Page 10 - รายงานการศึกษาวิจัย มาตรฐานสากลในการดำเนินธุรกิจเพื่อการเคารพสิทธิมนุษยชน
P. 10

อุปสรรคสำาคัญของการใช้มาตรฐานในบริบทไทย ได้แก่ การขาดความรู้ความเข้าใจของ
                          บริษัทหลายแห่งในความสำาคัญของการวางระบบการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนที่มีประสิทธิผล

                          และการขาดการบูรณาการกระบวนการตรวจสอบด้านสิทธิมนุษยชนเข้ากับระบบประเมินความเสี่ยง
                          ของบริษัท  ส่วนข้อจำากัดสำาคัญของมาตรฐานทั้ง 8 มาตรฐานที่ศึกษาในงานวิจัยชิ้นนี้ คือ

                          การขาดแคลนกลไกตรวจสอบและติดตามผล ในบรรดามาตรฐานทั้งหมดที่ศึกษาในรายงานชิ้นนี้
                          มีเพียงแนวปฏิบัติสำาหรับบรรษัทข้ามชาติของ OECD และมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมที่ยั่งยืน

                          ของ IFC เท่านั้นที่มีกลไกการตรวจสอบ ติดตามผล และรับเรื่องร้องเรียนว่า บริษัทผู้รับมาตรฐานได้
                          ปฏิบัติตามมาตรฐานจริงหรือไม่ เพียงใด

                                  ข้อจำากัดด้านกลไกตรวจสอบและติดตามผลของมาตรฐานเชิงสมัครใจต่างๆ ดังกล่าวข้างต้น
                          ส่งผลให้มาตรฐานเหล่านี้สามารถถูกใช้กล่าวอ้างโดยธุรกิจได้ง่าย เช่น กล่าวถึงการ “ได้” มาตรฐาน

                          ประหนึ่งหมายความตนได้ “ปฏิบัติตาม” มาตรฐานแล้ว  ทั้งที่เป็นสองประเด็นที่ไม่เกี่ยวข้องกัน
                          ลำาพังการประกาศว่าตนรับมาตรฐานย่อมมิได้หมายความว่าบริษัทปฏิบัติตามมาตรฐานนั้นๆ

                          อย่างครบถ้วนแต่อย่างใด
                                จากการทบทวนโครงสร้าง เนื้อหา และการบังคับใช้จำานวน 8 มาตรฐานในงานวิจัยชิ้นนี้

                          ประกอบกับกรณีศึกษาจากทั้งในและต่างประเทศ รวมถึงประสบการณ์และข้อเสนอแนะจาก
                          ผู้มีส่วนได้เสียคณะผู้วิจัยเห็นว่า ปัจจุบันการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนถือเป็นส่วนสำาคัญของหลักการ

                          แนวปฏิบัติและมาตรฐานทุกชุดที่รณรงค์ส่งเสริมความรับผิดชอบของธุรกิจต่อสังคม (CSR) ตั้งแต่
                          ข้อตกลงโลกแห่งสหประชาชาติ (UN Global Compact) เป็นต้นมา ตลอดจนมาตรฐานระดับ

                          อุตสาหกรรม อาทิ Equator Principles (สถาบันการเงิน), Extractive Industries Transparency
                                                                       ้
                          Initiative (อุตสาหกรรมขุดเจาะ), Bonsucro (นำาตาล), Marine Stewardship Council
                          (อาหารทะเล) ฯลฯ ซึ่งบริษัทไทยให้ความสนใจเข้าร่วมอย่างต่อเนื่อง มาตรฐานต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง
                          กับการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนในภาคธุรกิจจึงมีความครอบคลุมและเพียงพอแล้ว กสม. จึงไม่จำาเป็น      9

                          ต้องพัฒนามาตรฐานใหม่  อย่างไรก็ตาม ปัญหาและอุปสรรคที่ผ่านมามิใช่การขาดความตระหนัก
                          ต่อมาตรฐานเหล่านี้ แต่เป็นเรื่องของการขาดความรู้ ความเข้าใจของภาคธุรกิจในภาคปฏิบัติ

                          โดยเฉพาะวิธีการและระบบการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนที่มีประสิทธิภาพ


















                                              รายงานการศึกษาวิจัยมาตรฐานสากลในการดำาเนินธุรกิจเพื่อการคารพสิทธิมนุษยชน



        59-09-116 001-128 vijai lem4 i_coated.indd   9                                                             9/24/16   1:50 PM
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15