Page 71 - รายงานวิจัย เรื่อง ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว
P. 71

บทที่ ๔





                   การเตรียมการส่งกลับ








                       การเตรียมการเพื่อส่งผู้ลี้ภัยกลับประเทศของตนเอง จะต้องค�านึงถึงความปลอดภัย และความยั่งยืน ตลอดจนการได้รับ

               ความคุ้มครองและสิทธิทางกฎหมาย เป็นประเด็นส�าคัญ ดังนั้น จึงต้องเข้าใจภูมิหลังทางสังคมการเมืองและจิตวิทยาของผู้ลี้ภัยด้วย
                       ประการแรก ต้องเข้าใจว่า ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่เป็นชนกลุ่มน้อยที่มีความขัดแย้งกับรัฐบาลพม่า/เมียนมาร์มานานเกือบ ๖ ทศวรรษ

               จนถึงกับมีองค์กรทางการเมืองและกองก�าลังของตนเอง รัฐบาลพม่า/เมียนมาร์มองว่า กองก�าลังถืออาวุธชนกลุ่มน้อยเหล่านี้เป็น
               ผู้ก่อการร้าย (Insurgent) ที่ไม่ยอมจ�านนต่อรัฐบาลพม่า/เมียนมาร์
                       ประการที่สอง ผู้ลี้ภัยหลายคนยังมีความทรงจ�าที่ขมขื่น  และเกลียดชังรัฐบาลและทหารพม่า  ดังนั้น  การส่งผู้ลี้ภัยกลับ

               ประเทศของตน ไม่ได้หมายความว่า ผู้ลี้ภัยต้องการแค่ความมั่นคงในการด�ารงชีวิต หรือมีที่ดินท�ากินเท่านั้น แต่ยังมีบาดแผลที่เกิดจาก
               การต่อสู้กับการประหัตประหารของกองทัพพม่าที่ยังอยู่ในความทรงจ�าของผู้ลี้ภัย
                       ประการที่สาม ผู้ลี้ภัยกลุ่มชาติพันธุ์มี “จินตนาการ” ว่าด้วยรัฐ รัฐชาติพันธุ์ และเป็นที่สงสัยว่า พวกเขาจะมี “จินตนาการ

               แห่งชาติ” ร่วมกับพลเมืองของประเทศพม่า/เมียนมาร์หรือไม่
                       ประการที่สี่ การส่งผู้ลี้ภัยกลับประเทศพม่า/เมียนมาร์จึงจะต้องค�านึงถึงการให้อภัยและกระบวนการปรองดองแห่งชาติ และ
               อัตลักษณ์ชาติพันธุ์ ผู้ลี้ภัยบางรายไม่อยากเดินทางกลับประเทศจนกว่าจะมี “สันติภาพอย่างแท้จริง” ส่วนใหญ่ไม่มีความ “เชื่อมั่น”

               (Trust) ในค�าสัญญาของรัฐบาลพม่า/เมียนมาร์ พวกเขาไม่อยากกลับมาเป็นผู้ลี้ภัยชายแดนประเทศไทยอีกครั้งหนึ่ง
                       ประการที่ห้า ส�าหรับผู้ลี้ภัยที่เป็นเยาวชน หรือผู้ที่เกิดและเติบโตในค่ายผู้ลี้ภัย พวกเขาไม่มีจินตนาการเกี่ยวกับ “บ้าน” หรือ

               “บ้านเกิดเมืองนอน” ของตน พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยที่ได้รับการศึกษา และรับรู้การเปลี่ยนแปลงของโลก ดังนั้น จึงมักจะไม่ประสงค์เดินทาง
               กลับไปยังประเทศพม่า/เมียนมาร์ เพราะพวกเขาไม่มีความผูกพันกับประเทศพม่า/เมียนมาร์
                       อย่างไรก็ดี  องค์กรเอกชนระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับผู้ลี้ภัยมองว่า  ทัศนะเชิงลบของผู้ลี้ภัยที่มีต่อรัฐบาลพม่า/เมียนมาร์

               และการน�าเหตุผลเกี่ยวกับความไม่วางใจต่อรัฐบาลพม่า/เมียนมาร์  นั้นเป็น  “การเมืองของการส่งกลับ”  ที่ท�าให้แผนการส่งผู้ลี้ภัยมีความ
               สลับซับซ้อนเกินความจ�าเป็น




                        ๑. ข้อห่วงกังวลของผู้ลี้ภัยต่อการส่งกลับประเทศพม่า/เมียนมาร์



                           ตั้งแต่หลังการเลือกตั้งครั้งล่าสุดเป็นต้นมา คือ ประมาณ ๔ ปีที่ผ่านมา ผู้ลี้ภัยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับการปิดค่ายผู้ลี้ภัย
               เป็นระยะๆ ภายหลังการมาเยือนของนางออง ซาน ซูจี เมื่อวันที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๕๕ โดยเธอได้เดินทางไปเยี่ยมค่ายผู้ลี้ภัยบ้านแม่หละ

               การเดินทางครั้งนี้ท�าให้ชาวพม่าและชนกลุ่มน้อยจากประเทศพม่า/เมียนมาร์ที่อยู่ในประเทศไทยต่างมีความคาดหวังต่อสันติภาพที่
               แท้จริงที่จะเกิดขึ้นในบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง  เมื่อมีสันติภาพและความปรองดองเกิดขึ้น  นั่นย่อมเป็นสัญญาณว่าประเทศพม่า/
               เมียนมาร์จะรับประชาชนที่อยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยกลับประเทศ  ในช่วงกลางปี  พ.ศ.  ๒๕๕๖  เริ่มมีโครงการวิจัยหนึ่งได้มีค�าถามเกี่ยวกับ

               การส่งกลับไปประเทศต้นทาง  ซึ่งแนวค�าถามนี้รวมทั้งการขาดความเข้าใจว่าการตอบค�าถาม  โดยเลือกแนวทางใดแนวทางหนึ่ง  เช่น
               เลือกจะอยู่ที่นี่ หรือกลับประเทศพม่า/เมียนมาร์ หรือไปประเทศที่สาม จะมีผลกระทบต่อตนเองอย่างไร จึงท�าให้ผู้ลี้ภัยกังวลเกี่ยวกับ
               ส่งกลับ หลังจากนั้น KRC ได้ชี้แจงกับผู้ลี้ภัยเกี่ยวกับโครงการนี้ ว่ามิได้มีวัตถุประสงค์เพื่อผลักดันพวกเขากลับไปประเทศ และหากจะ

               ต้องไปอยู่ที่หนึ่งที่ใดก็ล้วนมาจากการตัดสินใจของพวกเขาเอง




             58                                                                                                                                                                                                                             59
             ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว                                                                                                                           ทางเลือกเชิงนโยบายการแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยในค่ายพักพิงชั่วคราว
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76