Page 151 - รายงานการศึกษาวิจัย เรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างสิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อมเพื่อการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนที่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน

ส�ำนักงำนคณะกรรมกำรสิทธิมนุษยชนแห่งชำติ

ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า ค่าเสียหายในอนาคตที่อุทธรณ์เป็นค่ารักษาพยาบาลที่กล่าวอ้างขึ้นมาใหม่

ไม่มีฐานความเสียหายที่ศาลปกครองก�าหนดไว้เดิม โดยศาลปกครองชั้นต้นได้มีค�าพิพากษาถึงที่สุดในคดีเดิมไม่ก�าหนด
ค่ารักษาพยาบาลในส่วนนี้ให้ ค่ารักษาพยาบาลในอนาคตจึงไม่อยู่ในหลักเกณฑ์ที่ศาลปกครองจะก�าหนดให้ได้
พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

 คดีหมายเลขแดงที่ ฟ. ๑๓/๒๕๕๒ ศาลปกครองสูงสุด: ความชอบด้วยกฎหมายของกฎที่ออก
หรือเห็นชอบโดยมติคณะรัฐมนตรีเพื่อเยียวยาความเสียหายจากมลพิษทางเสียงสนามบินสุวรรณภูมิ)

คดีนี้ จ�าเลยกับพวกรวม ๓ คน ซึ่งพักอาศัยอยู่เขตลาดกระบัง และมีนบุรี บริเวณท่าอากาศยาน
สุวรรณภูมิ ยื่นฟ้องคณะรัฐมนตรี โดยอ้างว่าการออกมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๐ เรื่องหลัก
เกณฑ์ในการประเมินอาคาร/ที่พักอาศัยของผู้ได้รับผลกระทบทางเสียง ของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เป็นการออก

โดยมิชอบ ศาลพิพากษายกฟ้อง โดยให้เหตุผลว่า: -
การที่ผู้ถูกฟ้องคดีมีมติเมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม
๒๕๕๐ โดยเห็นชอบให้บริษัท ท่าอากาศยานไทย จ�ากัด (มหาชน)

สนับสนุนการปรับปรุงอาคารและสิ่งปลูกสร้างในพื้นที่ในเขต
NEF 30 ถึง NEF 40 โดยท�าการตรวจวัดระดับเสียงรบกวน (L90)

หากพบว่าโครงการท�าให้มีระดับเสียงรบกวน (L90) เกิน 10
เดซิเบล (เอ) จึงสอดคล้องกับการชดเชยผู้ที่ได้รับผลกระทบทาง
เสียงในระดับเส้นเสียงดังกล่าว ตามที่ระบุในรายงานการวิเคราะห์

ผลกระทบสิ่งแวดล้อม โครงการท่าอากาศยานสุวรรณภูมิเพิ่มเติม
(สืบเนื่องจากการเพิ่มจ�านวนผู้โดยสารในปีเปิดด�าเนินการ) และ

แนวทางการใช้ที่ดินส�าหรับพื้นที่ในเส้น NEF ต่าง ๆ รวมทั้งค่าระดับเสียงรบกวนตามประกาศคณะกรรมการสิ่งแวดล้อม
แห่งชาติ จึงมิใช่การใช้ดุลพินิจโดยมิชอบ อันจะถือได้ว่าเป็นการกระท�าที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายแต่อย่างใด
การที่ผู้ถูกฟ้องคดีมีมติเมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๐ เห็นชอบให้บริษัท ท่าอากาศยานไทย จ�ากัด

(มหาชน) ประกาศเส้นเสียงกรณีเลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้ คือ กรณีที่ใช้ทางวิ่งที่ ๑ และที่ ๒ เต็มความสามารถสูงสุด
ของทางวิ่งจ�านวน ๗๖ เที่ยวบินต่อชั่วโมง เฉพาะการบินลงที่ปลายทางวิ่งฝั่งตะวันตกด้านทิศเหนือร้อยละ ๘๐ ของ
เที่ยวบินทั้งหมด และการบินลงที่ปลายทางวิ่งฝั่งตะวันออกด้านทิศเหนือร้อยละ ๒๐ ของเที่ยวบินทั้งหมด ซึ่งยังคง

ใช้ปริมาณของจ�านวนเที่ยวบินเต็มขีดความสามารถสูงสุดของทางวิ่งของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิที่จะรองรับได้ คือ
๗๖ เที่ยวบินต่อชั่วโมง และสอดคล้องกับสถานการณ์การบินจริงที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ จึงมิใช่การใช้ดุลพินิจโดย
มิชอบ อันจะถือได้ว่าเป็นการกระท�าที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายแต่อย่างใด

150