Page 141 - รายงานการศึกษา ปัญหาและผลกระทบด้านสิทธิมนุษยชนจากนโยบายของรัฐบาลในการประกาศสงครามต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติด เมื่อปี พ.ศ. 2546
P. 141

๑) หลัก: ศาลไม่ใช้เขตอ�านาจเหนือคดีที่มีการด�าเนินการแล้ว
                                                     โดยหลักแล้ว  หากมีการด�าเนินการใดๆ  เกี่ยวกับคดีที่อยู่ในเขตอ�านาจศาลแล้ว

               ศาลจะไม่รับคดีนั้นไว้พิจารณา  ทั้งนี้  เพื่อมิให้เปิดปัญหาทับซ้อนเกี่ยวกับศาลที่มีอ�านาจพิจารณาคดี  โดยนัยดังกล่าว  ศาลจะไม่รับ
                                                                                 390
               คดีไว้พิจารณาเมื่อมีเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้ ดังที่ก�าหนดไว้ในข้อ ๑๗ วรรคหนึ่ง  แห่งธรรมนูญกรุงโรมฯ เกิดขึ้น
                                                     • คดี (ที่อยู่ในเขตอ�านาจของศาล) นั้นก�าลังอยู่ในระหว่างการสอบสวนหรือฟ้องร้อง

               ด�าเนินคดีโดยรัฐซึ่งมีเขตอ�านาจเหนือคดีนั้น
                                                     • คดีนั้นได้รับการสอบสวนโดยรัฐซึ่งมีเขตอ�านาจเหนือคดี  และรัฐได้ตัดสินใจที่จะ

               ไม่ฟ้องร้องด�าเนินคดีบุคคลที่เกี่ยวข้อง
                                                     • บุคคลที่เกี่ยวข้องได้ถูกพิจารณาคดีแล้วส�าหรับการกระท�าซึ่งเป็นมูลของค�าฟ้อง
                                                     • คดีไม่มีน�้าหนักเพียงพอที่จะเป็นเหตุผลให้ศาลอาญาระหว่างประเทศด�าเนินคดี

               ต่อไป

                                                   ๒) ข้อยกเว้น: ศาลอาจรับคดีไว้พิจารณาในกรณีพิเศษ
                                                     ศาลอาญาระหว่างประเทศอาจจะรับคดีไว้พิจารณาก็ได้ แม้คดีนั้นจะได้มีการ
               ด�าเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งหรืออยู่ในเขตอ�านาจของรัฐที่การก่ออาชญากรรมร้ายแรงได้กระท�าลง  ในกรณีที่รัฐที่เกี่ยวข้องนั้น  “ไม่

               สมัครใจ” (unwilling) หรือ “ไม่สามารถ” (unable) ที่จะท�าการสอบสวนหรือฟ้องร้องด�าเนินคดีได้อย่างแท้จริง (genuinely)
                                                     ประเด็นปัญหาที่จะต้องพิจารณาต่อมาจึงมีว่า ศาลอาญาระหว่างประเทศจะ

               พิจารณาอย่างไรส�าหรับกรณีพิเศษในแต่ละกรณี  กล่าวคือ  ๒.๑)  การพิจารณาความไม่สมัครใจของรัฐ  และ  ๒.๒)  การพิจารณากรณี
               ความไม่สามารถของรัฐ
                                                     ๒.๑) การพิจารณาความไม่สมัครใจของรัฐ (unwillingness)

                                                          เพื่อที่จะวินิจฉัยความไม่สมัครใจในคดีใดคดีหนึ่ง  ศาลอาญาระหว่างประเทศ
               จะต้องพิจารณาว่ามีกรณีใดกรณีหนึ่งดังต่อไปนี้ปรากฏอยู่หรือไม่  โดยค�านึงถึงหลักแห่งความยุติธรรม  (the  principles  of  due

               process) ซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยกฎหมายระหว่างประเทศ ทั้งนี้ ตามที่ก�าหนดไว้ในข้อ ๑๗ วรรคสอง 391
                                                          • กระบวนการพิจารณาที่ได้ด�าเนินการหรือก�าลังด�าเนินการ  หรือได้มีค�าตัดสิน
               ของรัฐ เพื่อความมุ่งประสงค์ที่จะปกป้องบุคคลซึ่งเกี่ยวข้องจากความรับผิดทางอาญาส�าหรับอาชญากรรมภายในเขตอ�านาจศาล

                                                          • มีความล่าช้าที่ไม่สมเหตุผล  (an  unjustified  delay)  ในกระบวนการ
               พิจารณา ซึ่งตามสภาพการณ์แล้ว ไม่สอดคล้องกับเจตนารมณ์ที่จะอ�านวยความยุติธรรมแก่บุคคลที่เกี่ยวข้อง
                                                          • กระบวนการพิจารณามิได้ด�าเนินการหรือมิได้ก�าลังด�าเนินการอย่างเป็น

               อิสระ  (independently)  หรือมิได้ด�าเนินไปอย่างเป็นกลาง  (impartially)  และกระบวนการพิจารณานั้นได้ด�าเนินการ  หรือก�าลัง
               ด�าเนินการในลักษณะซึ่งตามสภาพการณ์แล้ว ไม่สอดคล้องกับเจตนารมณ์ที่จะอ�านวยความยุติธรรมแก่บุคคลที่เกี่ยวข้อง
                                                          อย่างไรก็ตาม อาจสังเกตได้ว่าประเด็นพิจารณาประการแรกนั้นอาจก่อ

               ให้เกิดความยากล�าบากแก่ศาลในการประเมินเจตนาของเจ้าหน้าที่ของรัฐต่างๆ  (ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายตุลาการ  บริหาร  นิติบัญญัติ)  ส่วน
               ประเด็นพิจารณาสองประการหลังน่าจะพอสังเกตได้ชัดแจ้งกว่าจากพฤติการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในกระบวนการพิจารณา ทั้งนี้ ประเด็นที่

               จะต้องพิจารณาต่างๆ ดังกล่าวจะต้องอยู่บนพื้นฐานของกระบวนการพิจารณาและปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง มิได้พิจารณาจากผลของคดี
               หรือการสอบสวนคดี





                       390
                         Rome Statute, Article 17 Issues of admissibility, paragraph 1.
                       391
                          Rome Statute, Article 17 Issues of admissibility, paragraph 2.



               120
               ปัญหาและผลกระทบด้านสิทธิมนุษยชนจากนโยบายของรัฐบาลในการประกาศสงครามต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติด เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๖
   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146