Page 77 - รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยเรื่องการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผู้ติดเชื้อเอชไอวี

55

131
ของรัฐ เอกชนและองคกรพัฒนาเอกชนที่ทํางานเกี่ยวของกับผูติดเชื้อเอชไอวี ประกอบการสัมภาษณ
นายจางประกอบ

สําหรับการสนทนากลุมในกลุมนายจาง ใชการสนทนากลุมแบบปรึกษาหารือ ซึ่งเลือกผูเขารวม
สนทนากลุม โดยใชวิธีการเลือกแบบเฉพาะเจาะจงเพื่อใหไดผูที่สามารถใหขอมูลไดอยางชัดเจนในเรื่องนั้นๆ
และในกระบวนการสนทนากลุมนี้จะมีขั้นตอนดังนี้
- เริ่มจากการตั้งคําถามเบื้องตนถึงสภาพปญหา สาเหตุและปจจัยที่กอใหเกิดการเลือกปฏิบัติในการ

ประกอบอาชีพของผูติดเชื้อ และผลกระทบที่เกิดขึ้น
- ใหขอมูลที่ถูกตองเกี่ยวกับการแพรกระจายและการติดเชื้อเอชไอวีมาตรฐานสากลของการ
คุมครองสิทธิในการประกอบอาชีพของผูติดเชื้อเอชไอวี
- ยอนกลับมาใหผูเขารวมสนทนาใครครวญ ถกแถลงถึงคําถามเดิมและตอบคําถามอีกครั้ง

- รวมกันพัฒนาขอเสนอที่เปนทางออกสําหรับปญหาการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของ
ผูติดเชื้อ

จากการเก็บขอมูลทั้งหมด พบวา สาเหตุสําคัญของการเลือกปฏิบัติในการประกอบอาชีพของผูติดเชื้อ

มีดังนี้
(1) การขาดความรูที่ถูกตองของนายจาง และคนรอบขางตอชองทางการติดเชื้อเอชไอวี ทําให
นายจางในกิจการประเภทที่เกี่ยวของกับอาหาร และการบริการ กลัว และตั้งขอรังเกียจ โดยอางวา เกรงวาจะ

ไปแพรเชื้อกับผูอื่น ดังจะเห็นไดจากในกรณีของแมน ที่สามารถกลับมาทํางานในบริษัท (แม) บริษัทเดิม โดย
ทํางานในกิจการที่ไมเกี่ยวของกับอาหาร นอกจากนี้ นายจางบางสวน ยังขาดความรูในเรื่องกฎหมายเกี่ยวกับ
สิทธิและการเลือกปฏิบัติตามกฎหมายไทย โดยนายจางบางแหงที่เคยมีการเลือกปฏิบัติยอมรับวา เปนเพราะ
132
ไมรูวาผิดกฎหมาย
(2) ความเขาใจที่วา “เอดส เปนแลวตาย รักษาไมได” ทําใหนายจางจํานวนหนึ่ง เกรงวา การจางผู
133
ติดเชื้อไปทํางานแลวจะไมคุมคา เพราะเกรงวาผูติดเชื้อจะเจ็บปวยและลางานบอยๆ และในบางกรณี ก็เชื่อ
วาผูติดเชื้อเอชไอวีมีขีดจํากัดในการทํางานอันเนื่องมาจากปญหาสุขภาพ ทําใหอาจจะไมคุมทุน โดยเฉพาะถามี
การลงทุนพัฒนาบุคลากรแลวผูติดเชื้อไมสามารถทํางานไดเต็มประสิทธิภาพ ทั้งยังรวมไปถึงคาใชจายที่

นายจางตองจายใหเปนสวัสดิการในสวนที่เพิ่มเติมจากสิทธิประกันสังคม เชน เงินชดเชยกรณีออกจากงาน การ
134
เสียชีวิต เปนตน ทั้งๆ ที่ในปจจุบันมีความกาวหนาในการรักษา ทําใหผูติดเชื้อเอชไอวีสามารถดํารงชีวิตอยูได
ตามปกติ แตความพยายามในการแกไขมายาคติดังกลาวก็ยังไมเพียงพอที่จะสรางทัศนคติที่ดีได

131
การสนทนากลุมเจาหนาที่ของรัฐ เอกชนและองคกรพัฒนาเอกชนที่ทํางานเกี่ยวของกับผูติดเชื้อเอชไอวี 1 มีนาคม 2556
132
การสนทนากลุมนายจาง/เจาของสถานประกอบการ, 14 มีนาคม 2556
133 ทัศนะเชนนี้ ไดรับการยืนยันจากการสัมภาษณผูจัดการฝายบุคคลของบริษัทมหาชนแหงหนึ่ง, 17 กรกฎาคม 2556
134 เจาของดีลเลอรธุรกิจขายรถยนตแหงหนึ่ง (ไมเปดเผยชื่อ), สัมภาษณ, 7 พฤศจิกายน 2556