Page 140 - รายงานฉบับสมบูรณ์ เหลียวหลังแลหน้า 2 ทศวรรษ สิทธิมนุษยชนในสังคมไทย

ในเชิงนโยบายตลอดจนการแก้ไขกฎหมายซึ่งต้องผ่านความเห็นชอบ
ของทั้งสองสภาก่อนที่จะมีการประกาศใช้จริง และเกี่ยวพันกับการแก้ไข
ข้อกฎหมายภายในประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับกติกาสากลตลอดจน
อนุสัญญาต่าง ๆ ที่ไทยลงนามรับรองด้วย

3.3 การปกป้องคุ้มครองสิทธิมนุษยชน
3.3.1 มีงานที่อาจกล่าวได้ว่าประสบความสำเร็จร่วมกันระหว่างคณะกรรมการ
สิทธิมนุษยชนแห่งชาติกับภาคีเครือข่ายในการปกป้องสิทธิมนุษยชนที่
สำคัญที่ถูกกล่าวถึงตรงกันคือในประเด็นคนไร้รัฐพลัดถิ่น ซึ่งสอดคล้องกับ
งานวิชาการที่กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้เช่นกันว่ามีการผลักดันให้มีการออก

พระราชบัญญัติสัญชาติ ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2555 และนำไปใช้อย่างเป็น
รูปธรรมในการคืนสัญชาติให้กับคนไทยพลัดถิ่น (เสาวณีย์ แก้วกุลกาญจน์
และ วิศรุต สำลีอ่อน, 2559)
3.3.2 การทำงานของคณะกรรมการชุดที่ 1 ถือเป็นชุดที่ได้รับการกล่าวถึงว่ามี
ความใกล้ชิดกับผู้ถูกละเมิดสิทธิ แต่มีปัญหาเรื่องการแก้ไขปัญหาการละเมิด

เนื่องจากเป็นองค์กรใหม่ บุคลากรในสำนักงานยังติดกับดักวัฒนธรรม
ระบบราชการไทยที่มีขั้นตอนมาก มีความล่าช้าในการดำเนินการ และไม่มี
กระบวนการกลั่นกรองที่มีประสิทธิภาพ ทำให้เรื่องร้องเรียนจำนวนมาก
ตกค้างไม่สามารถแก้ไขได้ในระยะเวลาอันสั้น ขณะที่ชุดที่ 2 มีความขัดแย้ง
แตกแยกภายในคณะกรรมการด้วยกัน ทำให้งานปกป้องคุ้มครองสิทธิ

มนุษยชนถูกตั้งคำถามจากประชาชนที่ก็แบ่งแยกแบ่งฝ่ายเช่นกัน
3.3.3 ความล่าช้าในการออกมาปกป้องสิทธิประชาชน โดยเฉพาะในเรื่องสิทธิทาง
การเมือง เช่น เรื่องที่ดิน การอุ้มหาย การแสดงออกทางการเมืองของ
ประชาชน การคุกคามประชาชนโดยรัฐโดยเฉพาะในช่วงรัฐประหาร 2557

3.4 การจัดทำรายงานสถานการณ์การละเมิดสิทธิมนุษยชน
3.4.1 มีความล่าช้าในการจัดทำและนำเสนอรายงานประเมินสถานการณ์สิทธิ
มนุษยชนในช่วงต้นของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน ชุดที่ 2 ซึ่งส่งผลต่อ
การถูกประเมินมาตรฐานการทำงานขององค์กรสิทธิมนุษยชนแห่งชาติจาก
เครือข่ายพันธมิตรระดับโลกว่าด้วยสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (Global
Alliance of National Human Rights Institutions: GANHRI) ให้ตกจาก

สถานะ A มาอยู่ที่ B
3.4.2 ขาดความชัดเจนและขาดหลักฐานที่หนักแน่นมากพอที่จะทำให้ข้อเสนอต่อ
องค์กรและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในฐานะผู้ละเมิดสิทธิประชาชนจะยอมรับ
และนำไปปรับปรุง ข้อเสนอหลายข้อนอกจากไม่ถูกนำไปปฏิบัติยังถูกโต้แย้ง

กลับซึ่งเป็นปัญหาที่ต่อเนื่องมานาน และสอดคล้องกับผลการวิจัยที่มีมา
ก่อนหน้าของศูนย์วิจัยความสุขชุมชน (2556)

-135-