Page 113 - ภาษาเพศในสังคมไทย : อำนาจ สิทธิและสุขภาวะทางเพศ
P. 113
96 ภาษาเพศในสังคมไทย: อํานาจ สิทธิ และสุขภาวะทางเพศ
ในหนังสือพิมพรายวันเดลินิวส ตอมามีคอลัมนทํานองเดียวกันนี้เกิดขึ้น
ในหนังสือพิมพอีกหลายฉบับ โดยมีการใชคําวา “เสพสม” รวมอยูดวย
สวนคําวา “ประเวณี” เปนคําที่ยืมมาจากภาษาบาลีสันสกฤตหรือคําวา
“มีเพศสัมพันธ” เปนภาษาเขียนในหนังสือ ภาษาวิชาการ และภาษาราชการที่
มักใชในที่สาธารณะ
อยางไรก็ตาม มีคําไทยแทคําหนึ่งของการมีเพศสัมพันธซึ่งตกหลนไป
จากภาษาพูดทั่วไป แตกลับกลายเปนคําดา ระบายความโกรธ หรือใชกับการมี
เพศสัมพันธในลักษณะที่ดูถูกเหยียดหยาม คือ คําวา “เย็ด”
สําหรับกลุมชายรักชายไดนําคํานี้มาใชในความหมายที่ฟงดูธรรมดา
มากขึ้น โดยตัดทอนใหเหลือเพียง “เย” ในบางสถานการณก็ใชเปนคําดาได
เชนเดียวกัน
คุณคาและเปาหมายของเพศสัมพันธ
โดยทั่วไปการมีเพศสัมพันธระหวางชายหญิง มักถูกอธิบายวาควรเปน
เพศสัมพันธที่เกิดจากการความรักและผูกพันโดยมีเปาหมายเพื่อการสืบพันธุ
รวมทั้งเพื่อความสุขทางเพศดวย เพศสัมพันธกระแสหลักของชายหญิงจึง
จําเพาะเจาะจงอยูแตเพียงการสอดใสอวัยวะเพศชายเขาไปในอวัยวะเพศหญิง
สวนการบรรลุความสุขดวยการลูบไล การทําใหบรรลุจุดสุดยอดโดยไมมีการ
สอดใส ไมถูกจัดวาเปนเพศสัมพันธ แตเปนเพียงการโหมโรง หรือกิจกรรม
ประกอบการมีเพศสัมพันธเทานั้น
สําหรับการมีเพศสัมพันธของผูที่มีเพศภาวะหรือเพศวิถีอื่นๆ นั้น จะมี
รูปแบบและวิธีการที่หลากหลาย โดยที่เปาหมายของการมีเพศสัมพันธ
ไมใชเพื่อการสืบพันธุ ดวยเหตุนี้การใหความหมายของเซ็กส หรือการเอากัน
ของกลุมเพศที่หลากหลายจึงเปนความรูสึกทางจิตใจ ความผูกพัน การแสดงออก
ซึ่งรักและใครที่เปนอิสระจากการทําหนาที่สืบพันธุ ทําใหกลุมบุคคลที่มี
เพศภาวะและเพศวิถีที่หลากหลายนี้มีวิธีการ รูปแบบของกิจกรรมทางเพศ
วิธีสื่อสารเจรจาเพื่อการเขาถึงความหฤหรรษจากเพศสัมพันธซึ่งกันและกัน
มากกวาเพศสัมพันธระหวางหญิงชาย
รณภูมิ สามัคคีคารมย