Page 100 - รายงานข้อเสนอแนะเชิงนโยบายของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติต่อกรณีข้อร้องเรียนของเครือข่ายประชาชนภาคตะวันออก

รายงานข้อเสนอแนะเชิงนโยบายของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
74 ต่อกรณีข้อร้องเรียนของเครือข่ายประชาชนภาคตะวันออก

ประมงขนาดเล็กที่ไม่สามารถทำาได้เช่นในอดีต จนอาจกล่าวได้ว่า สิทธิของประชาชนชาวมาบตาพุด

และจังหวัดระยองถูกจำากัด (restrict) โดยมิชอบ และถูกละเมิดโดยนโยบาย กฎหมาย และการกระทำา
ของรัฐอย่างรุนแรง จนถึงขั้นที่กล่าวได้ว่า สภาพปัญหาที่เกิดขึ้นละเมิดสิทธิในชีวิตอันเป็นสิทธิ

เด็ดขาด (absolute right) ที่จะละเมิดมิได้ และศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ของประชาชนคนเล็ก
คนน้อยในพื้นที่ จนถึงปัจจุบันรัฐมิได้ดำาเนินการใดๆ ที่จะทำาให้เป็นที่เชื่อได้ว่า รัฐจะมีนโยบาย

มาตรการ และ/หรือจัดสรรงบประมาณอย่างเพียงพอที่จะป้องกันมิให้เกิดการละเมิดสิทธิมนุษยชน
และเมื่อเกิดปัญหาความเสียหายขึ้นแล้ว มาตรการในการแก้ไข ฟื้นฟู เยียวยา ก็ขาดประสิทธิภาพ

และประสิทธิผล รวมถึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีก ดังนั้น สิทธิต่างๆ ที่จะได้รับการคุ้มครองตาม
รัฐธรรมนูญและพันธกรณีระหว่างประเทศจึงไม่สามารถเกิดขึ้นได้จริงอย่างเป็นรูปธรรม ภายในระยะ

เวลาที่สามารถเห็นได้

ด้วยเหตุดังกล่าว แม้ว่าสิทธิหลายประการข้างต้นจะมีลักษณะก้าวหน้า (Progressive
Right) กล่าวคือ รัฐมีความรับผิดชอบที่จะต้องดำาเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไป ภายใต้ทรัพยากร
ที่มีอยู่ เพื่อให้สิทธิดังกล่าวได้รับการประกันอย่างสมบูรณ์ก็ตาม แต่จากการวิเคราะห์สถานการณ์

และการดำาเนินการของรัฐที่ผ่านมา คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเห็นว่า รัฐบาลมิได้มีความ

จริงใจ จริงจังที่จะประกันสิทธิดังกล่าว เป็นเพียงแต่การแก้ไขปัญหาปลายเหตุเมื่อเกิดความเสียหาย
โดยมิได้มีการวิเคราะห์และแก้ไขสาเหตุ จึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นซ้ำาแล้วซ้ำาเล่า ดังนั้น ข้อร้องเรียน
เกี่ยวกับการที่รัฐบาลไม่ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ มาตรา ๖๗ วรรคสอง สะท้อนว่า รัฐบกพร่องที่จะ

๗
ดำาเนินการตามพันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชน ใน ๓ ประการ กล่าวคือ

๔.๒.๑ รัฐบาลบกพร่องในการปฏิบัติตามพันธกรณีของรัฐในการเคารพ (Obligation to
Respect) ที่จะไม่ไปละเมิดหรือดำาเนินการกีดกัน เป็นอุปสรรคในการที่ประชาชนจะเข้าถึงหรือได้รับ

สิทธิดังกล่าว รัฐบาลมิได้ใช้ดุลพินิจที่รอบคอบ (Due Diligence Standards) ในการกำาหนดนโยบาย
ที่จะมีผลกระทบต่อประชาชนและชุมชน มุ่งการพัฒนาทางเศรษฐกิจเป็นสำาคัญ จนขาดความสมดุล

ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างรุนแรงต่อสิทธิในการเข้าถึงสุขภาพที่ดี ทรัพยากรธรรมชาติที่มีคุณภาพ
และสิ่งแวดล้อมที่ดี

นอกจากนี้ รัฐบาลยังมิได้เคารพสิทธิเชิงกระบวนการ อันเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของ

ประชาชนที่รัฐบาลสามารถดำาเนินการได้ทันที การที่รัฐบาลไม่ดำาเนินการตามมาตรา ๖๗ วรรคสอง
ภายในระยะเวลาตามที่รัฐธรรมนูญบัญญัติ หรือแม้แต่ดำาเนินการแล้ว เช่น การจัดทำารายงาน

๗
Office of the United Nations High Commissioner for Humans Rights,Economic,Social and Cultural
Rights Handbook for National Humans Rights Institutions (New York and Geneva : United
Nations,2005), pp. 15 – 20.