Page 41 - รายงานโครงการศึกษาวิจัย การต่อสู้ภาคประชาสังคมเพื่อยุติการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน : กรณีศึกษาสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน)
P. 41
๔๐
คุณนงนุชเป็นผู้หญิงที่มีวุฒิภาวะ มีประสบการณ์ในการดําเนินชีวิตและการทํางาน มี
ครอบครัวที่อบอุ่นมั่นคง คุณนงนุชทําให้นักวิจัยได้รู้ว่าที่จริงแล้วผู้หญิงทุกคนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่
ผู้อื่นมากระทํากับตัวเองทั้งสิ้น แต่ผู้หญิงไทยต่างก็อายที่จะพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับเพศกัน มีสามีมีลูกกัน
แล้วก็ใช่ว่าจะสามารถพูดคุยเรื่องเพศกันได้อย่างโจ่งแจ้ง เพราะนี่คือสิ่งที่ผู้หญิงไทยได้รับการอบรมสั่ง
สอนมา ผู้หญิงไทยต้องไม่พูดเรื่องเพศ ต้องไม่พูดถึงผู้ชาย
แต่นักวิจัยเชื่อว่าการล่วงละเมิดทางเพศไม่ใช่ “เรื่องเพศ” แบบปกติที่ผู้หญิงไทยควรอายและ
ไม่นํามาพูดถึงกัน
“การล่วงละเมิดทางเพศ” ไม่ว่าผู้ถูกล่วงละเมิดจะเป็นหญิงหรือชาย เด็ก ผู้ใหญ่ คนชรา ผู้
พิการ หรืออื่นๆ ไม่ใช่เรื่องเพศตามธรรมชาติของมนุษย์แน่นอน แต่เป็นความผิดปกติของคนที่กระทํา
สังคมควรจะตั้งคําถามกับผู้กระทํามากกว่า ถามว่าคิดได้อย่างไรโดยไม่ยับยั้งชั่งใจว่าการก้าวก่าย
รุกรานต่อร่างกายจิตใจของผู้อื่นเป็นเรื่องปกติ
“การล่วงละเมิดทางเพศ” จึงไม่ใช่สุนทรียทางเพศที่ผู้หญิงไทยควรเก็บไว้กับตัวดังที่ได้รับการ
อบรมสั่งสอนมา แต่ต้องมองว่าการที่ตนเองถูกล่วงละเมิดทางเพศเป็นเรื่องของความผิดปกติของ
ผู้กระทํา คนเหล่านี้ควรต้องถูกลงโทษ ควรถูกเก็บไปให้พ้นจากสังคม คนบริสุทธิ์อีกหลายคนจะได้รู้สึก
ว่ามีความปลอดภัยในชีวิตและการทํางานมากขึ้น
สังคมไทยโชคดีที่ผู้หญิงหลายคนได้ลุกขึ้นมาเสียสละเวลาส่วนตัว เงินทองส่วนตัว และ “ยอม
ตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน” เพื่อทําให้รู้แจ้งเห็นจริงกันไปเลยว่าการคุกคามทางเพศเป็นเรื่องผิดหนึ่งร้อย
เปอร์เซ็นต์ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน นักวิจัยได้เรียนรู้อย่างลึกซึ้งอีกว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งลุกขึ้นมายอม
เป็น “ขี้ปากชาวบ้าน” เพื่อให้ชาวบ้านได้รู้ว่าสิ่งที่เธอ “ถูกกระทํา” ลงไปนั้นเป็นเรื่องผิด เป็นเรื่องที่ทุก
คนต้องไม่ยอม จึงเป็นเรื่องน่าสรรเสริญ
เมื่อตั้งหลักว่าการถูกคุกคามทางเพศไม่ใช่สุนทรียทางเพศที่ผู้หญิงไทยควรเก็บไว้เป็นเรื่อง
ส่วนตัวได้แล้ว คําว่า “ตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน” ก็ต้องถูกนํามาพิจารณาเช่นกัน
จากมุมมองของพนักงานการบินไทยที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศทุกคน นอกจากพวกเธอจะบอก
ได้ชัดเจนว่าความรู้สึกสัมผัสที่ได้รับจากการถูกล่วงละเมิดคุกคามทางเพศนั้นเป็นความรู้สึกที่ไม่ถูกต้อง
แล้วนั้น พวกเธอยังมีความเห็นคล้ายคลึงกันมากว่าพวกเธอสามารถ “รับรู้ได้” เสมอว่าเมื่อพูดเรื่อง
ตนเองถูกละเมิดทางเพศออกไป ก็จะมีทั้งคนให้กําลังใจและคนที่ไม่เข้าใจ ซึ่งจึงเลยพลอยทําให้พวก
เธอตกอยู่ในฐานะเป็น “ขี้ปากชาวบ้าน” ไปโดยปริยาย ยิ่งหากเป็นเรื่องเพศที่เกิดขึ้น “ในบ้าน” ด้วยแล้ว
