Page 80 - รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยการป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์ของประเทศไทย และความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียน
P. 80

(๓.๑) บริเวณชายแดนไทย-เมียนมา ได้แก่
                              -  แนวชายแดนเข้าตามช่องทางธรรมชาติอําเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย

                              -  ช่องทางจังหวัดระนอง
                              -  ช่องทางอําเภอแม่สอด จังหวัดตาก
                              -  ช่องทางอําเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี
                              -  ช่องทางชายแดนภาคเหนือ จังหวัดแม่ฮ่องสอน และจังหวัดเชียงใหม่

                          (๓.๒) บริเวณชายแดนไทย-ลาว
                              -  ช่องทางอําเภอเชียงคํา จังหวัดพะเยา
                              -  ช่องทางอําเภอพิบูลย์มังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี

                              -  ช่องทางจังหวัดมุกดาหาร
                              -  ช่องทางจังหวัดหนองคาย
                          (๓.๓) บริเวณชายแดนไทย-กัมพูชา
                              -  ช่องทางอรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว

                              -  ช่องทางจังหวัดสุรินทร์
                              -  ช่องทาง จังหวัดอุบลราชธานี
                          เมื่อข้ามมาฝ๎่งประเทศไทยแล้วมีคนไทยนําพาเข้าสู่พื้นที่ชั้นใน ได้แก่ อําเภอมหาชัย

                   สมุทรสงคราม กรุงเทพฯ  สมุทรปราการ ชลบุรี ระยอง บางรายถูกส่งไปภูเก็ต วิธีการเดินทางก็มี
                   ความหลากหลาย ได้แก่
                              -  การนําพาโดยใช้รถที่ตกแต่งคล้ายรถของทางราชการ เช่น รถของสายตรวจตํารวจ
                                 รถพยาบาล รถไฟฟูา รถปุาไม้ รถ รสพ. รถไปรษณีย์ เป็นต้น

                              -  การนําพาโดยการแอบไปกับรถของพ่อค้าเร่ที่เข้ามาเร่ขายสินค้า โดยทําตัวเป็นเสมือน
                                 ลูกจ้างของพ่อค้าเร่ การขนย้ายในลักษณะนี้จะขนย้ายคนได้จํานวนไม่มากนัก
                              -  การนําพาโดยรถขนผัก / รถขนผลไม้ ซึ่งจะมีการทําให้พื้นที่ตรงกลางกระบะหลังรถปิ๊ค

                                 อัพให้เป็นที่โล่ง แล้วให้คนเข้าไปแอบอยู่บริเวณดังกล่าว จากนั้นก็นําผักและผลไม้เรียง
                                 ซ้อนปิดป๎งไว้ เพื่ออําพรางสายตาของผู้คนและเจ้าหน้าที่
                          สําหรับเด็กที่ถูกบังคับให้ขายดอกไม้และขอทาน ส่วนใหญ่เป็นเด็กชาวกัมพูชา จะเดินทางโดย
                   รถไฟสายอรัญประเทศ – กรุงเทพฯ โดยมีนายหน้าเป็นผู้ควบคุมการเดินทาง เมื่อถึงกรุงเทพฯ นายหน้าจะ

                   พาไปส่งต่อให้กับเอเย่นต์ที่ทําธุรกิจบังคับเด็กให้ขายดอกไม้และขอทานซึ่งมีบ้านพักเด็กอยู่ชานเมือง
                   กรุงเทพฯ แถวเขตมินบุรีและเขตหนองจอก แล้วนําเด็กไปกระจายตามจุดต่างๆ ที่มีคนพลุกพล่านจุดละ ๔
                   ถึง ๕ คน เด็กจะถูกนําตัวไปขอทานตั้งแต่ ๖ โมงเช้าถึงประมาณ ๑ ทุ่ม หลังจากนั้นบังคับให้ขายดอกไม้
                   ตามร้านอาหารจนถึง ๔ ถึง ๕ ทุ่ม จึงจะรับกลับบ้าน ระหว่างเด็กทํางานจะมีผู้ควบคุมอยู่ห่างๆ เด็กได้

                   รับประทานอาหารวันละ ๒ มื้อ และจะถูกข่มขู่ว่า ถ้าหนีจะตามไปฆ่าให้ตาย การขายดอกไม้ในช่วง
                   กลางคืนมีการตั้งเปูาหมายว่า เด็กแต่ละคนต้องขายให้ได้วันละ ๓,๐๐๐ บาท หากเด็กไม่สามรถทําได้ตาม
                   เปูาหมายก็จะถูกทุบตีเมื่อรับกลับมาที่พัก
                          การวิจัยครั้งนี้ได้พบเด็กชาวพม่า ๓ ราย อายุเพียง ๕ ขวบ และ๗ ขวบ ทีถูกขบวนการค้ามนุษย์

                   หลอกลวงจากอําเภอแม่สอด จังหวัดตาก และบังคับให้ขอทานและขายดอกไม้ในกรุงเทพมหานคร จาก
                   การลงพื้นที่ไปเยี่ยมบ้านเด็กที่อําเภอแม่สอด พบว่า เด็กอยู่ในครอบครัวที่ เป็นชนกลุ่มน้อยในพม่า นับถือ

                                                             ๖๐
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85