Page 16 - วารสารกฎหมายสิทธิมนุษยชน. ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 (มกราคม - เมษายน 2563)
P. 16

14          วารสารกฎหมายสิทธิมนุษยชน


                               ขŒอความคิดเบื้องตŒนเกี่ยวกับสิทธิขั้นพื้นฐาน




                                                    1


                                                  บทนํา



                   ในการศึกษาเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพของปจเจกบุคคลนั้น  เราอาจแบงขอบเขตการศึกษาออก
            ไดเปน 2 มิติใหญ ๆ ดวยกัน ไดแก มิติในทางกฎหมายระหวางประเทศ ประการหนึ่ง และมิติในทาง
            กฎหมายมหาชนภายใน อีกประการหนึ่ง ในมิติทางกฎหมายระหวางประเทศมีวัตถุแหงการศึกษาที่สําคัญ
            เรียกวา “สิทธิมนุษยชน” (Human Rights)  ซึ่งเปนแนวคิด (Concept)  ในการคุมครองสิทธิตาม

            ธรรมชาติอันติดตัวมนุษยมาตั้งแตกําเนิดโดยไมจําตองมีผูใดมอบให   สิทธิตามธรรมชาติอันติดตัวมนุษย
                                                                 2
            มาตั้งแตกําเนิดในความหมายเชนวานี้  ไดแก  สิทธิในชีวิต  สิทธิในการไมถูกกระทําทรมานหรือกระทํา
            การที่ไรมนุษยธรรม สิทธิที่จะไมถูกนําตนลงเปนทาสและบังคับแรงงาน ไมถูกลงโทษประหารชีวิต สิทธิใน

            การมีเสรีภาพและความปลอดภัยในชีวิต การไมถูกลงโทษซํ้าในการกระทําความผิดเดียวกัน (ne bis in idem)
            สิทธิในการไดรับการพิจารณาพิพากษาคดีโดยศาลที่เปนอิสระและเปดโอกาสใหผูถูกกลาวหามีโอกาสโตแยง
            แสดงพยานหลักฐาน การไมถูกลงโทษยอนหลัง นอกจากนี้ สิทธิมนุษยชนยังหมายความรวมถึง
            เสรีภาพในการดําเนินชีวิตสวนตนและการดําเนินชีวิตครอบครัวบนพื้นฐานของความเทาเทียมกัน
            ระหวางชายและหญิง เสรีภาพในการติดตอสื่อสาร เสรีภาพในทางความคิด เสรีภาพในมโนสํานึกและ

            การนับถือศาสนา  การแสดงความคิดเห็นอยางเสรี  เสรีภาพในการชุมนุม  การกอตั้งครอบครัว  การศึกษา
            สิทธิในทางทรัพยสิน  และการไมถูกเลือกปฏิบัติโดยไมเปนธรรม   ทั้งนี้  กลไกสําคัญในการคุมครอง
                                                                3
            สิทธิมนุษยชนในทางกฎหมายระหวางประเทศ ไดแก กลไกในการสรางพันธกรณีระหวางประเทศเพื่อ

            ใหรัฐสมาชิกทั้งหลายมีพันธกรณีในการคุมครองสิทธิมนุษยชน เชน การตรากฎบัตรสหประชาชาติที่
            กําหนดหนาที่ใหรัฐสงเสริมและสนับสนุนการคุมครองสิทธิมนุษยชนภายในประเทศสมาชิก หรือการตรา
            ปฏิญญาสากลวาดวยสิทธิมนุษยชน เปนตน  รวมถึงกลไกการจัดใหมีสถาบันทางกฎหมายระหวาง
                                                4
            ประเทศเพื่อทําหนาที่เปนองคกรพิทักษสิทธิมนุษยชนระหวางประเทศ เชน ศาลสิทธิมนุษยชน เปนตน
                   ในทางกฎหมายมหาชนภายในนั้น  การศึกษาในเรื่องสิทธิและเสรีภาพของปจเจกบุคคลจะมีนํ้าหนัก

            อยูที่เรื่องของการรับรองสิทธิขั้นพื้นฐานของประชาชนโดยบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ อยางไรก็ตาม
            เปนที่นาสังเกตวา  สิทธิขั้นพื้นฐานที่ไดรับการรับรองไวในบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญนั้น  อาจเปนสิทธิ






                   2  จาก สิทธิมนุษยชน : แนวคิดและการคุมครอง (น. 14), โดย นพนิธิ สุริยะ, 2559, กรุงเทพฯ: วิญูชน.
                   3  From Völkerrecht (p. 300), by Seidl-Hohenveldern, Ignaz, 1997, Köln/Berlin/Bonn/München: 9. Aufl.
                   4  จาก สิทธิมนุษยชน (น. 59, 93), โดย อุดมศักดิ์ สินธิพงษ, 2555, กรุงเทพฯ: วิญูชน, พิมพครั้งที่ 5.
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21