Page 194 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยแผนกลยุทธ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2562
P. 194

รายงานฉบับสมบูรณ์ (Final Report)

               แผนกลยุทธ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2562


               ของการดําเนินธุรกิจตามหลักการความยั่งยืนภายใต้ข้อตกลงแห่งสหประชาชาติ หรือ United  Nations

               Global Compact 10  ประการ รวมทั้งทําหน้าที่เสริมสร้างความร่วมมือกับองค์กรที่เกี่ยวข้องในการผสาน

               ความร่วมมือดําเนินกิจกรรมต่างๆ ตามข้อบังคับของสหประชาชาติ

                       อย่างไรก็ดี ความใส่ใจของภาคธุรกิจยังคงมีบทบาทด้านสิทธิมนุษยชนที่ไม่ชัดเจน เพราะบรรยากาศ

               ของการส่งเสริมและการเคารพสิทธิมนุษยชนยังเป็นเรื่องที่จํากัด โดยภาคธุรกิจดําเนินการแต่เฉพาะประเด็นที่

               กฎหมายกําหนดให้ต้องปฏิบัติตาม ในส่วนของการดําเนินการโดยสมัครใจก็จะมุ่งเน้นไปที่การทํา CSR มากกว่า
               จะเป็นการเคารพสิทธิมนุษยชนอย่างแท้จริง


                       ในส่วนของบรรษัทข้ามชาติ (Multinational Enterprises - MNEs) ถูกจับตาโดยองค์กรต่างประเทศ
               และสื่อซึ่งสามารถสร้างสภาวะกดดันและและบทลงโทษให้กับ MNEs        ทําให้ภาคธุรกิจกลุ่มดังกล่าวให้

               ความสําคัญด้านสิทธิมนุษยชนมากกว่าธุรกิจอื่นๆ ทั้งนี้ พฤติการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเพราะบรรยากาศของการ

               เคารพสิทธิมนุษยชนนั้นเข้มแข็งกว่าผ่านสถาบันกํากับดูแล นักลงทุนที่ลงทุนอย่างมีความรับผิดชอบ ผู้บริโภคที่
               ให้ความสําคัญกับประเด็นสิทธิมนุษยชน ตลอดจนการเผยแพร่และการตรวจสอบอย่างเอาจริงเอาจังของสื่อ


                       ในส่วนของรัฐวิสาหกิจ มีการจัดตั้งสหภาพแรงงานที่มีความเข้มแข็งซึ่งมีอํานาจต่อรองกับนายจ้างได้
               อย่างเป็นธรรมในระดับหนึ่งอยู่แล้ว อย่างไรก็ดี การละเมิดสิทธิมนุษยชนในประเด็นอื่นๆ เนื่องจากภาครัฐไม่

               สามารถที่จะควบคุมการดําเนินการของรัฐวิสาหกิจได้โดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปัญหาการละเมิดสิทธิชุมชน

               จากการจัดทําโครงการขนาดใหญ่


                       ภาคประชาสังคม

                       ภาคประชาสังคม แบ่งออกได้เป็น องค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) สื่อสาธารณะและภาควิชาการ

               อย่างไรก็ดี องค์กรพัฒนาเอกชนมักจะมีแนวปฏิบัติที่เน้นในสิทธิมนุษยชนรายประเด็นมากกว่าจะดําเนินการให้
               ความรู้และรณรงค์ในประเด็นธุรกิจและสิทธิมนุษยชนอย่างรอบด้านในทุกๆ มิติ ในขณะที่สื่อสาธารณะจะมี

               บทบาทที่สําคัญในการปลูกฝัง ให้ความรู้ความเข้าใจ มีการสื่อสารข้อมูลประเด็นปัญหาในวงกว้าง รวมทั้งพบว่า

               มีสื่อบางกลุ่มทําหน้าที่ตรวจสอบประเด็นปัญหาการละเมิดสิทธิมนุษยชนในเชิงลึก ภาควิชาการทํางานวิจัยเชิง
               ประเด็นเพื่อสนับสนุนการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน โดยทั้ง 3  กลุ่มนี้ในปัจจุบันทํางานประสานร่วมกันได้ดี โดย

               ภาควิชาการจะเป็นผู้ป้อนความรู้ให้กับองค์กรพัฒนาเอกชนเพื่อนําไปสร้างความตระหนักรู้และเพื่อการรณรงค์

               กับชุมชน ตลอดจนการให้ความช่วยเหลือด้านอื่นๆ ในกระบวนการแก้ไขข้อพิพาทระหว่างภาคประชาชนกับ
               ภาคธุรกิจ และระหว่างภาคประชาชนกับภาครัฐ และขยายผลต่อสาธารณะโดยผ่านช่องทางสื่อต่างๆ ได้













                                                           4-47
   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198   199