Page 139 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ

122 ภาษาเพศในสังคมไทย: อํานาจ สิทธิ และสุขภาวะทางเพศ

ทางภาษาเหลานี้ยังถูกผลิตซ้ํามาเรื่อยๆ โดย “คนอื่น” ที่ไมใชคนในกลุม
ชายรักชายเอง ขณะที่กลุมชายรักชายเองไมนิยม หรือไมยินดีกับการใชคําทั้ง

สองคําดังกลาว ในทํานองเดียวกับที่คําวา “เขาประตูหลัง” “เขาขางหลัง”
“สอดใสทางทวารหนัก” ก็ลวนแลวแตเปนคําที่คนทั่วไปเรียกพฤติกรรม
การมีเพศสัมพันธของชายรักชาย ซึ่งสื่อถึงกิริยาการมีเพศสัมพันธ หรือคําวา

“ฟนดาบ” ที่สื่อถึงการที่อวัยวะเพศชายเหมือนกันมามีกิจกรรมกัน ในขณะที่
กลุมชายรักชายเองมักใชคําวา “ไดกัน” “มีเซ็กสกัน” “เอากัน” “เยกัน” เพื่อ
สื่อถึงการมีเพศสัมพันธระหวางกันเชนเดียวกับการมีเพศสัมพันธของเพศวิถี
กระแสหลัก ในขณะที่ “เก็บสบู” ที่เปนคําที่มาจากหนังฝรั่งเกี่ยวกับนักโทษชาย

ที่ทําสบูตกแลวกมตัวลงไปเก็บ ซึ่งเปนการสงสัญญาณใหทราบถึงความพรอมที่
จะมีความสัมพันธ เปนตน

ปฏิบัติการทางภาษาที่มากกวาพฤติกรรมทางเพศ

ความหมายและนัยของคําวา “ตุย” ซึ่งถูกสรางและสงผานทางปฏิบัติการ

ทางภาษาโดยสื่อ ซึ่งใหนัยของการมีเพศสัมพันธระหวางชายกับชายดวยกันวา
เปนเพศสัมพันธที่ผิดปกติ รุนแรง หรือเสี่ยงตอโรค ไมเพียงแตสงผลตอการรับรู
และจดจําภาพตัวแทนความเปนชายรักชายในสังคมไทยทั่วไปเทานั้น หากยังได

ประกอบสรางภาพตัวแทนบางอยาง รวมถึงถายทอดมายาคติในเรื่องเพศใหกับ
กลุมชายรักชายเองดวยเชนกัน กลาวคือ สังคมไทยมองวาการรักเพศเดียวกัน
นั้นไมใชสิ่งที่เปนธรรมชาติ หากแตเปนความผิดปกติ ผิดแปลก มุมมอง

เชนนี้ ถูกรองรับดวยมายาคติที่วาชายรักชายมัก “ปง” (ตองตาตองใจ) เร็ว
รักงาย เปลี่ยนคูบอยๆ มีเพศสัมพันธกับคนไดงายๆ เมื่อผนวกกับบริบททาง
สังคมที่มีการแพรระบาดของโรคเอดส กลุมชายรักชายจึงถูกจับตามองแบบ

เหมารวมวาเปนกลุมเสี่ยงที่สําคัญ และเปนกลุมประชากรเปาหมายที่ตองคอย
เฝาระวัง และตองรณรงคปองกัน ชายรักชายจึงมักถูกเรียกวา “รักรวมเพศ”
และถูกมองวาเปนผูมีพฤติกรรมสําสอนทางเพศ สิ่งเหลานี้ลวนแลวแต
เปนกระบวนการในการเบียดขับเพศวิถีแบบชายรักชายใหเปนชายขอบ และ

รณภูมิ สามัคคีคารมย