Page 20 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ
P. 20

สวนที่ 1 เพศภาวะ: รักนวลสงวนตัว  3

                                              รักนวลสงวนตัว



                                                       มลฤดี ลาพิมล






                               คาถากํากับความเปนหญิงยอดนิยม


                                     “รักนวลสงวนตัว” เปนสํานวนที่ไดยินไดฟงอยูบอยครั้ง โดยเฉพาะ
                               อยางยิ่งเวลาที่พูดถึงเรื่องพฤติกรรมทางเพศของเยาวชนกับเรื่องเพศศึกษา และ
                               เปนสํานวนที่แสดงถึงคานิยมและความคาดหวังของสังคมที่มีตอผูหญิง หมายถึง

                               การที่ผูหญิงพึงระวังรักษาตนในการติดตอสัมพันธกับเพศตรงขาม
                               ควรสงวนวาจาและทาทีไมใหแสดงออกในทางชูสาวอยางชัดแจง และ
                               สงวนตัวมิใหชายลวงเกินได ตลอดจนไมเขาไปมีความสัมพันธกับคูของ
                               คนอื่น..ผูหญิงที่มีสามีแลวตองมีความซื่อสัตย จงรักภักดีตอสามี และ
                               รักษาตนไมใหชายอื่นมาลวงล้ําก้ําเกินได ผูหญิงที่รูจักรักนวลสงวนตัว
                               ยอมเปนที่ยกยองทั้งจากผูชายและจากผูคนทั่วไป นอกจากนั้นผูหญิงเอง
                               ก็จะรูสึกวาตนมีคุณคา มีเกียรติยศศักดิ์ศรีที่ผูชายตองเกรงใจ
                                                                                 1
                                     คานิยมเรื่องการ “รักนวลสงวนตัว” นั้นเปนคานิยมที่มีมานานแลว ดังจะ
                               เห็นไดจากวรรณกรรมไทยแทบทุกเรื่อง ตั้งแตขุนชางขุนแผน รามเกียรติ์ อิเหนา

                               มาจนกระทั่งถึงนวนิยายในยุคปจจุบัน โดยถือวาเปนคุณคาที่แสดงถึงเกียรติยศ
                               และศักดิ์ศรีของผูหญิง และเปนหนึ่งในคุณสมบัติของความเปน “กุลสตรีไทย”
                               ที่ผูหญิงทุกคนควรปฏิบัติ

                                     ในสมัยโบราณผูหญิง (โดยเฉพาะผูหญิงชนชั้นสูง) ในวังจะไดรับการ
                               อบรมเลี้ยงดูมาแยกกับผูชาย โอกาสที่ผูหญิงชนชั้นสูงจะไดพบปะหรือทํา
                               กิจกรรมรวมกับผูชายนั้นมีนอยมากหรือเรียกวาแทบจะไมมีเลยก็วาได การที่
                               ผูหญิงคนหนึ่งถูกผูชายแตะเนื้อตองตัวแมเพียงนิดเดียวจึงถือเปนเรื่องใหญ หรือ


                               1   กุสุมา รักษมณี, เสาวณิต จุลวงศ, สายวรุณ นอยนิมิต. ศักดิ์ศรีและความอับอายในวรรณกรรมไทย
                                 กรุงเทพฯ: แมคําผาง, 2550.

                                                        มลฤดี ลาพิมล
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25