Page 40 - รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยการป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์ของประเทศไทย และความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียน

๒.๓ แนวคิดสิทธิมนุษยชนกับการค้ามนุษย์

๒.๓.๑ มาตรฐานสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน
สิทธิมนุษยชนเป็นสิทธิของคนทุกคนที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดและเป็นสากล ไม่ว่าจะมีเชื้อชาติ
แหล่งก าเนิด เพศ อายุ สีผิว ความคิดเห็นที่แตกต่างกัน หรือฐานะทางสังคม สิทธิเหล่านี้ท าให้คนสามารถ
พัฒนาได้อย่างเต็มที่และสามารถใช้คุณสมบัติของความเป็นมนุษย์ มโนคติและสามารถตอบสนองต่อความ

ต้องการของตนเองได้ องค์การสหประชาชาติได้ให้ความส าคัญกับปัญหานี้เป็นอย่างมากจึงได้จัดท า
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration of Human Rights – UDHR) ขึ้นเพื่อเป็น
หลักประกันสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานของปัจเจกชนทั่วทุกแห่ง ในปี ๒๔๙๐ (๑๙๔๗) ได้มีการจัดท าร่าง
ขึ้นโดยคณะกรรมการภายใต้คณะกรรมาธิการสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ (The Commission on

Human Rights) โดยมีนาง Eleanor Roosevelt ภรรยาหม้ายของอดีตประธานาธิบดี Franklin D.
Roosevelt เป็นประธานในการร่าง UDHR
วันที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๔๙๑ (๑๙๔๘) ที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติได้มีมติรับรองปฏิญญาสากล
ว่าด้วยสิทธิมนุษยชนโดยการลงคะแนนเสียง ซึ่ง ๔๘ ประเทศรวมทั้งประเทศไทยได้ลงคะแนนเสียงให้การ

สนับสนุน ๘ ประเทศงดออกเสียง และไม่มีประเทศใดที่ลงคะแนนเสียงคัดค้าน ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิ
มนุษยชนนี้ถือเป็นมาตรฐานของสิทธิมนุษยชนฉบับแรก และเป็นรากฐานของกฎหมายสิทธิมนุษยชน
ระหว่างประเทศและมาตรฐานสิทธิมนุษยชนสากลทุกฉบับ โดยข้อก าหนดในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิ

มนุษยชนที่สามารถน ามาประยุกต์ใช้กับเรื่องการค้ามนุษย์อยู่ในข้อ ๓ ข้อ ๔ ข้อ ๕ และข้อ ๑๓ ดังนี้
ข้อ ๓: ทุกคนมีสิทธิในการมีชีวิต เสรีภาพ และความมั่นคงแห่งบุคคล
ข้อ ๔: บุคคลใดจะตกอยู่ในความเป็นทาส หรือสภาวะจ ายอมไม่ได้ ทั้งนี้ ห้ามความเป็นทาส และ
การค้าทาสทุกรูปแบบ
ข้อ ๕: บุคคลใดจะถูกระท าการทรมานหรือการปฏิบัติหรือการลงโทษที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม

หรือย่ ายีศักดิ์ศรีไม่ได้
ข้อ ๑๓: (๑) ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งการเคลื่อนย้ายและการอยู่อาศัยภายในพรมแดนของ
แต่ละรัฐ และ

(๒) ทุกคนมีสิทธิที่จะออกนอกประเทศใด รวมทั้งประเทศของตนเองและสิทธิที่จะ
กลับสู่ประเทศตน

๒.๓.๒ กติการะหว่างประเทศ และอนุสัญญาที่เกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์

นอกจากการมีปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนในปี ๑๙๔๘ แล้ว องค์การสหประชาชาติยังได้
ออกกติการะหว่างประเทศ และอนุสัญญาอีกหลายฉบับที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านการค้ามนุษย์ ได้แก่
(๑) กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง
(International Covenant on Culture and Political Rights)

กติการะหว่างประเทศฉบับนี้ เป็นสนธิสัญญาแบบพหุภาคีที่สมัชชาใหญ่แห่ง
สหประชาชาติรับรองเมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๐๙ และมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ ๒๓ มีนาคม ๒๕๑๙ โดย
ประเทศไทยเข้าเป็นภาคีของสนธิสัญญานี้โดยการภาคยานุวัติเมื่อวันที่ ๒๙ ตุลาคม. ๒๕๓๙ และมีผล

๒๐