Page 609 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 609

585


                         -ประเทศไทยมีกฎหมายครอบคลุมเหตุแห่งการเลือกปฎิบัติบางเหตุ เช่น  เพศ เด็ก ความพิการ แต่

                  ขาดกฎหมายที่ครอบคลุม เหตุแห่งการเลือกปฎิบัติบางอย่าง เช่น ประวัติอาชญากรรม


                         -ประเทศไทยมีกฎหมายครอบคลุมการเลือกปฎิบัติบางมิติ เช่น แรงงาน การศึกษา ฯลฯ แต่ยังขาด
                  กฎหมายห้ามเลือกปฎิบัติที่ครอบคลุมบางมิติ เช่น  การน าประวัติอาชญากรรมมาปฎิบัติต่อบุคคลแตกต่าง

                  กันในขั้นความสัมพันธ์ก่อนสัญญาจ้างแรงงาน

                         -แม้รัฐธรรมนูญหลายฉบับที่ผ่านมาวางหลักห้ามเลือกปฎิบัติ แต่ส าหรับกรณีการกล่าวอ้างระหว่าง

                  เอกชนต่อเอกชนด้วยกันนั้น ยังไม่มีกฎหมายเฉพาะครอบคลุมอย่างเหมาะสม   กล่าวคือ ประเทศไทยยัง

                  ขาดกฎหมายห้ามเลือกปฎิบัติในมิติของภาคเอกชนโดยเฉพาะการกระท าอันเป็นการเลือกปฎิบัติระหว่าง
                  เอกชนต่อเอกชนด้วยกันที่ครอบคลุมมิติและเหตุแห่งการเลือกปฎิบัติต่างๆ ดังเช่น กรณีการเลือกปฎิบัติใน

                  ขั้นตอนการรับสมัครงานด้วยเหตุแห่งประวัติอาชญากรรม เป็นต้น






                         ดังนั้นจะเห็นได้ว่า กฎหมายไทยที่เกี่ยวข้องยังไม่ครอบคลุมการเลือกปฏิบัติในขอบเขตของ
                  กฎหมายสิทธิมนุษยชน เนื่องจากขาดกฎหมายกลางที่จะใช้กับกรณีที่นอกเหนือจากขอบเขตของกฎหมาย
                  เฉพาะดังกล่าว  อันจะน าไปสู่ข้อเสนอแนะต่อไป



                         5.1.3  รูปแบบการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติ (Model  of  Discrimination
                  Laws)
                          จากการศึกษาวิเคราะห์หลักกฎหมายต่างประเทศ  พบว่ามีรูปแบบการบัญญัติกฎหมายที่แตกต่าง

                  กันในการวางกฎเกณฑ์เกี่ยวกับความเท่าเทียมกันและการห้ามเลือกปฏิบัติ  ผู้วิจัยจึงได้ท าการจ าแนกตัว
                  แบบ (Model)  ของการก าหนดกฎหมาย โดยพิจารณาจากปัจจัยส าคัญสองประการ ได้แก่ เหตุแห่งการ
                  เลือกปฏิบัติ (Grounds of Discrimination) และ มิติของการเลือกปฏิบัติ (Area of Discrimination)  ซึ่ง
                  อาจจ าแนกได้  3  รูปแบบหลักดังนี้


                         รูปแบบที่ 1  บัญญัติกฎหมายเฉพาะฉบับเดียวเกี่ยวกับการห้ามเลือกปฏิบัติ ซึ่งมีลักษณะเป็น
                  กฎหมายกลาง กล่าวคือ ครอบคลุมเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติหลายเหตุ  และ ครอบคลุมมิติของการเลือก

                  ปฏิบัติหลายมิติ  เช่น การตรากฎหมายสิทธิมนุษยชน วางหลักห้ามเลือกปฏิบัติด้วยเหตุแห่งเพศ อายุ เชิ้อ
                  ชาติ สีผิว  โดยครอบคลุมการเลือกปฏิบัติในมิติการจ้างแรงงาน การศึกษา การได้รับบริการและสินค้า

                         รูปแบบที่ 2   บัญญัติกฎหมายเฉพาะหลายฉบับ  แต่ละฉบับครอบคลุมเหตุแห่งการเลือกปฏิบัติ
                  เฉพาะบางเหตุ   และครอบคลุม มิติของการเลือกปฏิบัติเฉพาะบางมิติ   ส าหรับในรูปแบบนี้ ยังอาจจ าแนก

                  พิจารณาได้ 3 กรณีย่อย ได้แก่
   604   605   606   607   608   609   610   611   612   613   614