Page 83 - รายงานฉบับสมบูรณ์ เหลียวหลังแลหน้า 2 ทศวรรษ สิทธิมนุษยชนในสังคมไทย
P. 83
ภาพที่ 8 แสดงมุมมองเรื่องความเป็นอิสระขององค์กรในการรับรู้ของพนักงาน
การทำงานและการรับคำร้องที่ล่าช้า และไม่มีผลงานเป็นที่ประจักษ์
การรับรู้สำคัญในเรื่องการทำงานและการรับคำร้องที่ล่าช้า เชื่อมโยงกับการทำงานอันเป็น
ภารกิจหลักของกสม. โดยตรง โดยเฉพาะหลังจากมีการส่งเรื่องร้องเรียนไปแล้วกลับไม่มี
ความก้าวหน้าใดจากกสม. เสียงสะท้อนต่อการรับรู้ในประเด็นนี้ทำให้เกิดความรู้สึกว่ากสม.ไม่มี
ผลงานเป็นที่ประจักษ์มากนัก ดังเสียงสะท้อน
“… โดยเฉพาะเรื่องของการรับเรื่อง ยิ่งนานยิ่งรับเรื่องน้อยลง ยิ่ง
นานยิ่งสร้างเงื่อนไขในการรับเรื่องน้อยลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุดที่ 3 เริ่ม
ตั้งแต่กรรมการไม่สามารถรับเรื่องเองได้ ต้องมีแบบฟอร์ม ต้องมี
กระบวนการ ทำให้คนเข้าถึงเรื่องเหล่านี้ยากขึ้น” (สนทนากลุ่มคนนอก, 26
มกราคม 2565)
“… เท่าที่สัมผัสมา แม้กระทั่งตัวเองก็เคยมีประสบการณ์ ผมว่าร้อย
ละ 90 ไม่มีบทสรุปอะไรที่เป็นโล้เป็นพายที่จะนำไปสู่การแก้ปัญหาอะไรเลย
และหน่วยงานราชการก็ไม่ได้มองกสม. อยู่ในสายตา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ
กฎหมายไม่ได้ให้อำนาจ กสม. ทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากเรียกมาชี้แจง สรุป
รายงาน เขา (หน่วยงานรัฐ) จะทำหรือไม่ทำก็ได้ อีกเรื่องหนึ่งคือรายงานต่อ
รัฐสภา … ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นก็เป็นรายงานกว้าง ๆ เพราะฉะนั้นหน่วยงาน
รัฐไม่ได้กลัวเกรง … ปัญหาอีกอย่างหนึ่ง คือ คุณภาพของกสม. ... รอแต่คำ
ร้อง … ซึ่งอำนาจที่สำคัญของกสม. คือ อำนาจการเรียกผู้รับผิดชอบมา
ชี้แจง … ลักษณะเป็นการเชิญมาชี้แจง ทำให้ (หน่วยงาน) มาบ้าง ไม่มา
บ้าง” (สนทนากลุ่มคนนอก, 26 มกราคม 2565)
-76-
