Page 620 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

ั
เจ้าหน้าที่  “ปญหาอีกเรื่องหนึ่งคือ การตรวจสอบมีข้อจ ากัดอยู่เยอะ ข้อจ ากัดที่ว่าคือ เรื่องข้อมูลที่เรา
อยากได้แต่มันแสวงหาไม่ได้ หรือได้ไม่ตรง โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องร้องเรียนที่ผู้ร้องอยู่ใน
การควบคุมของเจ้าหน้าที่รัฐอยู่แล้ว เช่น เป็นผู้ต้องขัง หรือพยานที่เป็นผู้ต้องขังในเรือนจ า

บางทีเขาไม่กล้าให้ข้อมูล เพราะว่าเขากลัว พอเจ้าหน้าที่ กสม. กลับมา กทม. แต่เขาต้อง

อยู่กับเจ้าหน้าที่ที่เรือนจ าที่เขาร้องเรียนอยู่ เขาจะถูกท าอะไรบางอย่างได้”

ั
 “ได้รับการตอบสนองความร่วมมือดี ไม่ค่อยมีปญหา แม้บางครั้งบางหน่วยงานจะไม่ค่อย
เข้าใจอ านาจตามกฎหมายที่ กสม. สามารถเชิญตัวได้”

 “ส่วนใหญ่การประสานงานต้องติดตาม ผู้ร้องส่วนใหญ่จะตอบสนองดี ถ้าเป็นหน่วยงานการ

ตอบสนองจะน้อย การมาชี้แจงส่วนใหญ่จะส่งเจ้าหน้าที่ระดับล่างมา ซึ่งตัดสินใจอะไรไม่ได้

ถ้ามาก็ท าอะไรไม่ได้อยู่ดี”

ั
 “บางครั้งอาจมีปญหาอยู่บ้าง คือ ข้อมูลที่ขอส่งให้ล่าช้า คือเราต้องใส่ใจ ต้องตาม แต่
บางครั้งต้องยอมรับว่า ไม่สามารถตามได้ต่อเนื่องเท่าที่ควร เพราะท างานจริง มันไม่ได้มี

งานเดียว”

แม้ว่าอนุกรรมการส่วนใหญ่ที่ให้สัมภาษณ์เห็นว่า ขอบเขตหน้าที่หลักๆ ของกสม. คือ

งานด้านตรวจสอบ แล้วแจ้งผลการตรวจสอบพร้อมข้อเสนอแนะให้กับผู้ร้อง ผู้ถูกร้อง และ

หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้รับทราบ ประเด็นที่น่าสนใจคือ อนุกรรมการบางส่วนเห็นว่าอ านาจ

หน้าที่ในส่วนนี้อาจจะน้อยเกินไป โดยเฉพาะน ้าหนักด้านการเยียวยา ที่พบว่า คณะกรรมการสิทธิ

มนุษยชนมีน้อยมากหรือแทบจะไม่มีเลย ตัวอย่างค าให้สัมภาษณ์ที่อนุกรรมการหลายท่านระบุว่า

- 512 -