Page 41 - หนังสือรับรองการเกิด
P. 41
33
วิชัย...ไม่ไกลเกินเอื้อม
เหตุเกิด ณ อำ�เภอแม่สอด เมืองริมเมยช�ยแดนตะวันตก
เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นด้วยเสียงเรียกเข้�โทรศัพท์หม�ยเลข ๐๘-๑๙๓๑-๖๑๒๓ ดังขึ้นด้วยเสียงดนตรีบรรเลงแบบผ่อน
คล�ยเพลงส�วสวยรวย และเสียงช�ยหนุ่มวัยกล�งคนกล่�วว่� “คุณม�นะครับ โทรศัพท์ครับ สวัสดีครับ ผมม�...นะครับ”
เมื่อช่วงต้นเดือนยังไม่ถึงกล�งเดือนธันว�คม ๒๕๕๔ ต่อด้วยเสียงเพลงส�วสวยรวยอีกสองครั้ง จึงหยุดเสียงนั้น พร้อม
กับมีเสียงมนุษย์จริงๆ พูดว่�
“สวัสดีครับ ผมม�...นะครับ”
“สวัสดีครับ ผมชื่อวิชัยน�มสกุล...โทร.ม�จ�กอำ�เภอแม่สอดครับ ผมขอคำ�ปรึกษ�พี่ม�นะได้มั๊ยครับ”
“ได้ซิ พี่ยินดีเสมอกับทุกฅน ก่อนจะขอคำ�ปรึกษ� พี่ขอถ�มคำ�แรกก่อน... วิชัย ได้เบอร์โทร.พี่ม�จ�กไหนจ๊ะ”
“พี่ทน�ยคว�มเกี่ยวกับแรงง�นที่เป็นเครือข่�ยของสภ�ทน�ยคว�มให้ม�ครับ”
“ขอบใจม�กที่ให้ข้อมูล เร�ทำ�ง�นด้วยกันเป็นเครือข่�ย พี่เคยทำ�หน้�ที่อนุกรรมก�รช่วยที่สภ�ทน�ยคว�ม ที่
กรุงเทพฯ น่ะ แล้ววิชัย มีอะไรจะขอคำ�ปรึกษ�พี่บ้�งล่ะ แต่ก่อนอื่นจะต้องให้ข้อมูลพี่ ๓-๔ ข้อที่เป็นม�ตรฐ�นทุกครั้งที่
มีผู้ขอคำ�ปรึกษ� คือ
ข้อแรก ชื่อ น�มสกุลพี่ทร�บแล้ว และวิชัย มีเลขประจำ�ตัว ๑๓ หลักอะไร
ข้อสอง วัน เดือน ปีเกิด วิชัยเกิดเมื่อไหร่ ทร�บ หรือไม่ ถ้�ทร�บใครเป็นคนบอก มีหลักฐ�นอะไร
ข้อส�ม สถ�นที่เกิด เกิดที่ไหนทร�บ หรือไม่ ถ้�ทร�บใครเป็นคนบอก มีหลักฐ�นอะไร
ข้อสี่ พ่อและหรือแม่ของวิชัย เป็นใคร มีสถ�นะอยู่ในประเทศไทยอย่�งไร ยังมีชีวิตอยู่ หรือเสียชีวิตแล้ว และวิชัย
มีพี่น้องท้องเดียวกันหรือไม่”
เมื่อได้ยินคำ�ถ�มที่ผมแจ้งให้ทร�บเช่นนั้น วิชัย บอกต่อไปอีกว่�
“ผมขอเตรียมข้อมูลก่อนที่จะตอบนะครับ และผมขอบอกพี่ว่� ที่ขอคำ�ปรึกษ�พี่เนี่ยะ เพร�ะผมได้รับหนังสือแจ้ง
จ�กอำ�เภอแม่สอด กรณีที่ผมไปยื่นคำ�ร้องขอหนังสือรับรองก�รเกิด หรือ ท.ร.๒๐/๑ ไว้เมื่อหล�ยปีก่อน ผมเพิ่งได้รับเมื่อ
สักสองวันม�แล้ว และผมไปปรึกษ�พี่ทน�ยคว�ม เข�พิมพ์หนังสือม�ให้ครึ่งหน้� ให้ผมกรอกข้อมูลเพิ่มเติม แต่ผมคิดว่�
มันมีข้อมูลน้อยไป จึงถ�มพี่ทน�ยคว�มว่� จะมีใครให้คำ�ปรึกษ� กรณีนี้ได้บ้�ง ผมอย�กให้พี่เห็นหนังสือที่พี่ทน�ยคว�ม
เขียนให้ครับ”
“ดีแล้ว จะส่งหนังสือที่ว่�นี้ให้พี่อย่�งไรบ้�ง วันนี้พี่ทำ�หน้�ที่วิทย�กรให้กับองค์ก�รยูเนสโก (UNESCO) อยู่ที่
จังหวัดเชียงใหม่ ช่วยส่งแฟกซ์ไปที่โรงแรมให้พี่ด้วยละกัน จดเบอร์แฟกซ์ไป....”
“ขอบคุณพี่ม�นะ ที่ยินดีให้คำ�ปรึกษ� ผมจะส่งแฟกซ์ให้พี่อ่�น แล้วจะโทรศัพท์ตอบพี่เป็นข้อๆ นะครับ”
รุ่งขึ้นอีกวัน หลังจ�กที่ทำ�หน้�ที่วิทย�กรเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำ�ลังเดินท�งจะไปจังหวัดแม่ฮ่องสอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก
ต้นท�งเป็นเสียงของวิชัย ณ แม่สอด พูดว่�
“สวัสดีครับพี่ม�นะ พี่ได้รับแฟกซ์แล้วรึยังครับ ขออภัยที่ยังไม่ได้ส่งแฟกซ์ให้ทันทีหลังจ�กที่คุยโทรศัพท์ เพร�ะ
เมื่อว�นรวบรวมข้อมูลอยู่”
“สวัสดี วิชัย พี่ได้รับแฟกซ์ที่ส่งให้แล้ว มีแค่แผ่นเดียวเอง หนังสือของอำ�เภอแม่สอดล่ะไม่ได้ส่งให้เหรอ”
“ขออภัยที่ไม่ได้ส่งให้ครับ แล้วผมจะส่งตอนนี้ได้มั๊ยครับ”
“พี่กำ�ลังจะขึ้นเครื่องบินๆ ไปจังหวัดแม่ฮ่องสอน เอ�อย่�งนี้ วิชัย ส่งแฟกซ์หนังสือแจ้งจ�กอำ�เภอแม่สอดไปให้พี่
ที่โรงแรมเหมือนเดิมละกัน จดเบอร์แฟกซ์ไป....เดี๋ยวพี่ไปถึงโรงแรมที่แม่ฮ่องสอน พี่จะได้เรียนรู้และห�ท�งโต้แย้งคำ�สั่งท�ง
ปกครองของอำ�เภอแม่สอด ต้องรีบส่งวันนี้ให้ได้นะ เพร�ะถ้�ช้�จะไม่ทันก�ร เนื่องจ�กพี่ต้องรีบร่�งหนังสือแล้วส่งให้วิชัย
เรื่องเล่าเคล้าสิทธิมนุษยชน...ว่าด้วย "หนังสือรับรองการเกิด" และองค์ความรู้เกี่ยวกับการทะเบียนราษฎร
