Page 195 - ตราสารระหว่างประเทศด้านสิทธิมนุษยชนที่ไทยเป็นภาคี : จากเว็บไซต์กระทรวงการต่างประเทศ

๕

๑. ความผิดที่อางถึงในขอ ๔ ใหถือวารวมอยูในความผิดทั้งปวงที่สงตัวบุคคลเปนผูรายขามแดนได

ในสนธิสัญญาสงผูรายขามแดนใดที่มีอยูระหวางรัฐภาคี รัฐภาคีรับที่จะเอาความผิดเชนวาเขาไปอยูใน

สนธิสัญญาสงผูรายขามแดนฉบับที่จะทําขึ้นมาระหวางกันในอนาคต ในฐานะความผิดตางๆ ที่สงตัว

บุคคลเปนผูรายขามแดนได

๒. หากรัฐภาคีรัฐใดรัฐหนึ่งซึ่งกําหนดใหการสงผูรายขามแดนขึ้นอยูกับเงื่อนไขของความคงอยูของ

สนธิสัญญา ไดรับการรองขอใหสงผูรายขามแดนจากรัฐภาคีอีกรัฐหนึ่ง รัฐภาคีซึ่งมิไดมีสนธิสัญญาสง

ผูรายขามแดนดวยกับรัฐภาคีนั้น มีสิทธิที่จะถือเอาอนุสัญญานี้เปนพื้นฐานทางกฎหมายสําหรับการสง

ผูรายขามแดนที่เกี่ยวกับความผิดเชนวาได การสงผูรายขามแดนตองอยูภายใตเงื่อนไขอื่นๆ ที่บัญญัติ
ไวตามกฎหมายของรัฐที่ไดรับการรองขอ

๓. รัฐภาคีทั้งปวงซึ่งมิไดกําหนดใหการสงผูรายขามแดนขึ้นกับเงื่อนไขของความคงอยูของ

สนธิสัญญา ตองยอมรับวาความผิดเชนวาเปนความผิดที่สงผูรายขามแดนระหวางกันได ภายใต

เงื่อนไขตาง ๆ ที่บัญญัติไวตามกฎหมายของรัฐที่ไดรับการรองขอ

๔. เพื่อความมุงประสงคของการสงผูรายขามแดนระหวางรัฐภาคีทั้งปวง ใหถือเสมือนวาความผิดเชน

วา มิไดเพียงแตกระทํา ณ ที่ซึ่งความผิดนั้นเกิดขึ้นเทานั้น แตไดกระทําในอาณาเขตของรัฐซึ่งมี
พันธกรณีที่จะตองทําใหตนมีเขตอํานาจเหนือการกระทําความผิดนั้นตามขอ ๕ วรรค ๑ ดวย

ขอ ๙

๑. รัฐภาคีทั้งปวงตองเสนอมาตรการใหความชวยเหลือกันและกันใหมากที่สุดในเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับ
การดําเนินคดีอาญาที่เกี่ยวกับความผิดใดที่อางถึงในขอ ๔ รวมทั้งการจัดสงพยานหลักฐานทั้ง

ปวงที่ตนมีอยูเทาที่จําเปนสําหรับการดําเนินคดีนั้นใหดวย

๒. ใหรัฐภาคีทั้งปวงตองปฏิบัติตามพันธกรณีของตนตามวรรค ๑ ของขอนี้ โดยสอดคลองกับ

สนธิสัญญาวาดวยการชวยเหลือซึ่งกันและกันทางการศาลที่อาจมีอยูระหวางกัน

ขอ๑๐

๑. รัฐภาคีแตละรัฐตองประกันวาการศึกษาและขอสนเทศเกี่ยวกับหารหามการทรมานเขาไปบรรจุอยาง

สมบูรณในหลักสูตรการฝกอบรมบุคลากรที่มีหนาที่บังคับใชกฎหมาย ทั้งที่เปนพลเรือนหรือทหาร