Page 21 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

4 ภาษาเพศในสังคมไทย: อํานาจ สิทธิ และสุขภาวะทางเพศ

ถือวาผูหญิงไดตกเปนภรรยาของชายผูนั้นแลว คําวา “รักนวลสงวนตัว” แตเดิม
จึงอาจมีความหมายตรงตัวจริงๆ วาตองรักษาตัวเองไมใหชายใดมาสัมผัส
ถูกเนื้อตองตัวได หากในสมัยหลังเมื่อสังคมไทยรับเอาคานิยมวัฒนธรรมทางเพศ

จากตางชาติเขามา คําวา “รักนวลสงวนตัว” จึงถูกเชื่อมโยงกับการใหคุณคาใน
เรื่อง “พรหมจารี” ดวย และในยุคปจจุบันดวยสภาพทางสังคมที่เปลี่ยนไป การ
รับกระแสคานิยมเรื่องเพศภาวะ และเพศวิถีจากตะวันตก เชน การแตงกายที่

เผยใหเห็นถึงสัดสวนรูปราง การทักทายดวยการกอดและสัมผัส การที่ผูหญิงได
ออกมาแสดงบทบาทในพื้นที่สาธารณะมากขึ้น ทําใหผูหญิงและผูชายมีโอกาส
ไดพบปะทํากิจกรรมรวมกัน เรื่องการสัมผัสตัวกันระหวางหญิงชายก็ดูจะ
ผอนปรนมากขึ้น การรักนวลสงวนตัวจึงมักถูกเนนไปในประเด็นเรื่องของ

การรักษาความบริสุทธิ์กอนแตงงานของผูหญิงคอนขางมาก โดยเฉพาะผูหญิง
ที่ถูกจับตามองมากเปนพิเศษก็คือเด็กสาวที่กําลังอยูในวัยรุนซึ่งสังคมมองวา
ยังไมถึงวัยที่ควรจะมีเพศสัมพันธ

ในทรรศนะของนักเขียนนักประวัติศาสตรอยางสุจิตต วงษเทศ คําวา
กุลสตรี รักนวลสงวนตัว พรหมจรรย พรหมจารี เปนคาถากํากับความเปน
ผูหญิงที่ถูกเผยแพร ดวยคติความเชื่อความคิดของชนชั้นนําไทยที่ยึดถือเอา
วิธีคิดเรื่อง “พรหมจารี” ซึ่งไดรับอิทธิพลของแนวคิดและคานิยมเรื่องเพศของ

ตะวันตกสมัยวิคตอเรียน ซึ่งเขามาในสยามสมัยรัชกาลที่ 4

“พรหมจารีเปนของฝรั่ง ไมใชของไทยอยางที่เชื่อกันมา

ขณะนี้ผูหลักผูใหญมักชอบพูดวา ประเพณีไทยแทแตโบราณ
ผูหญิงทุกคนจะตองรักนวลสงวนตัว จะตองเปนสาวพรหมจารี
แตใหสังเกตวา ประเพณีกวนขาวทิพยที่ตองใชหญิงพรหมจารี
ก็ยังตองใชเด็กอายุต่ํากวา 12 ป ที่ยังไมมีประจําเดือน เพราะ

คนโบราณรูวา เมื่อยางเขาสูวัยมีประจําเดือนชวงอายุ 13 ป
เด็กจะเริ่มมีความรูสึกทางเพศ ฉะนั้นเด็กอายุ 13 ปจะมี
พิธีกรรมเปลี่ยนเด็กเล็กเปนเด็กโต ถาในเอกสารจีนที่พบใน
กัมพูชา เรียกวา “พิธีเบิกพรหมจรรย” เพื่อเปลี่ยนสถานะ

จากเด็กสูสาว ทําขวัญเตรียมรับสถานการณ หรือ “พิธีลงขวง”

มลฤดี ลาพิมล