Page 5 - รายงานการปฏิบัติตามอนุสัญญาต่อต้านการทรมานและการประติบัติ หรือการลงโทษที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรม หรือที่ย่ำยีศักดิ์ศรี

รายงานของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเกี่ยวกับ

การปฏิบัติตามอนุสัญญาต่อต้านการทรมาน และการประติบัติ

หรือการลงโทษที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม หรือที่ย่่ายีศักดิ์ศรี

******************

กฎหมายภายในของประเทศไทยที่รองรับบทบัญญัติของอนุสัญญาต่อต้านการ

ทรมานฯ

1. รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 รับรองสิทธิของ

บุคคลที่จะไม่ถูกกระท าทรมาน โดยมาตรา 32 วรรคสอง ของรัฐธรรมนูญฯ

ได้บัญญัติไว้ว่า การทรมาน ทารุณกรรม หรือการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้ายหรือไร้

มนุษยธรรม จะกระท ามิได้ แต่การลงโทษตามค าพิพากษาของศาลหรือตามที่

กฎหมายบัญญัติไม่ถือว่าเป็นการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้ายหรือไร้มนุษยธรรม

2. ประมวลกฎหมายอาญาของไทยที่ใช้บังคับในปัจจุบันไม่มีบทบัญญัติให้การ

ทรมานตามนิยามในข้อ 1 ของอนุสัญญาฯ เป็นฐานความผิดเฉพาะ แต่มี

บทบัญญัติเกี่ยวกับฐานความผิดอื่นที่อาจน ามาใช้เพื่อรองรับการปฏิบัติตาม

อนุสัญญาฯ ได้ เช่น ความผิดฐานท าร้ายผู้อื่นที่ท าให้ผู้นั้นได้รับอันตรายทางกาย

หรือใจ (มาตรา 289, 295-298) การบังคับขืนใจผู้อื่นโดยการท าร้าย (มาตรา

309) และการกักขังหน่วงเหนี่ยวและการลักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่ (มาตรา 310

และ 312-313) เป็นต้น (รายละเอียดตามเอกสารผนวก) อย่างไรก็ดี ประมวล

กฎหมายอาญาไม่ได้ระบุเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการกระท าผิดดังกล่าวตาม

นิยามของการทรมานตามข้อ 1 ของอนุสัญญาฯ ที่ระบุว่า การทรมานตาม

อนุสัญญาฯ จะต้องเป็นการกระท าที่มีความมุ่งประสงค์ 3 ประการ กล่าวคือ (1)

เป็นการกระท าเพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลหรือค ารับสารภาพของผู้ถูกทรมานหรือบุคคล