Page 196 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

บทที่ 4 เพศวิถี: ชายรักชาย 179

เสือไบ, อีแอบ, ตุด, ผูชายสีมวง, ผูชายดอกไม หรือแมแตคําวา “เกย”
(ทับศัพทมาจากภาษาอังกฤษ Gay) ซึ่งปจจุบันเปนคําที่ใชกันอยางแพรหลาย
สมัยเมื่อ 40 กวาปกอนคําๆ นี้ก็ถือวาเปนคําที่เปนคอนขางมีความหมายไปใน

เชิงลบ ทําใหไมคอยมีใครกลานิยามตนเองดวยคําๆ นี้มากนัก
คําตางๆ เหลานี้ หลายคําเปนคําที่ไดรับอิทธิพลมาจากแนวคิดวิชาการ

ทางการแพทย และจิตวิทยา และไดรับการถายทอดและเผยแพรผานทาง
สื่อมวลชนอีกตอหนึ่ง บางคําก็เปนคําที่เกิดขึ้น และไดรับการเผยแพรโดยสื่อ
อาจเรียกไดวาทั้งแวดวงวิชาการทางการแพทย และสื่อมวลชน ตางก็มีบทบาท
สําคัญเปนอยางมาก ทั้งตอการสรางคําจํากัดความใหม และตอการใหคํา

อธิบายพฤติกรรม ความเปนตัวตนของคนรักเพศเดียวกัน
ตัวอยางเชน คําวา “ลักเพศ” เปนคําศัพทที่นิยามโดยแพทย ในชวง
ประมาณป พ.ศ. 2504 โดยคําๆ นี้ถูกนํามาใชในความหมายเพื่ออธิบายถึงกลุม

คนที่มีอวัยวะสืบพันธุเปนผูชาย แตในทางจิตใจกลับอยากเปนผูหญิง โดยเชื่อวา
เปนผลมาจากความผิดปกติทางจิตใจมากกวารางกาย และในทางการแพทย
2
จัดวาเปน “ผูปวย” นอกจากนี้คําวา “ลักเพศ” ถูกเชื่อมโยงเขากับแนวคิดเรื่อง
“รักรวมเพศ” ซึ่งจิตแพทยไทยในสมัยนั้นอธิบายวา เปนความผิดปกติทางเพศ

หรือความผิดปกติทางจิต และอธิบายวาสาเหตุมาจากความกดดันในครอบครัว
ซึ่งมีทางรักษาใหหายได ถาไดรับคําแนะนําจากแพทย
หรือคําศัพทแสลงอีกคําซึ่งหมายถึง การมีเพศสัมพันธระหวางผูชายกับ

ผูชายดวยกันอยางคําวา “อัดถั่วดํา” มีที่มาจากขาวในหนาหนังสือพิมพ เมื่อ
ป พ.ศ. 2478 ที่ตํารวจไดจับกุมผูชายคนหนึ่งซึ่งมีพฤติกรรมหลอกเด็กผูชาย
หลายคนมาสําเร็จความใครใหตนเอง กอนที่จะสงเด็กผูชายเหลานี้ใหกับผูชาย

มีเงินที่ตองการมีเพศสัมพันธกับเด็กผูชาย โดยผูชายคนที่ถูกจับกุมนี้มีชื่อเลนวา
“นายถั่วดํา” กรณีนี้คลายกับกรณีของอดีตนายทหารยศรอยโทที่ถูกจับในขอหา
ฆาตกรรมหลังมีความสัมพันธทางเพศกับผูตายที่เปนผูชายดวยกัน เมื่อป พ.ศ.

2541 ซึ่งเปนที่รูจักกันในนาม “ผูกองตุย” ซึ่งหลังจากหนังสือพิมพลงขาวนี้ ชื่อเลน

2 ดูเพิ่มใน เทอดศักดิ์ รมจําปา. วาทกรรมเกยในสังคมไทย พ.ศ. 2508–2542 วิทยานิพนธ อักษรศาสตร
มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย. 2546.

สุไลพร ชลวิไล