Page 51 - เสียงจากชุมชน : ข้อกังวลเกี่ยวกับเขตเศรษฐกิจพิเศษทวายและโครงการที่เกี่ยวข้อง
P. 51
เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่เก็บออมเงินค่าชดเชยที่ได้มา จากการ งานทำา]” – ชายชาวนา หมู่บ้านมะยินจี
สนทนากลุ่มชี้ให้เห็นว่า อัตราค่าชดเชยที่ตํ่า ดังที่ได้กล่าว
ไว้ก่อนหน้า เป็นสาเหตุสําคัญที่ทําให้ชาวบ้านส่วนใหญ่ ชาวบ้านจํานวนมากระบุว่า พวกเขาไม่มั่นใจว่า
ไม่สามารถนําเงินค่าชดเชยไปซื้อที่ดินใหม่ได้ เงินค่าชดเชยที่ได้รับจะสามารถนํามาใช้เพื่อฟื้นฟูวิถีการ
การนําเงินไปชดใช้หนี้เป็นรายจ่ายที่พบมาก ดํารงชีพ เพราะพวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์และทักษะ
ที่สุด โดย 39 เปอร์เซ็นต์ของผู้ได้รับค่าชดเชยระบุว่าเป็น ในการจัดการกับเงินจํานวนมากเช่นนี้ เจ้าหน้าที่รัฐและ
แนวทางแรกที่พวกเขานําเงินค่าชดเชยไปใช้ ประสบการณ์ บริษัทไม่ได้ให้การสนับสนุนการพัฒนาทักษะความรู้
กรณีการถูกอพยพโยกย้ายในประเทศเมียนมาร์และส่วน ความเข้าใจในการจัดการด้านการเงินเลย
อื่น ๆ ของภูมิภาคชี้ให้ถึงความเชื่อมโยงของการจ่ายค่า
ชดเชยที่ล่าช้าและไม่เป็นระบบ กับการพอกพูนหนี้สินของ “ไม่ใช่แค่เงินค่าชดเชยไม่เพียงพอเท่านั้น เราเองก็ไม่รู้
ว่าจะจัดการกับเงิน
อย่างไร แม้ว่าเงินก้อนนี้
ควรนำาไปฝากธนาคาร
เราก็เพิ่งได้ยินคำาว่า
‘ธนาคาร’ เป็นครั้งแรก เรา
ไม่รู้หรอกว่ามันทำางาน
อย่างไร และเราไม่รู้เลย บทที่ 2
ว่าจะจัดการกับเงินค่า
ชดเชยนี้อย่างไร” – ชาว
บ้าน หมู่บ้านตะบิวชอง
แผนภาพที่ 2.19 “เงินค่าชดเชยที่ได้รับมา
ส่วนใหญ่เราเอาไปบริจาค
และบวชพระให้กับลูกชาย
ชาวบ้านผู้ได้รับผลกระทบ และก็ใช้จ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันไม่รู้ว่าการใช้เงินที่ดีต้อง
ตัวอย่างในบางกรณี ชาวบ้านใช้เงินค่าชดเชย ทำาอย่างไร” – หญิงชาวนาและชาวสวน หมู่บ้านปาราดัต
สําหรับซื้อสิ่งของจําเป็น เช่น อาหารและเครื่องนุ่งห่ม ใน
ขณะที่ยังไม่มีรายได้ประจําที่มาทดแทนรายได้ที่หายไป
เช่น ในหมู่บ้านมิตตา ผู้ร่วมการสนทนากลุ่มได้ให้ข้อมูล
ว่า เงินค่าชดเชยเพียงพอสําหรับทดแทนรายได้ที่สูญเสีย
ไปในช่วงระหว่างนี้เท่านั้น ชาวบ้านบางคนให้ข้อมูลว่าได้
ใช้เงินส่วนใหญ่หรือทั้งหมดเพื่อซื้อข้าวของที่จําเป็น
“ตอนนี้เงินเหลือแทบจะไม่ถึงครึ่งแล้ว หลังจากเงิน
หมด ชาวบ้านบางคนก็เดินทางไปเมืองไทย [เพื่อหา
51
