Page 627 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

 “บางทีกลายเป็นว่า การร้องเรียนทางโทรศัพท์มีน้อย เพราะเจ้าหน้าที่จะให้ค าปรึกษาและ

บอกให้ส่งทางไปรษณีย์แทน ถ้าไปดูทางสถิติจะพบว่า การส่งไปรษณีย์ มีมากกว่าทาง
ั
โทรศัพท์ และอีกปญหาหนึ่งคือ การร้องเรียนทางเว็บไซต์หรืออีเมลล์ ไม่แน่ใจว่าเจ้าหน้าที่
ที่ดูแลได้เปิดอัพเดทอยู่หรือไม่”

ั
 “ปญหาขึ้นอยู่กับการประชาสัมพันธ์ด้วยว่า บางทีส านักงานฯ ก็พลาดเรื่องเนื้อหาที่ออก
ตามสื่อโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ ที่บอกว่าสามารถร้องเรียนได้เลยทุกช่องทาง แต่ในความ

ั
เป็นจริงพอผู้ร้องโทรศัพท์เข้ามาก็จะร้องเรียนเลย เราก็อธิบายให้เขาฟง เขาก็ไม่เข้าใจ เขา
บอกว่าดูโทรทัศน์มาบอกว่าร้องได้เลย”

้
ผลการศึกษาในมุมมองของกลุ่มเปาหมายผู้ร้องเรียน พบว่าส่วนใหญ่ต่างระบุไปในทิศทาง
ั
เดียวกันว่า ได้รับความสะดวกจากช่องทางการร้องเรียนที่มีอยู่ และไม่พบว่ามีปญหาใดๆ โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งกรณีที่เข้าไปร้องเรียนด้วยตนเองที่หน่วยงาน พบว่าทางหน่วยงานให้การตอบรับ และผู้ใหญ่
ั
ของหน่วยงานให้ความส าคัญกับปญหาค่อนข้างมาก ดังตัวอย่างส่วนหนึ่งของค าให้สัมภาษณ์

ั
ผู้ร้องเรียน  “ไม่ยุ่งยากครับ... มีแต่ว่ามันช้า เพราะปญหาเยอะ ก็เข้าใจ”

 “เอกสารมันก็ไม่แสดงว่ามีอะไรที่ต้องส่งไปแบบยุ่งยาก เช่น ทะเบียนบ้าน บัตรประชาชน

อะไรต่างๆ เหล่านี้”

 “ไม่ยุ่งยากเลยค่ะ ณ เวลานั้นเอกสารเตรียมให้เขาครบทุกอย่าง ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง

เลย”

ั
 “ไม่มีปญหาอะไร ผมส่งข้อมูลทางอีเมล์ แล้วเขาต้องการอะไรเพิ่มก็เมล์มาบอก ผมก็เพิ่ม
เข้าไป”

ั
 "ครั้งแรกเข้าไปยื่นด้วยตัวเอง เลย...พร้อมชาวบ้าน และคณะครู... ไม่มีปญหาอะไร
เจ้าหน้าที่ให้การต้อนรับแบบเป็นกันเอง"

- 518 -