Page 96 - มาตรฐานและแนวทางการดำเนินงานของสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
P. 96
ตัวอย่างที่เกิดขึ้นแบบบังเอิญ (haphazard sampling)
เป็นการก�าหนดการเก็บตัวอย่างที่เกิดขึ้นในเหตุการณ์นั้นโดยไม่ได้ก�าหนดมาก่อน ในขณะที่การเก็บตัวอย่าง
รูปแบบนี้อาจไม่เป็นที่เชื่อถือและมีเหตุผลถูกต้องเหมือนรูปแบบอื่น ๆ แต่ยังคงสามารถใช้เป็นตัวบ่งชี้สถานการณ์กว้าง ๆ ได้
5.3 แนวทางปฏิบัติงานด้านการเฝ้าระวังสถานการณ์ด้านสิทธิมนุษยชนของประเทศ
การก�าหนดขอบเขตของ
กิจกรรมการเฝ้าระวัง
1
กระบวนการในการ
เฝ้าระวังสถานการณ์
สิทธิมนุษยชนในประเทศ
การด�าเนินกิจกรรม อาจด�าเนินการได้ดังนี้ การวางแผนกิจกรรม
การเฝ้าระวัง 3 2 การเฝ้าระวัง
5.3.1 การก�าหนดขอบเขตของกิจกรรมการเฝ้าระวัง
การเฝ้าระวังด้านสิทธิมนุษยชนสามารถกระท�าได้อย่างครอบคลุมเกือบทุกพื้นที่ของกิจกรรมของมนุษย์ จากปัญหา
เศรษฐกิจและปัญหาสังคมที่เกี่ยวข้องกับสิทธิทางการเมืองและพลเมือง
สถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติไม่สามารถเฝ้าระวังและรายงานผลในทุก ๆ สถานการณ์เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของประเทศ
แต่จะเป็นการระบุประเด็นปัญหาสิทธิมนุษยชนที่น่ากังวลมากที่สุดที่เกิดขึ้นในประเทศ แล้วมุ่งเน้นไปที่การเฝ้าระวังเหตุการณ์
เหล่านั้นตลอดทั้งปี หรือบางสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติอาจมีการวางแผนตารางเป็นระยะเวลาหลายปี ในการเฝ้าระวังสิทธิ
ด้านต่าง ๆ ในแต่ละปีเพื่อให้สิทธิทุกด้านมีการตรวจสอบอย่างทั่วถึง
5.3.2 การวางแผนกิจกรรมการเฝ้าระวัง
สถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติส่วนใหญ่ติดตามความก้าวหน้าเป็นช่วงระยะเวลา เพื่อให้เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ณ จุด
เวลาเริ่มต้น หรือเวลาฐาน (baseline) และปัจจัย หรือตัวบ่งชี้ (indicators หรือ benchmarks) ที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลง
ในเชิงก้าวหน้าหรือถดถอย ในบางครั้ง การเฝ้าระวังจะก�าหนดเป้าหมาย (เกณฑ์มาตรฐาน) ส�าหรับผู้ที่เกี่ยวข้องในการส่งเสริม
และคุ้มครองสิทธิมนุษยชน วิธีการนี้อาจถูกน�ามาใช้กับสิทธิทุกประเภท แต่จะเป็นประโยชน์ในการติดตามผลส�าเร็จที่เกี่ยวข้อง
กับสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม โดยชนิดของตัวบ่งชี้ที่มักใช้ในการเฝ้าระวังและติดตามความก้าวหน้า
95
มาตรฐานและแนวทางการด�าเนินงานของสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
