Page 136 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง โครงการศึกษาวิจัยปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี

บทที่ 5

บทสรุปและข้อเสนอแนะ

การศึกษาวิจัย เรื่อง “ปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี”
ในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาและข้อจํากัดของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี ในด้านการศึกษา
การประกอบอาชีพ และการใช้ชีวิตประจําวัน 2) ศึกษาหลักการทางด้านสิทธิมนุษยชนและแนวความคิดเกี่ยวกับ
การถูกเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี 3) ศึกษาวิเคราะห์กฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์

และมาตรการทางกฎหมาย ที่เกี่ยวข้องกับข้อจํากัดหรือข้อสงวนสําหรับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี ในมิติ
การศึกษา การประกอบอาชีพ และการใช้ชีวิตประจําวันของประเทศไทย และเปรียบเทียบกับต่างประเทศ
รวมทั้งประสบการณ์แนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวของต่างประเทศ และ 4) ศึกษาทางเลือก ข้อเสนอแนะ
หรือข้อเสนอในการปรับปรุงแก้ไขระเบียบ กฎหมายที่เป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลผู้ที่มีอาการ

ตาบอดสี ผู้ให้ข้อมูลสําคัญในการศึกษาวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานหลักที่เกี่ยวข้องและ
ตัวแทนบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี การศึกษาวิจัยใช้วิธีการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative research)
ประกอบด้วยวิธีการวิจัยเอกสาร (Documentary research) การสัมภาษณ์ (Interview) การสนทนากลุ่ม (Focus

Group) และการจัดเวทีสาธารณะรับฟังความคิดเห็น การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content
analysis) ให้ครอบคลุมประเด็นต่างๆ ตามวัตถุประสงค์ของการศึกษาวิจัย และให้ได้มาซึ่งทางเลือก ข้อเสนอแนะ
หรือข้อเสนอในการปรับปรุงแก้ไขระเบียบ กฎหมายที่เป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลผู้ที่มีอาการ
ตาบอดสี

5.1 บทสรุป
ผลการศึกษาวิจัย เรื่อง “ปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี”

ในครั้งนี้ คณะผู้วิจัยสรุปผลการวิจัยโดยแบ่งออกเป็น 4 ตอน ดังต่อไปนี้
5.1.1 สภาพปัญหาและข้อจ ากัดของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีในด้านการศึกษา การประกอบ
อาชีพ และการใช้ชีวิตประจ าวัน

5.1.1.1 สรุปผลการศึกษาจากการวิเคราะห์เอกสาร
จากการเก็บรวบรวมและวิเคราะห์เอกสาร หนังสือร้องเรียนและการแสดงความคิดเห็น
ในเว็บไซต์ พบว่า ยังมีกรณีการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีอยู่หลายกรณี โดยมีกรณีศึกษาที่สําคัญ
คือกรณีขอรับใบอนุญาตขับรถ เป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับการที่หน่วยงานทางปกครองกระทําการโดยไม่ชอบด้วย
กฎหมาย โดยผู้ฟูองคดียื่นคําขอรับใบอนุญาตขับรถยนต์ต่อสํานักงานขนส่งจังหวัด และได้เข้ารับการทดสอบ

สายตาบอดสีตามที่กําหนดในส่วนที่ 1 ข้อ 20 (3) ของระเบียบกรมการขนส่งทางบก ว่าด้วยการอบรมและ
ทดสอบผู้ขอรับใบอนุญาตขับรถตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ พ.ศ.2549 โดยวิธีการดูสีเขียว สีแดง และสีเหลือง
จากแผ่นทดสอบในระยะห่างจากแผ่นทดสอบในระดับสายตาไม่น้อยกว่า 3 เมตร แล้วอ่านสีตามที่เจ้าหน้าที่

กําหนดสีละ 3 ครั้ง หากอ่านได้ถูกต้องสองในสามครั้งให้ถือว่าผ่านการทดสอบ แต่ปรากฏว่าผู้ฟูองคดีไม่ผ่าน
การทดสอบ ผู้ฟูองคดีจึงได้ร้องเรียนกรณีดังกล่าวต่อคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม
พ.ศ.2549 ว่าผู้ฟูองคดีไม่ได้รับความเป็นธรรมในการทดสอบสายตาบอดสี เนื่องจากผู้ฟูองคดีสามารถมองเห็น
สัญญาณไฟจราจรได้อย่างชัดเจน การกําหนดวิธีการทดสอบสายตาบอดสีตามระเบียบกรมการขนส่งทางบก

ดังกล่าวเป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพผู้ฟูองคดี และกรณีทํานองเดียวกันนี้ก็มีการร้องเรียนของบุคคลผู้ที่มีอาการ
ตาบอดสีไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องหลายครั้งหลายกรณี เช่น กรณีร้องเรียนไปยังสํานักงานปลัดสํานักนายก