Page 137 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา

136 แดศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน

การที่มาร์กประกาศว่าตัวเองเป็นอเมริกัน เป็นการขับเน้นความลื่นไหลของชาติพันธุ์ในตัวมาร์กเอง
เขาอาจจะเป็นอเมริกันเชื้อสายเอเชีย หรืออเมริกันเชื้อสายจีน หรืออเมริกัน สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สมมติขึ้นทั้งสิ้น

ความลื่นไหลทางชาติพันธุ์ของเทอร์รีเองก็เห็นได้จากการที่เธอสับสนกับบทบาทที่เธอแสดงกับชีวิตจริงของเธอ
เองในการให้ข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตและพ่อแม่ของเธอ ในที่สุดระหว่างที่ตัวละครทั้งสองตัวรู้สึกสับสนกับบทบาทที่
ตัวเองกําลังเล่นกับบทบาทที่แท้จริงของตัวเองก็เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่อยู่เหนือและมีความสําคัญกว่าชาติพันธุ์ ซึ่งก็

คือความจริงของความเป็นมนุษย์ที่ไขว่คว้าหาความรัก

Terri: I want to hear about yourself. You’ve been begging for it so long—in so
many ways.
Mark: How do you know I just said anything truthful? What makes you so sure I

am really a white man?
Terri: Oh I’m not. After all these months, I wouldn’t even care to guess. When
you say you’re Egyptian, Italian, Spanish, Mayan—you seem to be the real thing.
You’re a man. (Hwang, 2000: 150)

ในที่สุด ตัวละครทั้งสองก็สามารถที่จะยอมรับได้ว่า การสวมบทบาท เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต
เทอร์รีเริ่มมองเห็นแล้วว่าชาติพันธุ์เป็นเพียงแค่เปลือกนอกหรือการแสดง การที่เทอร์รีบอกกับมาร์กให้ดูตัวตน

ที่แท้จริงของตัวเอง คําว่า ‘man’ ในบริบทนี้อาจจะหมายถึงความเป็น “ชาย” หรือความเป็น “มนุษย์” ของ
มาร์กเองก็ได้ แต่ทั้งสองประการเป็นการแสดงออกให้เห็นถึง การที่เทอร์รียอมรับว่ามาร์กมีความเป็นชาย และ

ความเป็นมนุษย์ การที่มาร์กไม่มั่นใจในตัวตนของตัวเองเนื่องมาจากการถูกสั่งให้แสดงบทบาท หรือ “เล่น”
บทบาทต่างๆ แต่ในที่สุดตัวละครทั้งสองก็ยอมรับซึ่งกันและกันและ “ถอดทิ้ง” บทบาทที่ตัวเองแสดงเป็นการ

ยอมรับว่าชาติพันธุ์เป็นเพียงความนึกฝัน (fantasy) เป็นเรื่องเล่า หรือมายาคติเท่านั้น ดังปรากฏในบท
สนทนาระหว่างตัวละครทั้งสองที่ย้ําว่าชาติพันธุ์ก็คือการแสดงบทบาทเป็นเหมือนการสวมบทบาทโดยทั่วไป

ของนักแสดง

Mark: I was afraid. I was and Asian man
Terri: And I was a woman, of any description.
Mark: Why are we talking as if those facts were behind us?
Terri: Well, we have determined to move beyond the world of fantasy… haven’t

we? [Mark’s costume is off. He stands in simple boxer shorts. They cross the
stage towards one another] (Hwang, 2000: 153)