Page 163 - รายงานศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาวิจัยผังเมืองกับการคุ้มครองสิทธิชุมชนและสิทธิการมีส่วนร่วมของประชาชน
P. 163
สำานักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
- ชุมชนในจังหวัดสตูลและจังหวัดสงขลา ส่วนใหญ่เป็นชุมชนเกษตรและชุมชนประมง แต่
ในการกำาหนดนโยบายเพื่อการวางผังไม่ได้ระบุถึงการพัฒนาด้านการเกษตรและประมง จึงควรมี
การทบทวนและเพิ่มเติมนโยบายด้านนี้ในผังเมืองให้ชัดเจนเพื่อให้เกิดการกำาหนดการใช้ประโยชน์
และมาตรการที่คุ้มครองพื้นที่ผลิตอาหาร พื้นที่เกษตรกรรม พื้นที่ประมงชายฝั่ง
- การเขียนข้อกำาหนดยากแก่การควบคุมและป้องกันผลกระทบต่อชุมชน อันได้แก่ ข้อกำาหนดที่ดิน
ประเภทชนบทและเกษตรกรรม ซึ่งเขียนว่า “ห้ามโรงงานประเภทอื่นนอกจาก (1) ที่ไม่มีระบบวิธี
การควบคุมการปล่อยของเสีย มลพิษหรือสิ่งใดๆ ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ตามกฎหมายว่าด้วย
โรงงาน” ซึ่งการเขียนลักษณะนี้จะทำาให้ชุมชนไม่สามารถทราบถึงกิจกรรมที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ว่าเป็นกิจกรรมใด ทำาให้ไม่มีข้อมูลสำาหรับการวางแผนกำาหนดมาตรการป้องกันสิ่งแวดล้อมชุมชน
และในทางปฏิบัตินั้น โรงงานจะต้องมีระบบในการควบคุมการปล่อยของเสียและมลพิษ ดังนั้น
จึงควรปรับปรุงโดยระบุประเภทและขนาดของโรงงานหรือกิจกรรมที่เป็นข้อห้ามให้ชัดเจน
โดยอ้างอิงจากบัญชีประเภทโรงงาน ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน เป็นต้น
- ข้อกำาหนดกิจการอุตสาหกรรมที่มีผลกระทบในการใช้ที่ดินประเภทชุมชน ประเภทชนบท
และเกษตรกรรมเนื่องจากกำาหนดไว้เพียงข้อห้ามตามประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง
มาตรการคุ้มครองความปลอดภัยในการดำาเนินงาน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2552 แต่มีการให้ข้อยกเว้น
ในบางพื้นที่และบางกิจกรรม เช่น การยกเว้นโรงงานลำาดับที่ 91(2) การบรรจุก๊าซปิโตรเลียมเหลว
เนื่องด้วยเป็นอุตสาหกรรมที่มีความเสี่ยงสูง ในพื้นที่บริเวณที่เป็นชายฝั่งและป่าชายเลนซึ่งจะมี
ผลกระทบต่อชุมชนที่ดำารงชีวิตอยู่กับทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่เป็นฐานของ
การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่เป็นฐานเศรษฐกิจที่ยั่งยืนของชุมชน
- การกำาหนดวัตถุประสงค์ผังเมืองรวมจังหวัดสตูลและจังหวัดสงขลา เน้นในการใช้ประโยชน์
ทรัพย์สินเพื่อการคมนาคม การขนส่งและการเน้นส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจอุตสาหกรรม
เป็นการขัดแย้งกับนโยบายหลักเพื่อส่งเสริมและพัฒนาจังหวัดสงขลาและจังหวัดสตูล ให้เป็น
ศูนย์กลางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และเป็นพื้นที่แหล่งอาหาร จึงควรมีการจัดลำาดับความสำาคัญ
ของนโยบายการพัฒนาที่จะจัดระบบการใช้ที่ดินในผังเมือง ให้สอดคล้องกับการท่องเที่ยวเชิง
อนุรักษ์และการเป็นพื้นที่แหล่งอาหาร โดยให้ความสำาคัญกับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อม
- ไม่มีการกำาหนดข้อห้ามอุตสาหกรรมบางประเภทให้ชัดเจนในการใช้ที่ดินประเภทอนุรักษ์ป่าไม้
และที่ดินประเภทสงวนไว้เพื่อรักษาสภาพป่าชายเลน เพื่อให้เป็นการรักษาระบบนิเวศเพื่อ
การรักษาสภาพแวดล้อม การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และการประมง
- ไม่มีการกำาหนดบริเวณที่ชัดเจนเป็นการเฉพาะที่จะให้มีกิจกรรมบำาบัดนำ้าเสียรวมของชุมชน
ในการใช้ที่ดินประเภทชุมชน ประเภทชนบทและเกษตรกรรมและประเภทอนุรักษ์สภาพแวดล้อม
เพื่อการท่องเที่ยว
162
