Page 256 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ
P. 256
บทที่ 4 เพศวิถี: โสเภณี 241
ขึ้นครู
“ขึ้นครู” คือการทําพิธีคํานับครูที่ประสาทวิชาใหเมื่อแรกเรียน อันเปน
ประเพณีที่นักเรียนที่ดีควรจะตองปฏิบัติเสียกอนที่จะเลาเรียนวิชาตอไป หรือ
กอนที่จะนําเอาสิ่งที่ไดเลาเรียนมาไปใช เชน ในกรณีของนักมวยเปนตน
คําวาขึ้นครูยังถูกใชในบริบทของการมีเพศสัมพันธเปนครั้งแรกในชีวิต
ของผูชายไทยดวย โดยมักใชในกรณีการรับนองใหมที่รุนพี่มักบังคับขมขูรุนนอง
ใหดื่มสุราและเสนอ (หรือบังคับ) ใหรุนนองผูชายไป “ขึ้นครู” หรือมีเพศสัมพันธกับ
หญิงบริการตามสถานบริการ การขึ้นครูในที่นี้จึงหมายถึงการที่หญิงบริการทางเพศ
เปนครูคนแรกที่สอนเรื่องการมีเพศสัมพันธใหแกรุนนองผูชายเหลานั้น ในระยะหลัง
เมื่อรูปแบบของการขายบริการทางเพศเปลี่ยนแปลงไป ผูชายอาจไปขึ้นครูกับ
หมอนวด สาวไซดไลน หรือแมกระทั่งกับแฟน หรือคนรักตนเองก็เปนได
คําวา “ขึ้นครู” สะทอนถึงวัฒนธรรมทางเพศที่ใหความชอบธรรมในการ
เปดโอกาสใหกับผูชายไทยเรียนรูเรื่องเพศไดอยางอิสระเพียงฝายเดียวกอน
การแตงงาน เพราะคําๆ นี้เปนคําที่ไมใชกับผูหญิง หรืออาจกลาวไดวาการใชคํา
ดังกลาวเปนการใชคําเพื่อกลบเกลื่อนความละอายใจของผูที่มีเพศสัมพันธ
กับหญิงบริการทางเพศก็เปนได
บริบทเงื่อนไขการขายบริการที่หลากหลาย
คําเรียกพนักงานบริการที่มีมากมาย ทั้งที่เปนชื่อเรียกซึ่งเกี่ยวของกับ
สถานที่ในการพบปะลูกคา และชื่อที่แสดงถึงความหลากหลายของตัวตนทางเพศ
ของผูขายบริการทางเพศเอง สะทอนวาการขายบริการทางเพศนั้นมีใหเห็น
อยางดาษดื่น และหลากหลายเพียงใด ผูประกอบอาชีพขายบริการทางเพศมี
ทุกเพศทุกวัย มาจากหลากหลายอาชีพ หลากหลายสถานภาพทางสังคม และมี
ตัวตนทางเพศวิถีที่แตกตางหลากหลาย สถานที่ในการขายบริการก็ไมไดอยูแต
ในสถานประกอบการเทานั้น แตแทรกซึมอยูในสถานที่ซึ่งเปนสวนหนึ่งของ
วิถีชีวิตประจําวันของผูคนดวย เชน สถานที่พักผอนหยอนใจ สวนสาธารณะ
ตามยานชุมชนในเมืองใหญ ตามรานอาหาร รานขายเหลาตางๆ หรือตามริมถนน
พิมพวัลย บุญมงคล