Page 74 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเรื่องการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

52

118
117
แมแตในอุตสาหกรรมเครื่องปนดินเผา หรือการเลือกผูชวยผูใหญบาน หรืออาสาสมัครสาธารณสุข (อสม.)
การสมัครเขากลุมฌาปนกิจสงเคราะห หรือรวมกลุมเพื่อกูเงินจากธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ
119
การเกษตร (ธกส.) ในบางพื้นที่ โรงเรียนสอนนวดแผนไทย รานขายของฝาก ก็อางเหตุผลเรื่องสถานะการ
ติดเชื้อเอชไอวีในการกีดกันผูติดเชื้อออกไปดวย อยางไรก็ดี เนื่องจากผูเขารวมสนทนากลุมในครั้งแรก เปน
แกนนําผูติดเชื้อเอชไอวีซึ่งมีประสบการณในการขับเคลื่อนเพื่อแกไขปญหาการถูกละเมิดสิทธิของผูติดเชื้อ
เอชไอวี การใหขอมูลเรื่องสถานการณการเลือกปฏิบัติ จึงมีน้ําหนักนอยกวาการวิเคราะหสาเหตุการเลือก

ปฏิบัติและแนวทางการคุมครองสิทธิของผูติดเชื้อเอชไอวีซึ่งจะนําเสนอในสวนตอๆ ไป
อยางไรก็ดี แมวาการสนทนากลุมครั้งแรก จะไมสามารถใหสถานการณการเลือกปฏิบัติในการ
ประกอบอาชีพของผูติดเชื้อไดชัดเจนนัก แตการสนทนากลุมผูติดเชื้อ ครั้งที่ 2 ซึ่งจัดขึ้นในพื้นที่ สามารถให
ภาพการเลือกปฏิบัติไดชัดเจนกวา โดยเฉพาะที่เปนการเลือกปฏิบัติที่เกิดขึ้นในระดับชุมชน โดยเปนที่นาสนใจ

วา แมวาผูติดเชื้อจํานวนหนึ่งขาดโอกาสในทํางานในระบบ และหันมาเปนแรงงานนอกระบบ เพื่อหลีกเลี่ยง
กระบวนการตรวจเลือดของสถานประกอบการ และกลับมาอยูในชุมชน อาชีพของพวกเขาไดแก การเปน
แรงงานรับจางในชุมชน การประกอบกิจการรานคา ประกอบอาชีพเกษตรกรรม และประกอบธุรกิจสวนตัว
120
ผูติดเชื้อจํานวนหนึ่ง ก็ยังประสบปญหาการเลือกปฏิบัติในระดับชุมชน กรณีที่นาสนใจไดแก
กรณีที่ 1 การเลือกปฏิบัติตอผูติดเชื้อที่ขายอาหาร ในระยะแรกๆ เมื่อลูกคาทราบสถานะของผูติดเชื้อ
ทําใหลูกคาไมซื้ออาหารที่ผูติดเชื้อทําขาย เพราะเกรงวาจะติดเชื้อจากอาหาร และรังเกียจสภาพรางกายของ
ผูติดเชื้อ อยางไรก็ดี เมื่อผูติดเชื้อสามารถพิสูจนตนเองวา ตนเองไมเจ็บปวยและไมไดมีสภาพที่นารังเกียจ

ประกอบกับ มีการพยายามทําความเขาใจจากเครือขายผูติดเชื้อกับประชาชนคนอื่นๆ ในชุมชน ทําใหผูติดเชื้อ
สามารถขายอาหารไดจนถึงปจจุบัน
กรณีที่ 2 ผูติดเชื้อที่ตัดสินใจทําธุรกิจเพาะเห็ดขาย ในระยะแรกๆ ลูกคาไมซื้อเห็ดจากผูติดเชื้อรายนี้
เพราะเกรงวาจะมีการปนเปอนเชื้อเอชไอวีในระหวางเก็บเห็ด เมื่อผูติดเชื้อ พยายามทําความเขาใจกับคนใน
ชุมชนถึงชองทางในการติดตอ และแสดงใหเห็นวา ตนเองไมไดอยูในภาวะเจ็บปวยจนเปนที่นารังเกียจ ทําให
121
สามารถขายผลผลิตไดตอไป
กรณีที่ 3 ผูติดเชื้อที่เปนแรงงานรับจางในชุมชน ในระยะแรก เนื่องจากภาวะความเจ็บปวย ทําใหไม
คอยมีคนมาจางทํางาน ตอเมื่อสุขภาพดีขึ้น จึงมีคนมาจางทํางาน และเมื่อตนเองแสดงใหเห็นวา สามารถ

ทํางานไดเชนเดียวกับคนอื่นๆ หนึ่งในกรณีนั้นเปนผูรับเหมาที่ติดเชื้อเอชไอวี ก็สามารถทํางานไดตามปกติ
กรณีที่ 4 ผูติดเชื้อที่เคยทํางานเปนหมอนวดแผนไทยในรานนวดแผนไทย เมื่อรูตัววาติดเชื้อ ก็เปน
ฝายลาออกมารักษาตัว และเมื่อสุขภาพดีขึ้น ไดกลับมาเปดบริการรานนวดของตนเอง โดยไมไดแจงลูกคา
ทั่วไปวาตนเองติดเชื้อ เธอเลาใหฟงวา เคยบอกลูกคาบางคนที่มีความสนิทสนม ปรากฏวาลูกคาบางคนก็ไมเชื่อ

117
กรณีผูชวยผูใหญบาน มี 2 กรณี กรณีแรก ยอมใหมีการแตงตั้งเพราะประชาชนเลือกเขามา และกรณีที่สอง เปนการยอมให
ทํางาน แตแตงตั้งโดยใชชื่อคนอื่น (การสนทนากลุมผูติดเชื้อ ครั้งที่ 1, 14 มกราคม 2556) อยางไรก็ดี เมื่อคณะผูวิจัย
ตรวจสอบ โรคตองหามที่รัฐมนตรีวาการกระทรวงมหาดไทยประกาศกําหนดในราชกิจจานุเบกษา ก็ไมพบวากําหนดใหโรค
เอดสเปนโรคตองหามแตอยางใด
118
กรณี อสม. ผูติดเชื้อระบุวา มีระเบียบ อสม. ขอ 63 กําหนดไววา ผูปวยรายแรงไมสามารถมาเปน อสม.ได (การสนทนากลุม
ผูติดเชื้อ ครั้งที่ 1, 14 มกราคม 2556) แตเมื่อผูวิจัยตรวจสอบระเบียบ อสม.แลว ไมปรากฏขอกําหนดดังกลาวแตอยางใด
119
การสนทนากลุมผูติดเชื้อเอชไอวี ครั้งที่ 2, 27 มกราคม 2556
120 การสนทนากลุมผูติดเชื้อเอชไอวี ครั้งที่ 2, 27 มกราคม 2556
121 การสนทนากลุมผูใกลชิดผูติดเชื้อ, หองประชุมโรงพยาบาลทาใหม จ.จันทบุรี, 27 มกราคม 2556