดับเป็นพันธมิตรภายในองค์กรด้วยเสมอ
สองหญิงนักสู้แห่ง “สหภาพ” การบินไทยเล่าต่อว่า ที่ผ่านมากรรมการผู้อํานวยการใหญ่บริษัทการบิน
ไทยเป็นผู้ชายไทยที่มีสัมมาคารวะ สุภาพเรียบร้อย ให้เกียรติผู้หญิง ซึ่งนับว่าเป็นฐานที่ดีแก่ “สหภาพ”
ในการทํางานร่วมกับท่านทุกคนในประเด็นยุติการคุกคามทางเพศในที่ทํางานในบริษัทการบินไทย
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้บริหารสูงสุดของบริษัทการบินไทยจะมีบุคลิกและอุปนิสัยส่วนตัวที่เอื้อ
ต่อการทํางานเพื่อยุติการคุกคามทางเพศในที่ทํางานในบริษัทการบินไทย แต่ผู้บริหารทุกระดับและ
หัวหน้างานทุกระดับล้วนมีความสําคัญต่อการทํางานเพื่อยุติการคุกคามทางเพศในที่ทํางานในบริษัท
การบินไทยทั้งสิ้น คุณพัชรา (นามสมมุติ) อายุ ๔๓ ปี พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เล่าให้ฟังว่า
“พัชโดนหลายครั้งค่ะ สารพัดรูปแบบ แต่ปกติคือเราก็ต้องคิดเอาเองว่าเรา
จะต้องทํายังไงถ้าเราเจอเข้าจริงๆ บางทีมีผู้โดยสารโมโหมาก ถามเราว่านี่
มันเครื่องบินหรือห้องเย็นกันแน่วะ [Is this a freezer or a fucking plane?
คุณพัชราพูดเป็นภาษาอังกฤษ] เราก็จะรู้สึกแย่แต่ไม่พูด แล้วก็ต้องหาผ้าห่ม
มาให้เขา มันเป็นหน้าที่ ผู้โดยสารต้องเป็นที่หนึ่ง แล้วอีกครั้งไปเก็บถาด
อาหารที่ทานเสร็จแล้ว ผู้โดยสารไม่พอใจเพราะว่าเขาต้องการรับมะม่วงสุก
อย่างเดียว ไม่เอาข้าวเหนียว แต่พอดีพี่แอร์ตรงนั้นเขาฟังไม่ทัน มันฟังไม่รู้
เรื่องจริงๆ พัชเข้าไปช่วย ก็บอกพี่เค้าว่าผู้โดยสารไม่เอาข้าวเหนียว แต่ยังไง
ไม่รู้ปรากฏว่าก็มีเสิร์ฟข้าวเหนียวไป ผู้โดยสารก็ไม่พอใจอย่างแรง พอพัชเข้า
ไปเก็บถาด ปรากฏว่าผ้ากันเปื้อนตกอยู่ที่เท้าผู้โดยสาร พัชก็จะก้มลงเก็บ
เขาก็ก้มลงหยิบก่อน แล้วก็เช็ดรองเท้าเ ขา แล้วก็ขว้าง ผ้าใส่พัชแบบโมโห
ขว้างโดนเราแบบกลางหน้าอกพอดี เราก็ตกใจมาก คิดในใจ panic control
panic control [คุมสติ คุมสติ] เราเสียใจมากนะ ทําไมต้องขนาดนี้”
ตลอดเวลาที่คุณพัชราเล่าเหตุการณ์แต่ละเรื่อง ความหม่นหมองเจ็บชํ้าของเธอท่วมท้นจน
นักวิจัยสามารถสัมผัสได้ คุณพัชราจะมีนํ้าตารื้นอยู่ในดวงตาตลอดเวลาที่เธอเล่าเรื่อง แต่เพียงครู่เดียว
