Page 62 - รายงานการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติกับการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนในความสัมพันธ์ระหว่างเอกชนด้วยกัน
P. 62

๕๘






                                     เมื่อพิจารณากฎบัตรแหงแอฟริกันฯ โดยเปรียบเทียบกับอนุสัญญาสิทธิมนุษยชน

                       ในยุโรปและอเมริกัน จะเห็นวากฎบัตรแหงแอฟริกันฯ มีลักษณะเดนเฉพาะตัวทั้งในเรื่องรายการ

                       แหงสิทธิที่คุมครอง จุดเนนหนักในเรื่อง “หนาที่” และกลไกในการสงเสริมและคุมครองสิทธิตางๆ
                       โดยเฉพาะประเด็นในเรื่องสิทธินั้น ถือวากฎบัตรแหงแอฟริกันฯ เปนอนุสัญญาฉบับแรกที่ใหการ

                       คุมครองแกสิทธิมนุษยชนทั้ง ๓ ยุคสมัย กลาวคือ (๑) คุมครองสิทธิพลเมืองและการเมืองของปจเจก

                       บุคคล (๒) สิทธิทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม และ (๓) สิทธิของประชาชนซึ่งจัดเปนสิทธิ
                       มนุษยชนในสมัยที่ ๓ ซึ่งหมายความรวมถึงสิทธิในการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม

                       สิทธิในมรดกรวมของมนุษยชาติ สิทธิในสันติภาพและความมั่นคง รวมทั้งสิทธิในสิ่งแวดลอมอันพึง

                       ปรารถนาที่เกื้อกูลตอการพัฒนา (มาตรา ๒๓ - ๒๔) ซึ่งในจํานวนสิทธิของประชาชนเหลานี้ “สิทธิใน
                       การพัฒนา” ถือเปนสิทธิที่มีความโดดเดนมากที่สุด เนื่องจากแนวคิดเรื่องสิทธิมนุษยชนทั้งหมดตั้งอยู

                       บนรากฐานทางความคิดจากสิทธิในการพัฒนา โดยถือวาเปนการบูรณาการทั้งสิทธิทางเศรษฐกิจ
                       สังคมและวัฒนธรรม รวมทั้งสิทธิพลเมืองและการเมืองทั้งหมดดวย

                                     สวนกลไกซึ่งทําหนาที่ใหความคุมครองสิทธิตามกฎบัตรแหงแอฟริกันฯ มีอยู  ๒

                       ลักษณะ ไดแก ระบบรายงาน และระบบคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแหงชาติ ซึ่งคลายคลึงกับกลไก
                       ในการใหความคุมครองสิทธิในระดับสหประชาชาติ อยางไรก็ดี ภายหลังจากความลมเหลวของการ

                       คุมครองในระบบดังกลาว จึงนํามาสูการลงมติในพิธีสารวาดวยกอตั้งศาลสิทธิมนุษยชนและสิทธิ
                       ประชาชนแหงแอฟริกัน (African Court on Human and People’ Rights) เมื่อป ค.ศ. ๑๙๙๘

                       ซึ่งจะมีผลใชบังคับจริงตอเมื่อมีการใหสัตยาบันจากภาคีสมาชิกขององคการแหงเอกภาพของแอฟริกัน

                       ๑๕ ประเทศแลวเทานั้น


                       ๒.๒ บทบาทและอํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชนในระดับประเทศ

                              ๒.๒.๑ บทบาทและอํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิมนุษยชนในประเทศ
                       สาธารณรัฐฝรั่งเศส

                                     นอกเหนือจากบทบาทและอํานาจหนาที่ขององคกรที่ทําหนาที่คุมครองสิทธิ
                       มนุษยชนในทวีปยุโรปซึ่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสจะตองปฏิบัติตามในฐานะประเทศที่อยูในกลุมสหภาพ

                       ยุโรปแลว ในกฎหมายภายในของประเทศสาธารณรัฐฝรั่งเศสเอง ก็ไดตรากฎหมายที่เกี่ยวของกับการ

                       คุมครองสิทธิมนุษยชน ไดแก รัฐบัญญัติที่ ๒๐๐๗-๒๙๒ ลงวันที่ ๕ มีนาคม ๒๐๐๗ วาดวย
                       คณะกรรมการที่ปรึกษาแหงชาติดานสิทธิมนุษยชน (Loi no. 2007 du 5 mars 2007 relative a la

                       Commission nationale consultative des droits de l’homme) โดยกําหนดใหมีคณะกรรมการ
                       ที่ปรึกษาแหงชาติดานสิทธิมนุษยชนขึ้นเพื่อทําหนาที่สงเสริมและคุมครองสิทธิมนุษยชน และรัฐ

                       กฤษฎีกาที่ ๒๐๐๗ - ๑๑๓๗ ลงวันที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๐๐๗ วาดวยองคประกอบและการปฏิบัติหนาที่
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67