Page 259 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

244 ภาษาเพศในสังคมไทย: อํานาจ สิทธิ และสุขภาวะทางเพศ

ปรารถนาทางเพศ (หื่น เสร็จ) การมี เพศสัมพันธในรูปแบบตางๆ (ชวย
ตัวเอง เอากัน ใชปาก ตุย สวิงกิ้ง) และคําที่รวมเอาความหมายของคําทุกคํา
เอาไวภายใตคําๆ เดียว ซึ่งยากตอการตีความอยางคําวา “เรื่องเพศ”
รูปแบบในการวิเคราะหคําศัพทแตละคํา จะเริ่มจากการใหนิยาม

ความหมาย และความเปนมาของการใชคําในมิติของภาษา ในแงของ
ความสัมพันธระหวางคํา กับกลุมคนผูสรางคํา หรือผูใชคําๆ นั้น รวมถึงการ
นําเอาคําศัพทที่มีความหมายใกลเคียงกันมาเทียบเคียงใหเห็นถึงการโยงใย
ความหมาย จากนั้นจะเปนการรื้อสรางความหมายของคําศัพทคํานั้น โดยใช

แนวคิดทฤษฎีทางดานเพศภาวะ และเพศวิถีเปนหลัก รวมทั้งเผยใหเห็นถึง
ผลกระทบทางดานสุขภาวะทางเพศที่เกิดขึ้น อันเนื่องมาจากมายาคติเรื่องเพศ
ที่ถูกครอบงําโดยสังคมในระบอบชายเปนใหญ โดยในบทนี้ จะปนการสรุป
ภาพรวมทั้งหมดของงานวิจัย ซึ่งจะวิเคราะหใหเห็นถึงอํานาจของถอยคําและ
ภาษาในการผลิตวาทกรรม หรือชุดความรูความจริงบางอยางเกี่ยวกับเรื่องเพศ

โดยวิเคราะหและรื้อสรางความหมายของคํา เพื่อเผยใหเห็นถึงการทํางาน
ของสถาบันทางสังคมตางๆ ในการผลิตซ้ํา และตอกย้ําใหวาทกรรม หรือชุด
ความหมายเกี่ยวกับเรื่องเพศนี้ ไดรับการสถาปนาเปนชุดความรูความจริง
กระแสหลักของสังคมในเเรื่องเพศดวย นอกจากนั้นยังชี้ใหเห็นคําศัพทเรื่องเพศที่มี
ความเปนกลาง ซึ่งสะทอนการพูดเรื่องเพศวาเปนสวนหนึ่งของชีวิตประจําวัน

ของผูคน และสุดทายการวิเคราะหยังชี้ใหเห็นถึงการที่ผูคนในสังคมสราง
และใชภาษาเพื่อการชวงชิงพื้นที่และอํานาจของตนเอง ดังเชน แฟรคลาฟ
1
(Fairclough 1992) ศาสตราจารยทางภาษาในชีวิตทางสังคมกลาววา ภาษาจะ
ถูกใหคุณคาหรือถูกลดคุณคากับสิ่งใดสิ่งหนึ่งขึ้นอยูกับอํานาจของผูใชภาษาเอง

เรื่องเพศที่ถูกกํากับโดยภาษา

สําหรับในงานวิจัยนี้ทีมวิจัยตองการชี้ใหเห็นวา ภาษาที่คนเราใชสื่อสาร
อยูตลอดเวลาในเรื่องเพศนั้น ตัวภาษาเองไมไดทําหนาที่แคเพียงสื่อความหมาย

หรือใหนิยามกับอวัยวะเพศ กิจกรรมทางเพศ หรือรูปแบบความสัมพันธทางเพศ

1 Fairclough, Norman, (1992). Discourse and Social Change. Cambridge, UK:Polity Press.

สุไลพร ชลวิไล, พิมพวัลย บุญมงคล