Page 148 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยแผนกลยุทธ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2562
P. 148

บทที่ 4   การวิเคราะห์ช่องว่างในการดําเนินการขององค์กร



                              (Gap Analysis)






               เกริ่นนํา



                       ในบทนี้จะเป็นการวิเคราะห์ช่องว่างในการดําเนินการขององค์กรโดยอาศัยผลการวิเคราะห์บทบาท
               ของ กสม. ที่เป็นอยู่ (บทที่ 2) บทบาทของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติที่ควรจะเป็น (บทที่ 3) ร่วมกับ

               การวิเคราะห์สถานการณ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนในปัจจุบันและอนาคต กรณีศึกษาผลกระทบในประเทศ

               จากปัญหาด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชน ตลอดจนสรุปผลการจัดประชุมกลุ่มย่อย ให้ความรู้และรับฟังความ
               คิดเห็น ผลการวิเคราะห์ในส่วนนี้จะถูกนํามาใช้ในการจัดทําแผนกลยุทธ์ฯ ในบทต่อไป






               4.1  วิเคราะห์สถานการณ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนในปัจจุบันและอนาคต



                       สถานการณ์ด้านธุรกิจและสิทธิมนุษยชนเป็นเรื่องที่ประชาคมโลกเริ่มหันมาตื่นตัวและให้ความสําคัญ
               มากขึ้น โดยเฉพาะการตระหนักรู้ของภาคธุรกิจเพื่อที่จะเสริมสร้างบทบาทของตนเองให้เข้มแข็งทั้งด้านการ

               ประกอบธุรกิจควบคู่ไปกับการเคารพสิทธิมนุษยชน ทั้งนี้ ในบริบทของประเทศไทยนั้น ประเด็นสิทธิมนุษยชน
               และการประกอบธุรกิจยังไม่ได้มีการจัดทําแผนระดับชาติเหมือนเช่นประเทศอื่นๆ ที่ได้กล่าวมาแล้วในบทที่ 3

               อย่างไรก็ดี ประเด็นดังกล่าวได้มีการรับรองและสอดแทรกอยู่ในแผนพัฒนาของประเทศในหลายๆ ฉบับ ซึ่งมี

               ความสอดคล้องกับหลักการคุ้มครอง เคารพ และเยียวยาการละเมิดสิทธิมนุษยชนของภาคธุรกิจ โดย
               แผนพัฒนาประเทศที่สําคัญๆ และสามารถนํามาสอดประสานร่วมกันกับการเคารพสิทธิมนุษยชน สามารถ

               จําแนกออกได้ ดังนี้


                       4.1.1 แผนยุทธศาสตร์คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2565


                       วิกฤติทางการเมืองตั้งแต่ในอดีตเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน บ้างก็นํามาซึ่งการสูญเสียชีวิตของประชาชน
               ชาวไทยจํานวนมาก เหตุการณ์ดังกล่าวจึงเป็นเงื่อนไขสําคัญที่ทําให้เกิดการปฏิรูปการเมืองครั้งที่ 1 ของ

               ประเทศไทย และมีความพยายามผลักดันให้มีการจัดตั้งองค์กรหรือหน่วยงานเฉพาะขึ้นมาเพื่อทําหน้าที่ส่งเสริม

               และให้ความคุ้มครองด้านสิทธิมนุษยชนแก่ประชาชน  จนกระทั่งรัฐธรรมนูญปี 2540  ทุกฝ่ายมองว่าประเทศ
               ไทยจําเป็นต้องหาทางออกจากวงจรทางการเมืองนี้ โดยการร่างกฎหมายสูงสุดให้ได้รับความเคารพและเชื่อถือ

               จากทุกฝ่าย มีการฟังความเห็นถึง 3  ปี ก่อนจะทําสําเร็จ สิ่งที่แตกต่างออกไปของรัฐธรรมนูญฉบับนี้คือ เป็น







                                                           4-1
   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153