Page 595 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

ข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจแทรกซ้อนเป็นอีกด้านที่สะท้อนถึง ความไม่ชัดเจนในเรื่องการ

ก าหนดขอบเขตความรับผิดชอบ ดังตัวอย่างค าให้สัมภาษณ์ของเจ้าหน้าที่

ั
ั
เจ้าหน้าที่  “เรื่องงานจริงๆ ไม่มีปญหา มีการแบ่งงานกันอยู่แล้ว แต่มันมีปญหาที่
ตามมาคือ ภาระงานที่มันแทรกซ้อนเกิดขึ้น เช่น คณะท างานไปประชุม

ข้างนอก ซึ่งเกิดขึ้นบ่อย ท าให้เวลาในการท างานเราน้อยลง”

 “งานในหน้าที่มันไม่ได้มากมายเกิน คือเรามองเห็นว่าค าร้องเรามีเท่านี้

มันจะเป็น สเต็ปค าร้องเข้ามา ค าร้องใหม่มาก็สืบหาข้อเท็จจริง ค าร้องเก่า

ก็อยู่ระหว่างรอข้อมูล แต่หากมีงานอื่นๆ เข้ามา เช่น ส านักงานให้ไป

ประชุม งานตรงนี้ต้องหยุดแล้ว”

้
ประเด็นที่น่าสนใจ ข้อมูลจากกลุ่มเปาหมายเจ้าหน้าที่ 16 ราย เป็นไปในทิศทางเดียวกัน
คือ ต้องท างานหลายลักษณะ ซึ่งผู้ให้สัมภาษณ์ใช้ค าว่า 3 กลุ่มคืองานหลัก งานรอง และงานอื่นๆ

โดยมีรายละเอียดดังนี้

1) งานหลัก ส่วนใหญ่คือ งานรับผิดชอบค าร้อง/ตรวจสอบค าร้อง ที่ได้รับมอบหมายจาก
ส านักงาน โดยท างานภายใต้คณะอนุกรรมการที่เชี่ยวชาญในด้านต่างๆ ที่ตนเอง

สังกัด ซึ่งมีลักษณะงานคือ ตรวจสอบข้อเท็จจริงจากส านวนค าร้อง ซึ่งท าได้โดยการ

ลงพื้นที่ตรวจสอบ ติดต่อประสานงานเพื่อขอข้อมูลจากผู้ร้อง ผู้ถูกร้อง และผู้ที่

เกี่ยวข้องอื่นๆ ซึ่งในที่นี้อาจเป็นบุคคล หรือหน่วยงานของรัฐ/หน่วยงานเอกชน เพื่อ

รวบรวมข้อมูลข้อเท็จจริง น าเข้าที่ประชุมคณะอนุกรรมการเพื่อขอค าปรึกษา แนว

ทางการท างาน และมติจากที่ประชุม เพื่อหาข้อสรุปและน าไปสู่การเขียนเป็นรายงาน

ผลการตรวจสอบ อย่างไรก็ตามมีเจ้าหน้าที่บางท่านที่รับผิดชอบงานในส่วนของการ

รับเรื่องร้องเรียน ซึ่งลักษณะงานพบว่า มีความคล้ายคลึงกัน
่
2) งานรอง ส่วนใหญ่คือ งานฝายเลขานุการ ภายใต้คณะอนุกรรมการในด้านต่างๆ ที่
ตนเองสังกัด ลักษณะงานคือ การดูแลขออนุมัติการจัดประชุม ท าเอกสารการประชุม

่
การบันทึก/สรุปรายงานการประชุม ท าหนังสือเชิญฝายต่างๆ เพื่อมาชี้แจงข้อเท็จจริง
และงานเกี่ยวกับงบประมาณ เช่น การยืมเงิน/คืนเงิน ฯลฯ ซึ่งโดยปกติตามโครงสร้าง

พบว่า หน้าที่นี้จะมีนักจัดการงานทั่วไปประจ าอยู่ในแต่ละกลุ่มงาน แต่ในทางปฏิบัติ

- 487 -