Page 277 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ
P. 277
253
กฎหมาย การใช้ค าที่มีความหมาย “เลือกปฏิบัติ”
ระเบียบคณะกรรมการสํงเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคน การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม
พิการแหํงชาติวําด๎วยหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการ
ร๎องขอ การรวบรวมพยานหลักฐานการไกลํเกลี่ย การวินิจฉัย
และคําตอบแทนของคณะอนุกรรมการหรือผู๎ไกลํเกลี่ย
เกี่ยวกับการกระทําในลักษณะที่เป็นการเลือกปฏิบัติโดยไมํ
เป็นธรรมตํอคนพิการ พ.ศ. 2556
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสําหรับคนพิการ พ.ศ. 2551 การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม
(มาตรา 8)
พระราชบัญญัติคุ๎มครองแรงงานพ.ศ. 2541 (มาตรา 11/1 ไมํเลือกปฏิบัติ
มาตรา 89)
พระราชบัญญัติการปูองกันและแก๎ไขปัญหาการตั้งครรภ์ใน ไมํถูกเลือกปฏิบัติ
วัยรุํน พ.ศ. 2559
ดังนั้นจึงเห็นวํา การใช๎คํา “การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม” ในบริบทของกฎหมายไทยมีลักษณะ
ที่แตกตํางจากการใช๎คําดังกลําวในประเทศที่มีกฎหมายเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติเป็นกฎหมายเฉพาะใน
ลักษณะของกฎหมายกลางที่ครอบคลุมการเลือกปฏิบัติในมิติตํางๆ เชํน แคนาดา ฟินแลนด์ สวีเดน เป็นต๎น
นอกจากนี้ หากเปรียบเทียบกับการใช๎คําเกี่ยวกับ “การเลือกปฏิบัติ” ตามกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหวําง
ประเทศภายใต๎กรอบสหประชาชาติดังที่ได๎วิเคราะห์และจําแนกตามตารางดังกลําวข๎างต๎น จะเห็นได๎วํา
กฎหมายสิทธิมนุษยชนระหวํางประเทศมีการจําแนกระหวํางการปฏิบัติที่แตกตํางกัน (Differential
Treatment หรือ Distinction) ซึ่งไมํต๎องห๎ามตามกฎหมาย กับ “การเลือกปฏิบัติ” (Discrimination) ที่
ต๎องห๎ามตามกฎหมาย โดยมิได๎ใช๎คําวํา “การเลือกปฏิบัติโดยไมํเป็นธรรม” แตํอยํางไร เนื่องจากหากการ
ปฏิบัติแตกตํางกันนั้นไมํอาจอ๎างเหตุที่ชอบด๎วยกฎหมายแล๎ว ก็จะถือวําเป็นการ “เลือกปฏิบัติ” ซึ่งมีนัยที่ไมํ
เป็นธรรมหรือไมํชอบด๎วยกฎหมายอยูํในตัวเอง
ด๎วยเหตุนี้ หากไทยมีการบัญญัติกฎหมายห๎ามเลือกปฏิบัติในลักษณะกฎหมายกลางดังเชํนประเทศ
ตํางๆ ที่มีกฎหมายลักษณะนี้ ก็ควรจะมีการใช๎ถ๎อยคําให๎สอดคล๎องกับหลักกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหวําง
ประเทศและกฎหมายประเทศตํางๆ เพื่อจําแนกความแตกตํางระหวําง
(ก) การเลือกปฏิบัติตามกฎหมายสิทธิมนุษยชนที่มีขอบเขตเฉพาะการปฏิบัติที่แตกตํางกันอัน
เกี่ยวเนื่องจากเหตุแหํงการเลือกปฏิบัติตํางๆ และ
