Page 150 - โครงการศึกษาวิจัย เรื่อง สิทธิชุมชนและผลกระทบโครงการพัฒนาภาคใต้
P. 150
๑๓๖
ปลาและกุ้งต่าง ๆ ที่ อ่าวจะนะ จังหวัดสงขลา ปัจจุบันสหประชาชาติเป็นห่วงเรื่องวิกฤตอาหารโลกว่า
จะเอาอะไรเป็นอาหารป้อนโลกในปี ๒๐๕๐ เพราะโลกจะเกิดวิกฤตเรื่องอาหาร เนื่องจากวิกฤตของ
สิ่งแวดล้อมและสภาพอากาศ วิกฤตอาหารจะเป็นภัยคุกคามของมนุษยชาติในอนาคต ภาคใต้มี
ทรัพยากรอาหารทั้งทะเลและพื้นดินอย่างอุดมสมบูรณ์ พื้นที่ภาคใต้จึงควรเป็นแหล่งผลิตอาหาร และ
ควรประกาศให้เป็นเขตคุ้มครองพื้นที่ผลิตอาหารของประเทศ
๓) จัดทําการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสุขภาพโดยชุมชน ชุมชนที่เป็นพื้นที่
เป้าหมายของโครงการภายใต้แผนพัฒนาภาคใต้ จะต้องทํากระบวนการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม
และสุขภาพโดยชุมชน เพื่อที่จะได้เห็นถึงคุณค่าของทรัพยากรในท้องถิ่นตนเอง และนําเสนอแนวทาง
และทิศทางในอนาคตที่ชุมชนต้องการ
๔) ควรมีการทบทวนการจัดทํารายงานการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อม (EIA) และรายงาน
การประเมินผลกระทบสุขภาพและสิ่งแวดล้อม (EHIA) ของโครงการในภาคใต้ เนื่องจากชุมชนพบว่า
การทํารายงานการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม ที่ผ่านมานั้นไม่ทําจริง ไม่ศึกษาจริง และไม่มีการมี
ส่วนร่วมของประชาชนที่เป็นจริง ซึ่งทําให้รายงานการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม ไม่ครอบคลุม
ข้อเท็จจริงของชุมชนและผลกระทบ ดังนั้นโครงการในภาคใต้
- ที่มีการอนุมัติรายงานการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมไปแล้วขอให้ยกเลิก
- หากอยู่ระหว่างการดําเนินการ ก็ขอให้ประชาชนมีส่วนร่วม
- หากยังไม่ได้เริ่มจัดทํา ก็ขอให้ดําเนินการให้ถูกต้อง โดยคํานึงถึงสิทธิชุมชนตาม
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. ๒๕๕๐
๕) ควรมีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงกลไกการพิจารณาอนุมัติรายงานการประเมินผลกระทบ
สิ่งแวดล้อม เนื่องจากทั้งโครงสร้างและกลไกในการพิจารณาอนุมัติรายงานการประเมินผลกระทบ
สิ่งแวดล้อม ไม่ชอบธรรม และมีผลประโยชน์ทับซ้อนของกลไกและกระบวนการจัดทํารายงานการ
ประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม ซึ่งปัจจุบันเจ้าของโครงการจะเป็นผู้ว่าจ้างบริษัทที่ปรึกษาให้เป็นผู้จัดทํา
รายงาน ทําให้ศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมอย่างไรก็ผ่านทุกโครงการ เพียงแค่มีข้อเสนอว่าสามารถแก้ไข
ผลกระทบสิ่งแวดล้อมได้ ทั้ง ๆ ที่หากโครงการที่จะเกิดขึ้นสร้างผลกระทบมาก ก็ไม่ควรสร้างไปเลย
นอกจากนี้คณะกรรมการผู้ชํานาญการ (คชก.) ซึ่งแต่งตั้งมาจากคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติที่มี
นายกรัฐมนตรีเป็นประธาน ทั้งองค์ประกอบและที่มาของบุคคลที่เป็นคณะกรรมการขาดการมีส่วนร่วม
ของภาคประชาชน การทํางานของคณะกรรมการก็ไม่มีกลไกและกระบวนการตรวจสอบจากภายนอก
เช่น กรณีโครงการท่าเรือของ บริษัท เชพรอนฯ จังหวัดนครศรีธรรมราช คณะกรรมการผู้ชํานาญการได้
ทําการพิจารณา ๗ ครั้งและไม่ผ่านรายงาน แต่หลังจากที่มีการเปลี่ยนคณะกรรมการผู้ชํานาญการ
