Page 192 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

บทที่ 4 เพศวิถี: ชายรักชาย 175

ชายรักชาย

สุไลพร ชลวิไล

สิทธิที่จะรัก สิทธิที่จะมีตัวตน

ในทํานองเดียวกันกับคําวา “หญิงรักหญิง” “ชายรักชาย” เปนคําที่ถูก
สรางขึ้นใหม ดวยการนําเอาคําในภาษาไทยที่เขาใจความหมายกันดีอยูแลวมา
เรียงตอกัน หมายถึง “ผูชายที่ชอบ หรือรักผูชาย และมีเพศสัมพันธกับผูชาย

ดวยกัน”
คําๆ นี้เปนคําที่เกิดขึ้นพรอมๆ กับคําวา “หญิงรักหญิง” และถูกใชควบคู
กันมาโดยตลอด 20 ปที่ผานมาในการทํางานขององคกรพัฒนาเอกชนที่รณรงค
ในประเด็นเรื่องสิทธิของบุคคลรักเพศเดียวกัน กลุมที่ริเริ่มใชคําๆ นี้ก็คือกลุม

1
อัญจารี กลุมผูหญิงรักเพศเดียวกันที่ออกมาเคลื่อนไหวทางสังคมในประเด็น
เรื่องสิทธิของผูหญิงรักเพศเดียวกันเปนกลุมแรก โดยการใชคําวา “ชายรักชาย”
ของกลุมอัญจารีมีนัยเชนเดียวกันกับการใชคําวา “หญิงรักหญิง” คือเนนไปที่

ตัวตนทางดานอารมณ ความรัก ความรูสึก หรือรสนิยมทางเพศ มากกวาจะเนน
ไปที่พฤติกรรมทางเพศ หรือการมีเพศสัมพันธระหวางผูชายกับผูชาย
ในอดีตที่ผานมามุมมองและวิธีคิดในเรื่องเพศของสังคมไทย ไมไดแยก

เรื่องเพศภาวะ (ความเปนชาย ความเปนหญิง หรือความเปนกะเทย) ออกจาก
เรื่องเพศวิถี (วิถีทางเพศแบบชอบเพศตรงขาม ชอบเพศเดียวกัน หรือชอบทั้ง
สองเพศ) อยางเด็ดขาด นอกจากคําวา “กะเทย” ที่เปนคําเรียกแบบเหมารวม
ของผูหญิง และผูชายที่มีบุคลิกภาพ และมีพฤติกรรมการแสดงออกตรงขาม

กับเพศของตนเองแลว การเกิดขึ้นของคําที่บงบอกความเปนตัวตนทางเพศ

1 ดูรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับกลุมอัญจารีใน “หญิงรักหญิง”.

สุไลพร ชลวิไล