Page 66 - รายงานการศึกษาวิจัย มาตรฐานสากลในการดำเนินธุรกิจเพื่อการเคารพสิทธิมนุษยชน
P. 66

ที่ใกล้เคียงกันกับกรณีที่เกิดขึ้นในประเทศไทย รวมทั้งความสลับซับซ้อนของปัญหาและสภาพความจริง

                          จากการนำาเอามาตรฐานการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนมาใช้ ทั้งข้อดีและข้อจำากัด



                                กระบวนการแก้ไขปัญหาผลกระทบต่อชุมชน

                                ในปี พ.ศ. 2539 บริษัทเหมืองแร่ทองคำาแห่งนี้เริ่มย้ายชาวบ้านออกจากบริเวณเหมืองทองคำา
                          ซาดิโอลา (Sadiola) และ ยาเทลา (Yatela) ประเทศมาลี  การตัดสินใจนี้เกิดขึ้นหลังจากที่บริษัทฯ

                          พบว่ามีแร่ทองคำาที่บริเวณนี้อย่างน้อยประมาณ 4 ล้านออนซ์ มูลค่า 1.5 ล้านเหรียญสหรัฐอเมริกา

                          โดยโครงการเหมืองซาดิโอลาเป็นความร่วมมือระหว่างบริษัทของแคนาดา รัฐบาลมาลี และบรรษัท
                          เงินทุนระหว่างประเทศ (IFC) ในฐานะเจ้าหนี้หลักของบริษัท
                                บริเวณเหมืองซาดิโอลามีชุมชนที่อาศัยอยู่เดิม 46 หมู่บ้าน มีประชากรกว่า 20,000 คน

                          ในตอนต้นบริษัทฯ คาดการณ์ว่า การทำาเหมืองจะส่งผลกระทบต่อชาวบ้านที่อยู่รอบๆ ไม่มากนัก

                          จากการประเมินผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม บริษัทฯ ไม่จำาเป็นต้องจัดหาที่อยู่ใหม่ให้กับชาวบ้าน
                          อย่างไรก็ตาม บริษัทฯ พบว่า ในปีต่อมาการขยายเส้นทางขนส่งแร่ต้องตัดผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
                          ทางตอนเหนือ ซึ่งไม่ได้ถูกระบุไว้ในรายงานประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม แต่บริษัทฯ เห็นว่า

                          การสกัดแร่ทองคำาจะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อชาวบ้าน ถึงขนาดที่ชาวบ้านต้องย้ายออก ไม่เช่นนั้น

                          บริษัทฯ ต้องหยุดดำาเนินการชั่วคราว ขณะเดียวกันบริษัทฯ ยังค้นพบแหล่งแร่ทองคำาอีกแห่งใกล้กับ
                          บริเวณเดิม บริษัทฯ จึงได้ข้อสรุปว่าควรจะต้องจัดหาที่อยู่ใหม่ให้กับชาวบ้าน
                                หลังจากพิจารณาแล้วว่า เหมืองแร่ทองคำาและชุมชนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้  การหาทางเลือกอื่น

                          จึงเป็นสิ่งที่ถูกพิจารณาในลำาดับแรก ก่อนที่จะมีข้อสรุปว่าไม่สามารถปรับเปลี่ยนการดำาเนินงานของ

                          เหมืองแร่ทองคำาได้  บริษัทฯ รัฐบาลมาลี นักลงทุน และผู้นำาชุมชนจึงลงความเห็นร่วมกันว่าต้องย้าย
                          ที่อยู่ใหม่ เมื่อประเมินว่าบริษัทฯ มีแนวโน้มจะมีรายได้จากเหมืองทองคำามากกว่าต้นทุนที่ต้องจ่าย
                          ในการย้ายชุมชน

                                ข้อตกลงระหว่าง IFC กับบริษัทฯ สะท้อนว่า ทั้งสองฝ่ายเห็นตรงกันว่าควรจะมีการจัดหาที่อยู่ใหม่

                          ให้กับชาวบ้าน โดย IFC จัดหาแนวทางอย่างละเอียดให้กับบริษัทฯ ซึ่งรวมถึงการสื่อสารและกระบวนการ
                          ปรึกษาหารือกับชุมชน การตัดสินใจของบริษัทฯ มาจากสองปัจจัยสำาคัญ คือ 1) สินเชื่อจาก IFC ซึ่ง   65
                          ขาดไม่ได้ในการดำาเนินธุรกิจของเหมืองแร่ทองคำา และ 2) การย้ายที่อยู่ใหม่ซึ่งทุกฝ่ายพึงพอใจ

                          มีความสำาคัญมากต่อความสำาเร็จทางการเงินของเหมืองทองคำา  บริษัทฯ ตระหนักถึงผลกระทบที่อาจ

                          เกิดขึ้นถ้าหากชาวบ้านไม่พอใจกับกระบวนการย้ายที่อยู่ เช่น การชุมนุมต่อต้าน การจัดหาแรงงาน
                          ที่ยากลำาบากมากขึ้น ภาพลักษณ์ที่ไม่ดีต่อสาธารณะ เป็นต้น ท้ายที่สุดบริษัทฯ จึงรับผิดชอบต่อการ
                          ย้ายถิ่นทั้งหมด

                                ในขั้นตอนการวางแผน บริษัทฯ ปฏิบัติตามมาตรฐานและหลักการระหว่างประเทศต่างๆ เช่น

                          หลักปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน บริษัทฯ เริ่มต้นวางแผนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2539 คาดการณ์ว่าจะใช้
                          เวลา 3 ปี  (OHCHR 2007)








                                              รายงานการศึกษาวิจัยมาตรฐานสากลในการดำาเนินธุรกิจเพื่อการคารพสิทธิมนุษยชน



        59-09-116 001-128 vijai lem4 i_coated.indd   65                                                            9/24/16   1:50 PM
   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71