Page 81 - ศัพท์สิทธิมนุษยชนในกระบวนการยุติธรรมและสิทธิมนุษยชนศึกษา
P. 81
DECREE / กฤษฎีกา /ประกาศ /
ROYAL DECREE พระราชกฤษฎีกา
ในความหมายทั่วไป หมายถึง กฎหมาย คำาสั่ง หรือกฎหมายที่ออก
โดยอำานาจของประมุขของประเทศ เช่น พระมหากษัตริย์หรือประธานาธิบดี
ซึ่งการออกกฎหมายนี้จะเป็นไปตามเงื่อนไขที่กำาหนดไว้ในรัฐธรรมนูญ
ในความหมายเฉพาะตามระบอบการปกครองของไทย หมายถึง กฎหมาย
ที่ตราขึ้นโดยพระมหากษัตริย์ โดยคำาแนะนำาของคณะรัฐมนตรีมีได้สองกรณี
คือ กรณีแรก ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550
(ค.ศ. 2007) มาตรา 187 บัญญัติไว้กว้าง ๆ ว่า “พระมหากษัตริย์ทรงไว้
ซึ่งพระราชอำานาจในการตราพระราชกฤษฎีกาโดยไม่ขัดต่อกฎหมาย” ซึ่งกิจการ
ที่รัฐธรรมนูญกำาหนดให้ตราเป็นพระราชกฤษฎีกา ได้แก่ กิจการที่สำาคัญ
อันเกี่ยวกับฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ เช่น พระราชกฤษฎีกาเรียกประชุม
รัฐสภา พระราชกฤษฎีกายุบสภาผู้แทนราษฎรหรือพระราชกฤษฎีกาให้มีการ
เลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เป็นต้น
กรณีที่สอง เป็นการออกพระราชกฤษฎีกา โดยอาศัยอำานาจ
ตามกฎหมายแม่บท เช่น พระราชบัญญัติหรือพระราชกำาหนดที่ให้อำานาจ
ตราพระราชกฤษฎีกาได้ ซึ่งเป็นการกำาหนดรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่
และเวลาใช้กฎหมาย
ในการตราพระราชกฤษฎีกา บุคคลซึ่งใช้อำานาจเป็นผู้รับสนอง
พระบรมราชโองการตามรัฐธรรมนูญ จะต้องนำาร่างพระราชกฤษฎีกาขึ้น
ทูลเกล้าฯ ถวายพระมหากษัตริย์ เพื่อทรงตราพระราชกฤษฎีกานั้น ๆ เพื่อประกาศ
ในราชกิจจานุเบกษา บังคับใช้ต่อไป
DEFAMATION การทำาให้เสียชื่อเสียงเกียรติยศ
การกระทำาที่มีลักษณะเป็นการใส่ร้าย การทำาให้เสียชื่อเสียง เกียรติยศ
ทางทำามาหาได้ หรือทางเจริญของบุคคลอื่นอันเป็นความผิดในทางอาญา
และทางแพ่ง
70
