Page 73 - รายงานผลการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง แนวทางการมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำหนดแนวเขตที่ดินของรัฐ
P. 73

๔๖



               ในรำชกิจจำนุเบกษำ กำรน ำสัตว์ป่ำสงวน สัตว์ป่ำคุ้มครอง หรือซำกของสัตว์ป่ำดังกล่ำวผ่ำนด่ำนจะต้องแจ้ง

               เป็นหนังสือตำมแบบว่ำได้รับอนุญำตแล้วจึงจะน ำเคลื่อนที่ต่อไปได้

                              (๕) เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า คณะรัฐมนตรีมีอ ำนำจก ำหนดบริเวณที่ดินให้เป็น “เขตรักษำ

               พันธุ์สัตว์ป่ำ”  โดยกำรตรำเป็นพระรำชกฤษฎีกำและมีแผนที่แนบท้ำย ที่ดินที่ก ำหนดนั้นจะต้องไม่มีผู้ใดมี
               กรรมสิทธิ์หรือสิทธิครอบครองตำมประมวลกฎหมำยที่ดิน กำรขยำยหรือเพิกถอนเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำก็

               ต้องออกเป็นพระรำชกฤษฎีกำด้วย


                              ในเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำห้ำมมิให้ผู้ใดเข้ำไปเว้นแต่ได้รับอนุญำตจำกพนักงำนเจ้ำหน้ำที่
               ห้ำมมิให้ล่ำสัตว์ป่ำ ไม่ว่ำจะเป็นสัตว์ป่ำสงวน สัตว์ป่ำคุ้มครอง หรือมิใช่ หรือเก็บหรือท ำอันตรำยแก่รังของ

               สัตว์ป่ำ เว้นแต่จะกระท ำเพื่อกำรศึกษำหรือวิจัยทำงวิชำกำรและได้รับอนุญำตเป็นหนังสือจำกอธิบดีโดย

               ควำมเห็นชอบของคณะกรรมกำร ห้ำมมิให้ยึดถือครอบครองที่ดินหรือปลูกหรือก่อสร้ำงสิ่งหนึ่งสิ่งใด หรือ

               ตัด โค่น แผ้วถำง เผำ หรือท ำลำยต้นไม้หรือพฤกษชำติอื่น หรือขุดหำแร่ ดิน หิน หรือเลี้ยงสัตว์ หรือปล่อย
               สัตว์หรือสัตว์ป่ำ หรือเปลี่ยนแปลงทำงน้ ำ หรือท ำให้น้ ำในล ำน้ ำ ล ำห้วย หนอง บึง ท่วมท้น เหือดแห้ง

               เป็นพิษ หรือเป็นอันตรำยต่อสัตว์ป่ำ พนักงำนเจ้ำหน้ำที่ซึ่งประจ ำเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำมีอ ำนำจสั่งให้

               ผู้ฝ่ำฝืนข้ำงต้นออกจำกเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำหรืองดเว้นกำรกระท ำใดๆ ได้

                              (๖) การห้ามล่าสัตว์ป่าและเขตห้ามล่าสัตว์ป่า  ห้ำมมิให้ผู้ใดล่ำสัตว์ป่ำ ไม่ว่ำจะเป็น

               สัตว์ป่ำสงวน สัตว์ป่ำคุ้มครอง หรือมิใช่ หรือเก็บหรือท ำอันตรำยแก่รังของสัตว์ป่ำในบริเวณวัดหรือ
               ในบริเวณสถำนที่ที่จัดไว้เพื่อประชำชนใช้เป็นที่ประกอบพิธีกรรมทำงศำสนำ


                              รัฐมนตรีโดยควำมเห็นชอบของคณะกรรมกำรจะก ำหนดให้ที่ดินบริเวณสถำนที่ที่ใช้ใน

               รำชกำร หรือใช้เพื่อสำธำรณประโยชน์ หรือประชำชนใช้ประโยชน์ร่วมกันแห่งใดเป็นเขตห้ำมล่ำสัตว์ป่ำชนิด

               หรือประเภทใดก็ได้ โดยประกำศในรำชกิจจำนุเบกษำ


                              การบังคับใช้กฎหมาย


                              (1)  เมื่อคณะรัฐมนตรีเห็นสมควรก ำหนดบริเวณที่ดินแห่งใดให้เป็นที่อยู่อำศัยของสัตว์ป่ำ

               โดยควำมปลอดภัยเพื่อรักษำไว้ซึ่งพันธุ์สัตว์ป่ำ ก็ให้กระท ำได้โดยตรำเป็นพระรำชกฤษฎีกำ และให้มีแผนที่
               แสดงแนวเขตแห่งบริเวณที่ก ำหนดนั้นแนบท้ำยพระรำชกฤษฎีกำด้วย บริเวณที่ก ำหนดนี้เรียกว่ำ “เขตรักษำ

               พันธุ์สัตว์ป่ำ”  ที่ดินที่ก ำหนดให้เป็นเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำนั้น ต้องเป็นที่ดินที่มิได้อยู่ในกรรมสิทธิ์หรือสิทธิ

               ครอบครองตำมประมวลกฎหมำยที่ดินของบุคคลใดซึ่งมิใช่ทบวงกำรเมือง

                              (2) นอกจำกพนักงำนเจ้ำหน้ำที่หรือเจ้ำพนักงำนอื่นใดซึ่งต้องเข้ำไปปฏิบัติกำรตำมหน้ำที่

               ห้ำมมิให้ผู้ใดเข้ำไปในเขตรักษำพันธุ์สัตว์ป่ำ เว้นแต่ได้รับอนุญำตจำกพนักงำนเจ้ำหน้ำที่
   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78