Page 108 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ สิทธิชุมชนในการจัดสรรทรัพยากรน้ำโดยใช้แนวทางสันติวิธี : กรณีศึกษาพื้นที่ต้นน้ำของประเทศไทย
P. 108

91



                       ความหมายครอบคลุมกลุ่มชนทั้งสองที่ระบุไว้ในอนุสัญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศ ฉบับที่
                       169 และประเทศไทยได้มีการใช้ค้าว่า “ชนเผ่าพื้นเมือง” ให้เป็นค้าแปลของ Indigenous People

                       มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2544 สิทธิชุมชนตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยที่ปรากฏตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540

                       ได้รับรองและคุ้มครองสิทธิชุมชนและสิทธิของบุคคลที่รวมกันเป็นชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมไว้ อันเป็นการ
                       ก่อให้เกิด “การรับรองตัวตน” ในทางกฎหมาย (Legal entity) ท้าให้ชุมชนในฐานะ “หมู่คณะที่แยก

                       ออกมาจากบุคคลธรรมดา” ที่รวมตัวกันเป็นชุมชน กลายเป็นผู้ทรงสิทธิตามกฎหมายเพื่อประโยชน์

                       และความมุ่งหมายบางประการ และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ก็ได้รับรอง
                       สิทธิชุมชนเช่นเดียวกัน และได้ขยายการรองรับตัวตนของผู้ทรงสิทธิในสิทธิชุมชนให้ขยายออกไปถึง

                       ชุมชนและชุมชนท้องถิ่น และชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิม แต่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช

                       2560 ได้รับรองสิทธิชุมชนไว้ในรูปแบบ “สิทธิของบุคคลและชุมชน” โดยไม่ได้ระบุค้าว่าชุมชนดั้งเดิม
                       เอาไว้ซึ่งอาจท้าให้การตีความเรื่องสิทธิของชุมชนมีความคลาดเคลื่อนได้ การไม่ระบุชุมชนท้องถิ่น

                       ดั้งเดิมเอาไว้อาจจะเป็นปัญหาในการตีความด้านกฎหมาย เพราะในทางสังคมวิทยา ชุมชนกับชุมชน

                       ท้องถิ่นดั้งเดิม มีความแตกต่างกันในแง่ของถิ่นที่อยู่ ความผูกพันต่อวัฒนธรรม การสืบทอดรักษาความ
                       เป็นชุมชน เพราะนอกจากชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมจะเป็นชุมชนที่มีเงื่อนไขที่เกี่ยวกับพื้นที่ ที่ตั้ง อาณาบริเวณ

                       ทางกายภาพตามธรรมชาติในทางภูมิศาสตร์แห่งใดแห่งหนึ่งโดยเฉพาะ ซึ่งเป็นลักษณะส้าคัญของ

                       ชุมชนท้องถิ่นแล้ว ชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมยังต้องมีลักษณะของความเป็นพื้นบ้าน และมีการด้าเนินชีวิต
                       แบบดั้งเดิมในสภาพแวดล้อมทางสังคม เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมที่มีมาตั้งแต่เดิมอีกด้วย



                              4.4.3 ช่องว่างและสถานะทางกฎหมายสูงสุดของประเทศไทยในการคุ้มครองสิทธิชุมชน
                       ในทางปฏิบัติและการมีส่วนร่วมจัดการทรัพยากรในพื นที่

                              ในปัจจุบัน (พ.ศ. 2563) ที่ประเทศไทยอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

                       พุทธศักราช 2560 พบว่า รัฐธรรมนูญฯ ฉบับดังกล่าวยังมีการรับรองสิทธิชุมชนซึ่งมีอยู่ในรัฐธรรมนูญ
                       ฯ ฉบับ พุทธศักราช 2550 ไว้เช่นเดิม และได้ขยายสิทธิของบุคคลและชุมชนเพิ่มรวมถึงได้บัญญัติให้

                       หน่วยงานรัฐมีหน้าที่ที่เกี่ยวเนื่องกับสิทธิชุมชนอีกด้วย กล่าวคือ ได้ก้าหนดสิทธิและเสรีภาพของปวง

                       ชนชาวไทยตาม หมวด 3 โดยมาตราที่เกี่ยวข้อง เช่น มาตรา 41,  42  และ 43 โดยเฉพาะมาตรา 43
                       บุคคลและชุมชนย่อมมีสิทธิ ประกอบด้วย 4 วรรค ดังนี้

                              1) อนุรักษ์ ฟื้นฟู หรือส่งเสริมภูมิปัญญา ศิลปะ วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม และจารีต

                       ประเพณี อันดีงามทั้งของท้องถิ่นและของชาติ
                              2) จัดการ บ้ารุงรักษา และใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และความ

                       หลากหลาย ทางชีวภาพอย่างสมดุลและยั่งยืนตามวิธีการที่กฎหมายบัญญัติ
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113