Page 44 - หนังสือรับรองการเกิด
P. 44
36
ซึ่งบุคคลที่มีคุณสมบัติดังที่กล่�วม�แล้ว เป็นผู้รู้เห็นก�รเกิดที่ส�ม�รถให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถ�นะก�รเกิดของข้�พเจ้�
จำ�นวน ๔ คน ม�ให้น�ยทะเบียนอำ�เภอสอบสวนแล้ว
ในก�รพิจ�รณ�พย�นหลักฐ�นต่�งๆ ทั้งพย�นบุคคลและพย�นเอกส�รที่ข้�พเจ้�นำ�สืบต่อน�ยทะเบียนอำ�เภอ
แม่สอด ภ�ยในกำ�หนด ๙๐ วันนับจ�กวันที่ ๒๖ สิงห�คม ๒๕๕๒ และข้�พเจ้�ก็ค�ดหวังว่� ก�รพิจ�รณ�ของน�ยทะ
เบียนฯ จะเสร็จสิ้นภ�ยในระยะเวล�ที่กำ�หนด(๑๐๕ วันนับจ�กวันที่รับคำ�ร้อง) ต�มประก�ศของสำ�นักทะเบียนกล�งฯ
แต่ก�รณ์มิได้เป็นเช่นนั้น จนกระทั่งเวล�ผ่�นไปเกินกว่� ๒ ปี เมื่อข้�พเจ้�เห็นว่� ระยะเวล�น�นเกินสมควร จึงได้มีหนังสือ
สอบถ�มคว�มคืบหน้� หรือผลของก�รพิจ�รณ�คำ�ขอเมื่อวันที่ ๒๖ ตุล�คม ๒๕๕๔
ต่อม�น�ยทะเบียนอำ�เภอแม่สอดมีคำ�สั่งไม่อนุญ�ตให้ออกหนังสือรับรองก�รเกิด (ท.ร.๒๐/๑) ให้แก่ข้�พเจ้�และ
แจ้งให้ข้�พเจ้�ทร�บ พร้อมทั้งแจ้งสิทธิในก�รอุทธรณ์คำ�สั่งท�งปกครอง นั้น ข้�พเจ้�พิจ�รณ�แล้ว ไม่เห็นด้วยกับคำ�สั่ง
ท�งปกครอง ดังกล่�ว และขออุทธรณ์คำ�สั่งท�งปกครองของน�ยทะเบียนอำ�เภอแม่สอด โดยขอให้มีก�รพิจ�รณ�
พย�นหลักฐ�นใหม่ ดังนี้
๑. ก�รใช้อำ�น�จและก�รปฏิบัติหน้�ที่ต�มกฎหม�ยทั้งมวล ยังบกพร่องในส�ระสำ�คัญ คือ
(๑.๑) ระยะเวล�ก�รใช้อำ�น�จในก�รพิจ�รณ�เกินกว่�เวล�ที่กำ�หนดต�มประก�ศของสำ�นักทะเบียนกล�งฯ
เป็นเวล�เกินกว่� ๒ ปี ซึ่งไม่เป็นไปต�มที่มีบทบัญญัติแนวท�งปฏิบัติเป็นก�รทั่วไปแล้ว อำ�น�จที่พิจ�รณ�ออกคำ�สั่งท�ง
ปกครองกรณีของข้�พเจ้� น่�จะพ้นอำ�น�จของน�ยทะเบียนแล้ว เพร�ะใช้อำ�น�จพิจ�รณ�ออกคำ�สั่งเกินกว่�ระยะเวล�ที่
กำ�หนดไว้ เท่�กับก�รใช้อำ�น�จครั้งนี้เป็นโมฆะ
(๑.๒) ก�ร“ไม่ระบุเหตุผลที่อย่�งน้อยประกอบด้วย ข้อเท็จจริง ข้อกฎหม�ยที่อ้�งอิงข้อพิจ�รณ�และข้อ
สนับสนุนในก�รใช้ดุลพินิจของน�ยทะเบียนฯ ที่จะต้องแจ้งให้ข้�พเจ้�ทร�บ” เพื่อเป็นประโยชน์ในก�รอุทธรณ์คำ�สั่ง
ท�งปกครองของข้�พเจ้� เพร�ะไม่อ�จทร�บได้ว่� น�ยทะเบียนฯ ได้ใช้ดุลพินิจจ�กข้อเท็จจริงใด มีข้อกฎหม�ยที่ใช้อ้�งอิง
รวมถึงข้อพิจ�รณ�และข้อสนับสนุนในก�รตัดสินใจออกคำ�สั่งท�งปกครองอย่�งใดบ้�ง เป็นไปต�มหลักเกณฑ์ที่กำ�หนดไว้
หรือไม่ ถือเป็นก�รละเว้นก�รปฏิบัติหน้�ที่ที่ต้องปฏิบัติต�มกฎหม�ยหลักและกฎหม�ยลำ�ดับรองอย่�งชัดเจน โดยพิจ�รณ�
ได้จ�กเนื้อคว�มของหนังสือแจ้งผลต�มที่อ้�งถึงนั้น มิได้มีข้อคว�มใดระบุอย่�งชัดเจนถึง ข้อเท็จจริง ข้อกฎหม�ยที่อ้�งอิง
ข้อพิจ�รณ�และข้อสนับสนุน มีเพียงก�รนำ�ถ้อยคำ�ที่กล่�วถึงหลักเกณฑ์และกระบวนก�รต่�งๆ ที่เป็นที่ทร�บโดยทั่วไป
จ�กกฎหม�ย ประก�ศและหนังสือสั่งก�รของสำ�นักทะเบียนกล�ง ไม่จำ�เป็นต้องนำ�ม�อ้�ง เพร�ะไม่มีส�ระสำ�คัญอันเป็น
เหตุผลในก�รพิจ�รณ�
(๑.๓) ข้�พเจ้�ไม่ทร�บและไม่มีส่วนร่วมในกระบวนก�รพิจ�รณ�ท�งปกครอง ว่� ได้ใช้วิธีก�รใด มีบุคล�กร
ของสำ�นักทะเบียนฯ พิจ�รณ�เพียงเฉพ�ะบุคคลเดียว หรือพิจ�รณ�ในรูปของคณะกรรมก�ร โดยเฉพ�ะก�รไปตรวจสอบ
สถ�นที่ต�มที่ข้�พเจ้�อ้�ง หรือไม่ เนื่องจ�กระยะเวล�ผ่�นไปเป็นเวล�น�นพอสมควร สภ�พภูมิทัศน์ของสถ�นที่เกิดของ
ข้�พเจ้�ย่อมมีก�รเปลี่ยนแปลงไป แต่ด้วยคว�มจริงที่เกิดขึ้นบิด� ม�รด�ของข้�พเจ้�ส�ม�รถยืนยันได้ เพร�ะในก�รรวบรวม
พย�นหลักฐ�นประกอบก�รพิจ�รณ�ต�มกระบวนก�รพิจ�รณ�ท�งปกครอง แห่งพระร�ชบัญญัติวิธีปฏิบัติร�ชก�รท�ง
ปกครอง พ.ศ.๒๕๓๙ ซึ่งเป็นกฎหม�ยกล�งใช้เป็นหลักในก�รพิจ�รณ�ท�งปกครองที่เกี่ยวข้อง บัญญัติไว้ว่�
เรื่องเล่าเคล้าสิทธิมนุษยชน...ว่าด้วย "หนังสือรับรองการเกิด" และองค์ความรู้เกี่ยวกับการทะเบียนราษฎร
