Page 99 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ: กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ
P. 99
โครงการศึกษาวิจัยเพื่อจัดท าข้อเสนอแนะนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของผู้สูงอายุ :1111
กรณีการเลือกปฏิบัติในผู้สูงอายุ | 41
ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชนและแรงงาน ซึ่งในสังคมสูงอายุ มีผลักดันจากองค์การสหประชาชาติให้
แรงงานที่เป็นผู้สูงอายุจะต้องได้รับการคุ้มครอง
ในปัจจุบัน อนุสัญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศมีทั้งสิ้นจ านวน 188 ฉบับ อนุสัญญาจะมี
ผลบังคับใช้กับประเทศสมาชิกต่อเมื่อประเทศสมาชิกได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาฉบับนั้นแล้ว ประเทศสมาชิก
สามารถพิจารณาเลือกให้สัตยาบันอนุสัญญาฉบับใดก็ได้ที่เห็นว่าจะเกิดประโยชน์ต่อสถานการณ์แรงงาน สภาพ
เศรษฐกิจ และสังคมของตน หลังจากการให้สัตยาบันแล้ว ประเทศดังกล่าวต้องออกกฎหมาย ข้อบังคับ หรือ
แนวปฏิบัติภายในประเทศให้สอดคล้องกับบทบัญญัติของอนุสัญญา และต้องขจัดอุปสรรคในการปฏิบัติตาม
อนุสัญญา ไม่ว่าจะเป็นการยกเลิกกฎหมายหรือแนวปฏิบัติภายในประเทศที่ขัดกับอนุสัญญา
อย่างไรก็ตาม ในบรรดาอนุสัญญาทั้ง 188 ฉบับนี้ มีอนุสัญญาจ านวน 8 ฉบับด้วยกันที่มี
ความส าคัญยิ่ง อันเป็นอนุสัญญาที่ ILO มีนโยบายส่งเสริมและติดตามผลให้ประเทศสมาชิกปฏิบัติให้สอดคล้อง
กับอนุสัญญาทั้ง 8 ฉบับแม้จะไม่ได้ให้สัตยาบันก็ตาม เนื่องจากเป็นอนุสัญญาที่ก าหนดมาตรฐานแรงงาน
ภายใต้ปฏิญญา ILO เรื่อง หลักการและสิทธิขั้นพื้นฐานในการท างาน (ILO Declaration on Fundamental
Principles and Rights at Work) โดยประเทศไทยให้สัตยาบัน เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2543 คณะรัฐมนตรี
มีมติให้ประเทศไทยให้สัตยาบันอนุสัญญาฉบับที่ 182 ว่าด้วยการห้ามและการด าเนินการ โดยทันทีเพื่อขจัด
รูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของการใช้แรงงานเด็ก พ.ศ. 2542 (ค.ศ. 1999) อนุสัญญาฉบับที่ 182 จึงเป็นสัญญา
ฉบับที่ 13 ที่ประเทศไทยให้สัตยาบัน และได้จดทะเบียนการให้สัตยาบัน เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2544 โดย
ประเทศไทยเป็นภาคีอนุสัญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศทั้งหมด 14 ฉบับ คือ
(1) อนุสัญญาฉบับที่ 14 ว่าด้วยการหยุดพักผ่อนประจ าสัปดาห์ในงานอุตสาหกรรม พ.ศ. 2464
(ค.ศ.1921)
(2) อนุสัญญาฉบับที่ 19 ว่าด้วยการปฏิบัติโดยเท่าเทียมกันในเรื่องค่าทดแทนส าหรับคนงานชาติ
ในบังคับ และคนต่างชาติ พ.ศ. 2468 (ค.ศ. 1925)
(3) อนุสัญญาฉบับที่ 29 ว่าด้วยการเกณฑ์แรงงาน หรือแรงงานบังคับ พ.ศ. 2473 (ค.ศ.1930)
(4) อนุสัญญาฉบับที่ 80 ว่าด้วยการแก้ไขบางส่วนของอนุสัญญา พ.ศ. 2489 (ค.ศ. 1946)
(5) อนุสัญญาฉบับที่ 88 ว่าด้วยการจัดตังบริการจัดหางาน พ.ศ. 2491 (ค.ศ. 1948)
(6) อนุสัญญาฉบับที่ 100 ว่าด้วยค่าตอบแทนที่เท่ากัน พ.ศ. 2494 (ค.ศ. 1951)
(7) อนุสัญญาฉบับที่ 104 ว่าด้วยการเลิกบังคับทางอาญาแก่กรรมกรพื้นเมืองที่ละเมิดสัญญา
จ้าง พ.ศ. 2498 (ค.ศ. 1955)
(8) อนุสัญญาฉบับที่ 105 ว่าด้วยการยกเลิกแรงงานบังคับ พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957)
(9) อนุสัญญาฉบับที่ 116 ว่าด้วยการแก้ไขบางส่วนของอนุสัญญา พ.ศ. 2504 (ค.ศ. 1961)
(10) อนุสัญญาฉบับที่ 122 ว่าด้วยนโยบายการท างาน พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964)
(11) อนุสัญญาฉบับที่ 123 ว่าด้วยอายุขั้นต่ าที่อนุญาตให้ท างานในเหมืองใต้ดิน พ.ศ. 2508 (ค.ศ.
1965)