Page 82 - รายงานการศึกษาวิจัย เรื่อง การเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

รายงานการศึกษาวิจัย 55
การเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผูติดเชื้อเอชไอวี

จากการเก็บขอมูลทั้งหมด พบวา สาเหตุสําคัญของการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของ
ผูติดเชื้อมีดังนี้

(1) การขาดความรูที่ถูกตองของนายจางและคนรอบขางตอชองทางการติดเชื้อเอชไอวี ทําให
นายจางในกิจการประเภทที่เกี่ยวของกับอาหารและการบริการ กลัวและตั้งขอรังเกียจ โดยอางวา เกรงวาจะไป

แพรเชื้อกับผูอื่น ดังจะเห็นไดจากในกรณีของแมนที่สามารถกลับมาทํางานในบริษัท (แม) บริษัทเดิม โดยทํางาน
ในกิจการที่ไมเกี่ยวของกับอาหาร นอกจากนี้ นายจางบางสวนยังขาดความรูในเรื่องกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิและ

การเลือกปฏิบัติตามกฎหมายไทย โดยนายจางบางแหงที่เคยมีการเลือกปฏิบัติยอมรับวา เปนเพราะไมรูวาผิด
กฎหมาย 132

(2) ความเขาใจที่วา “เอดส เปนแลวตาย รักษาไมได” ทําใหนายจางจํานวนหนึ่ง เกรงวาการจาง
133
ผูติดเชื้อไปทํางานแลวจะไมคุมคา เพราะเกรงวาผูติดเชื้อจะเจ็บปวยและลางานบอย ๆ และในบางกรณี ก็เชื่อวา
ผูติดเชื้อเอชไอวีมีขีดจํากัดในการทํางานอันเนื่องมาจากปญหาสุขภาพทําใหอาจจะไมคุมทุน โดยเฉพาะถามี
การลงทุนพัฒนาบุคลากรแลวผูติดเชื้อไมสามารถทํางานไดเต็มประสิทธิภาพ ทั้งยังรวมไปถึงคาใชจายที่นายจาง

ตองจายใหเปนสวัสดิการในสวนที่เพิ่มเติมจากสิทธิประกันสังคม เชน เงินชดเชยกรณีออกจากงาน การเสียชีวิต
เปนตน ทั้ง ๆ ที่ในปจจุบันมีความกาวหนาในการรักษา ทําใหผูติดเชื้อเอชไอวีสามารถดํารงชีวิตอยูไดตามปกติ
134
แตความพยายามในการแกไขมายาคติดังกลาวก็ยังไมเพียงพอที่จะสรางทัศนคติที่ดีได
(3) ทัศนคติแบบเมตตา ที่เห็นวาเมื่อติดเชื้อแลวควรจะรักษาตนเอง หรือควรทํางานที่ไมมีความ

เสี่ยง
(4) ทัศนะเชิงอคติ ที่เห็นวาการติดเชื้อเปนเรื่องผิด บาป นาละอาย จึงไมควรจะไปเกี่ยวของกับ

ผูติดเชื้อ
กลุมผูติดเชื้อวิเคราะหวา การขาดความรูความเขาใจและอคติเหลานี้ สวนหนึ่งเปนผลมาจาก

การรณรงคปองกันการระบาดของโรคเอดสตั้งแตทศวรรษแรก ๆ ที่มีลักษณะขูใหคนกลัว โดยเฉพาะจากคําขวัญ
ที่วา “เอดส เปนแลวตาย รักษาไมได” ยิ่งเปนการปลูกฝงมายาคติทําใหเอดสและเชื้อเอชไอวีเปนเรื่องนากลัว

โดยนโยบายการบริหารจัดการเอดสของภาครัฐเชนนี้ ถูกวิจารณวานโยบายของรัฐในการจัดการปญหาโรคเอดส
คือ การลดพฤติกรรมเสี่ยงเพื่อปองกันการแพรระบาดของเชื้อเอชไอวีไปยังผูอื่น ตกอยูภายใตแนวคิดระบาดวิทยานั้น

เปนการจํากัดมุมมองไมใหเห็นเอดสในมิติอื่น ๆ เลย โดยเฉพาะอยางยิ่งการเชื่อมโยงเอดส/เอชไอวี กับการตีตรา
135
และการเลือกปฏิบัติ นโยบายเชนนี้ยิ่งซํ้าเติมการตีตราและการเลือกปฏิบัติอยูตอไป
สําหรับการสนทนากลุมแบบปรึกษาหารือในกลุมนายจาง ไดมีการเพิ่มเติมขอมูลและแลกเปลี่ยน
มุมมองเกี่ยวกับมาตรการ/มาตรฐานอื่น ๆ ในกระบวนการผลิต/บริการ อันเปนเงื่อนไขที่ทําใหกิจการเหลานั้น

ไมจําเปนตองมีการบังคับตรวจเลือดเพื่อหาเชื้อเอชไอวีในผูสมัครงาน ที่สําคัญไดแก 136

132 การสนทนากลุมนายจาง/เจาของสถานประกอบการ, 14 มีนาคม 2556
133 ทัศนะเชนนี้ ไดรับการยืนยันจากการสัมภาษณผูจัดการฝายบุคคลของบริษัทมหาชนแหงหนึ่ง, 17 กรกฎาคม 2556
134 เจาของดีลเลอรธุรกิจขายรถยนตแหงหนึ่ง (ไมเปดเผยชื่อ), สัมภาษณ, 7 พฤศจิกายน 2556
135 คณะกรรมการเครือขายองคกรพัฒนาเอกชนดานเอดส, เรื่องเดียวกัน, หนา 28-29.
136 การสนทนากลุม กลุมนายจาง /เจาของสถานประกอบการ 14 มีนาคม 2556