Page 614 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 614
590
ฟินแลนด์ : ส าหรับประเทศฟินแลนด์ นั้น มีกฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการห้ามเลือกปฏิบัติ
(Non-Discrimination Act (1325/2014) แต่ก็มิได้เป็นเพียงกฎหมายฉบับเดียว เนื่องจากยังมี
กฎหมายอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับหลักความเท่าเทียมกันและการห้ามเลือกปฏิบัติ เช่น
-กฎหมายความเท่าเทียมระหว่างหญิงและชาย ก าหนดหลักการห้ามเลือกปฏิบัติด้วยเหตุแห่งเพศ
และส่งเสริมความเท่าเทียมกันระหว่างเพศ Act on Equality between Women and Men
(609/1986)
-กฎหมายอาญา ก าหนดความผิดส าหรับการเลือกปฏิบัติในกรณีเกี่ยวกับการจ้างแรงงาน ที่มี
ลักษณะการขู่เข็ญ (Extortionate Work Discrimination) การยุยงปลุกปั่นด้วยเหตุแห่งเชื้อชาติ (Ethnic
Agitation) Criminal Code (39/1889)
-กฎหมายคุ้มครองผู้บริโภค ก าหนดห้ามการโฆษณาที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสม (Inappropriate
Marketing) ซึ่งเกี่ยวข้องกับเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติเช่น เชื้อชาติ
ทั้งนี้ กฎหมายห้ามเลือกปฏิบัติได้ก าหนดความสัมพันธ์ระหว่างกฎหมายห้ามเลือกปฏิบัติอันเป็น
กฎหมายกลางกับกฎหมายเฉพาะทั้ง 3 ฉบับดังกล่าวข้างต้นไว้ โดยการเลือกปฏิบัติที่อยู่ภายใต้ขอบเขต
กฎหมายเฉพาะ ก็ให้ไปใช้กฎหมายเหล่านั้น ส าหรับกรณีการเลือกปฏิบัติอื่นๆที่ไม่อยู่ภายใต้กฎหมาย
เฉพาะก็จะตกอยู่ภายใต้กฎหมายห้ามเลือกปฏิบัตินี้
จะเห็นได้ว่า กฎหมายห้ามเลือกปฏิบัติของฟินแลนด์มีลักษณะเป็นกฎหมายกลางที่ครอบคลุมเหตุ
แห่งการเลือกปฏิบัติต่างๆ ในมิติของการเลือกปฏิบัติต่างๆ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ยังมีกฎหมายเฉพาะที่วาง
หลักห้ามเลือกปฏิบัติเกี่ยวข้องกับ เหตุแห่งการเลือกปฏิบัติบางเหตุ หรือ มิติของการเลือกปฏิบัติบางด้าน
โดยกฎหมายเหล่านี้ใช้ควบคู่กันไป กล่าวคือ หากเป็นกรณีเลือกปฏิบัติตามกฎหมายเฉพาะ กฎหมายห้าม
เลือกปฏิบัติอันเป็นกฎหมายกลางก็ก าหนดให้น ากฎหมายเฉพาะไปปรับใช้
ไทย : ในกรณีของประเทศไทย หากพิจารณากฎหมายไทยฉบับต่างๆ ตามที่สรุปในหัวข้อ 5.1.4
เปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศดังที่ได้ศึกษามาแล้วพบว่า ในปัจจุบันประเทศไทยมีกฎหมายเฉพาะที่
วางหลักห้ามเลือกปฏิบัติอันเกี่ยวข้องกับเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติบางเหตุและเกี่ยวข้องกับมิติของการเลือก
ปฏิบัติบางด้าน แต่ยังไม่มีกฎหมายกลางที่ครอบคลุมอย่างกว้างถึงเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติและมิติของการ
เลือกปฏิบัติทั้งหมดในภาพรวมดังเช่นในกรณีประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศฟินแลนด์ ประเทศสวีเดน
ประเทศแคนาดา ออสเตรเลีย ดังนั้นในกรณีของประเทศไทยจึงอาจจัดอยู่รูปแบบที่สอง ซึ่งน าไปสู่
ปัญหาส าคัญที่ว่า กฎหมายเฉพาะต่างๆ ดังกล่าวนั้นยังไม่ครอบคลุมถึงการเลือกปฏิบัติและการกระท าที่
ละเมิดต่อหลักความเสมอภาคหรือความเท่าเทียมกัน เช่น กรณีการคุกคาม (Harassment) ด้วยเหตุแห่ง
การเลือกปฏิบัติอื่นๆ นอกจากเหตุแห่งเพศ การคุกคามทางเพศในสถานที่ท างานที่เกิดขึ้นระหว่างลูกจ้าง
ด้วยกันเอง และกรณีสภาพแวดล้อมการท างานในลักษณะคุกคาม (Hostile Working Environment)
การปฏิบัติต่อบุคคลอื่นในลักษณะเป็นที่พึงพอใจน้อยกว่าในที่สาธารณะหรือการปฏิบัติต่อบุคคลอื่นใน
ลักษณะด้อยกว่า การปฎิเสธการให้บริการหรือจ าหน่ายสินค้าด้วยเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติ การสื่อสารที่
ท าให้เกิดความเกลียดชัง (Hate Speech) เป็นต้น ท าให้ยังมีการเลือกปฏิบัติหลายกรณีที่กฎหมายไทยยัง
ไม่ครอบคลุมถึง เนื่องจากไม่อยู่ในขอบเขตของกฎหมายเฉพาะที่มีอยู่ และไม่มีกฎหมายกลางที่มีขอบเขต
กว้างมารองรับ
