Page 538 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 538

514


                           ในสํวนที่เกี่ยวกับกฎหมายแพํงนั้นพบวํา การเข๎าพักแรมในโรงแรม เป็นการแสดงเจตนาทํานิติ
                   กรรมตามหลักคําเสนอ และคําสนอง ของฝุายโรงแรมและแขกผู๎เข๎าพัก ในกรณีที่แขกเป็นฝุายเริ่มทําคํา

                   เสนอนั้น โรงแรมอาจสนองรับหรือไมํก็ได๎ภายใต๎หลักเสรีภาพของการแสดงเจตนา หากตกลงสนองรับ ก็จะ
                   เกิดสัญญาระหวํางโรงแรมและแขกผู๎เข๎าพัก หากโรงแรมไมํประสงค์รับแขกผู๎นั้นเข๎าพักก็อาจไมํทําคําสนอง
                   สําหรับเหตุทั่วไปของการที่โรงแรมไมํสนองรับคําเสนอขอเข๎าพักจากแขก เชํน ห๎องพักเต็ม เป็นต๎น อยํางไรก็
                   ตาม ในสํวนของกฎหมายแพํงนี้ มิได๎มีการกําหนดหลักการแทรกแซงการแสดงเจตนาของทั้งฝุายโรงแรม

                   และฝุายแขกผู๎เข๎าพัก จึงยังคงเป็นไปตามหลักเสรีภาพในการแสดงเจตนาทําสัญญาทั่วไป

                           อยํางไรก็ตามหากพิจารณาพระราชบัญญัติโรงแรม แล๎วพบวํากฎหมายฉบับนี้กําหนดหน๎าที่สําหรับ

                   ผู๎จัดการโรงแรมให๎ต้องรับบุคคลทั่วไปที่ประสงค์เข้าพักโรงแรม โดยมาตรา 58 กําหนดโทษทางปกครอง
                   แกํผู๎จัดการกรณีที่ปฏิเสธไมํรับบุคคลที่ประสงค์จะเข๎าพักในโรงแรมโดยไมํมีเหตุตามมาตรา 39 เอาไว๎วํา มี
                   โทษปรับทางปกครองตั้งแตํห๎าพันบาทถึงสองหมื่นบาท  ดังนั้น กรณีการตกลงเข๎าพักในโรงแรมนั้นไมํอาจ
                   พิจารณาตามกฎหมายแพํงเทํานั้น หากแตํต๎องพิจารณากฎหมายมหาชนคือพระราชบัญญัติโรงแรม

                   ประกอบด๎วย อาจกลําวได๎วํา โดยหลักแล๎วผู๎จัดการมีหน๎าที่ตามกฎหมายต๎องงดเว๎นการปฏิเสธไมํรับผู๎
                   ประสงค์เข๎าพัก กลําวอีกนัยหนึ่งก็คือผู๎จัดการมีหน๎าที่รับบุคคลที่ประสงค์เข๎าพักในโรงแรมทุกคน เว๎นแตํจะ
                   เข๎าเหตุที่กฎหมายกําหนดให๎ปฏิเสธได๎ ตามมาตรา 39 ซึ่งกําหนดวํา


                           “ผู๎จัดการอาจปฏิเสธไมํรับบุคคลที่ประสงค์จะเข๎าพักในโรงแรมได๎ในกรณี ดังตํอไปนี้


                           (1) มีเหตุอันควรสงสัยได๎วําบุคคลนั้นจะเข๎าไปหลบซํอน มั่วสุม หรือกระทําการใด อันเป็นความผิด
                   อาญาขึ้นในโรงแรม หรือกํอให๎เกิดความรําคาญแกํผู๎พักอื่นในโรงแรม


                           (2) มีเหตุอันควรเชื่อได๎วําบุคคลนั้นไมํสามารถจํายคําห๎องพักได๎


                           (3) มีเหตุอันควรเชื่อได๎วําบุคคลนั้นเป็นโรคติดตํออันตรายหรือโรคติดตํอตามกฎหมายวําด๎วย
                   โรคติดตํอ

                                                                                  544
                           (4) มีเหตุอันสมควรประการอื่นตามที่คณะกรรมการประกาศกําหนด

                           ในกรณีตาม (3) ถ๎าผู๎จัดการรับบุคคลนั้นเข๎าพักจะต๎องแจ๎งให๎เจ๎าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงาน

                   เจ๎าหน๎าที่ตามกฎหมายวําด๎วยโรคติดตํอทราบด๎วย”

                           จากหลักกฎหมายดังกลําว ผู๎วิจัยมีข๎อพิจารณา 3 ประการดังนี้









                   544
                      เหตุสมควรอื่นตาม (4) ในปัจจุบันยังมิได๎มีการประกาศ
   533   534   535   536   537   538   539   540   541   542   543